O
OurDarkness
Guest
Η επίτευξη του βάθους στις πλείστες των περιπτώσεων γίνεται με χρήση reverb. Δοκίμασε να αφαιρέσεις το dry σήμα και ρύθμισε τις παραμέτρους στο early reflections τμήμα και στο tail για να ρυθμίσεις πόσο πίσω (λέγοντας πίσω εννοώ βάθος εδώ) θα ξεκινήσει ο ήχος και πόσο πιο πίσω θα σταματήσει.
Αν διαπιστώσεις ότι δεν είναι καθαρός ο ήχος δοκίμασε:
1. κάποιο μονοφωνικό reverb
2. EQ
3. να προσθέσεις λίγο από το dry σήμα, έτσι ώστε να υπάρχει intelliginility (δηλαδή να μπορείς να διακρίνεις όσο καλύτερα γίνεται τον ήχο)
4. να αυξήσεις την ένταση του reverb ή
5. να μειώσεις την ένταση κάποιων οργάνων που είναι πολύ... front
Αν θες καλύτερο positioning στον χώρο, τότε χρησιμοποίησε 2 μονοφωνικά reverb με pan -64 και +64.
Εάν θες ασυμμετρία και κίνηση στο τι συμβαίνει πίσω τότε μπορείς να χρησιμοποιήσεις:
1. Delay σε ένα από τα δύο κανάλια (συνήθως είναι της τάξης των msec), δηλαδή θα έχεις ένα από τα δύο κανάλια να παίζει την χρονική στιγμή t και το δεύτερο την χρονική στιγμή t + κάτι.
2. Διαφορετικούς χρόνους στο reverb
3. Δοκίμασε επίσης ένα doppler effect. To doppler effect είναι όρος που απαντάται στην αστρονομία, στα ελληνικά ονομάζεται "φαινόμενο της κινούμενης πηγής". Είναι ότι συμβαίνει όταν περιμένουμε να περάσουμε τον δρόμο και περνάει από μπροστά μας ένα όχημα με μεγάλη ταχύτητα. Ακριβώς μπροστά μας έχει το μέγιστο pitch-shifting - το οποίο μπορεί να μεταβληθεί ή να απενεργοποιηθεί.
Οι περισσότερες από αυτές τις τεχνικές βασίζονται σε πειραματισμούς πάνω στο πως τοποθετούμε τους ήχους στο χώρο (spatalization και localization) και βασίζονται στο γεγονός ότι τα αυτιά μας είναι υπερευαίσθητα στις χρονικές διαφορές με τις οποίες αντιλαμβανόμαστε έναν ήχο. Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε αναζητώντας λήμματα για τις λέξεις spatialization, localization και Head Related Transfer Functions.
Όσον αφορά για την τοποθέτηση ήχων στον άξονα Y, αυτό είναι ελαφρώς πιο δύσκολο από ότι στην περίπτωση με τον άξονα Z. Ο λόγος οφείλεται στο γεγονός ότι το αυτί μας αδυνατεί να κάνει localization δύο ήχων όταν αυτοί ισαπέχουν από ένα ιδεατό άξονα που είναι κάθετος στο αυτί μας. Αυτά τα σημεία σχηματίζουν έναν κώνο, που ονομάζεται κώνος σύγχισης ;D (cone of confusion), περισσότερες πληροφορίες εδώ:
http://mue.music.miami.edu/thesis/jwest/Chap_2/Chap_2_Spatial_Hearing.html
Επιπρόσθετα να λάβετε υπόψιν σας ότι οι ήχοι με low frequency content, δηλαδή μπάσοι ήχοι, έχουν χαμηλό directionality (κατευθυνσιμότητα) που σημαίνει ότι εντοπίζονται επακριβώς στον χώρο δυσκολότερα.
Αν διαπιστώσεις ότι δεν είναι καθαρός ο ήχος δοκίμασε:
1. κάποιο μονοφωνικό reverb
2. EQ
3. να προσθέσεις λίγο από το dry σήμα, έτσι ώστε να υπάρχει intelliginility (δηλαδή να μπορείς να διακρίνεις όσο καλύτερα γίνεται τον ήχο)
4. να αυξήσεις την ένταση του reverb ή
5. να μειώσεις την ένταση κάποιων οργάνων που είναι πολύ... front
Αν θες καλύτερο positioning στον χώρο, τότε χρησιμοποίησε 2 μονοφωνικά reverb με pan -64 και +64.
Εάν θες ασυμμετρία και κίνηση στο τι συμβαίνει πίσω τότε μπορείς να χρησιμοποιήσεις:
1. Delay σε ένα από τα δύο κανάλια (συνήθως είναι της τάξης των msec), δηλαδή θα έχεις ένα από τα δύο κανάλια να παίζει την χρονική στιγμή t και το δεύτερο την χρονική στιγμή t + κάτι.
2. Διαφορετικούς χρόνους στο reverb
3. Δοκίμασε επίσης ένα doppler effect. To doppler effect είναι όρος που απαντάται στην αστρονομία, στα ελληνικά ονομάζεται "φαινόμενο της κινούμενης πηγής". Είναι ότι συμβαίνει όταν περιμένουμε να περάσουμε τον δρόμο και περνάει από μπροστά μας ένα όχημα με μεγάλη ταχύτητα. Ακριβώς μπροστά μας έχει το μέγιστο pitch-shifting - το οποίο μπορεί να μεταβληθεί ή να απενεργοποιηθεί.
Οι περισσότερες από αυτές τις τεχνικές βασίζονται σε πειραματισμούς πάνω στο πως τοποθετούμε τους ήχους στο χώρο (spatalization και localization) και βασίζονται στο γεγονός ότι τα αυτιά μας είναι υπερευαίσθητα στις χρονικές διαφορές με τις οποίες αντιλαμβανόμαστε έναν ήχο. Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε αναζητώντας λήμματα για τις λέξεις spatialization, localization και Head Related Transfer Functions.
Όσον αφορά για την τοποθέτηση ήχων στον άξονα Y, αυτό είναι ελαφρώς πιο δύσκολο από ότι στην περίπτωση με τον άξονα Z. Ο λόγος οφείλεται στο γεγονός ότι το αυτί μας αδυνατεί να κάνει localization δύο ήχων όταν αυτοί ισαπέχουν από ένα ιδεατό άξονα που είναι κάθετος στο αυτί μας. Αυτά τα σημεία σχηματίζουν έναν κώνο, που ονομάζεται κώνος σύγχισης ;D (cone of confusion), περισσότερες πληροφορίες εδώ:
http://mue.music.miami.edu/thesis/jwest/Chap_2/Chap_2_Spatial_Hearing.html
Επιπρόσθετα να λάβετε υπόψιν σας ότι οι ήχοι με low frequency content, δηλαδή μπάσοι ήχοι, έχουν χαμηλό directionality (κατευθυνσιμότητα) που σημαίνει ότι εντοπίζονται επακριβώς στον χώρο δυσκολότερα.
