Μια YAMAKI LP και η μαγεία του OOP sound (ξανά)

[ez]

Επανέρχομαι με μερικά λόγια για τον ήχο out of phase, είναι κάτι που με κρατάει αιχμάλωτο και κατα διαστήματα φουντώνει.

Αυτή τη φορά παραθέτω κι ένα κλιπ πάνω σε ένα blues backing track, απο τα πολλά που σκάρωσα τις μέρες της καραντίνας.

Φυσικά, παίζοντας με LP είναι διαφορετικός κόσμος, αφού η ύπαρξη ποτ έντασης για κάθε μαγνήτη στην ουσία οδηγεί σε αμέτρητα ηχοχρώματα.

Με ένα τέτοιο όργανο παίζοντας σε αυτή τη θέση, το βασικό είναι να μπορείς να αντιστρέψεις τον τρόπο που σκέφτεσαι, αφού η ένταση αυξάνεται όταν χαμηλώνεις το ένα απο τα δυο volume των μαγνητών, είναι λίγο αντίθετο στον φυσιολογικό τρόπο σκέψης αλλά συνηθίζεται.

Για όποιον ενδιαφέρεται, συνιστώ την ακρόαση δίσκων του Snowy White, είναι ένας κατ' εξοχήν εκπρόσωπος αυτού του ήχου.

Και δυο λόγια για την κιθάρα. Είναι μια Yamaki Les Paul made in Japan του 1977, ένα κομμάτι μπράτσο και (απ' όσο μπορώ να διακρίνω) ένα κομμάτι σώμα, solid maple top, original μαγνήτες που και οι δύο μετράνε 5.4 Κ (!!) - όμως είναι ιδιαίτερα δυνατοί σε output, αλλαγμένα Grover κλειδιά, καινούργια τάστα, medium 59 neck profile, no chambers (still only 3.6 kg!!), καινούργια ποτς και πυκνωτές με 50ς wiring.

Σεταρισμένη με 11άρες χορδές (πάντα), το βάθος απο το Subdecay Spring Theory ενώ ο ενισχυτής είναι ο Zinky/Supro Velveteen.

 

[gkourmoul1]

Πανέμορφη κιθάρα και έχει ηχάρα. Φταίνε και τα δάκτυλα, λίγο.... ?

Σε φαντάζομαι να προσπαθείς να παίξεις σε lp με 9άριες, με αυτόν τον τρόπο...

Πως διαχειρίζεσαι την πτώση έντασης στην μεσαία θέση? Σε περιορίζει/επηρρεάζει σε περιπτώσεις που βγάζεις ολόκληρο πρόγραμμα με την κιθάρα αυτήν?

 

[Αετός]

Μας έφτιαξες.

 

[Nestoras]

1)Σου πάει (πολύ).

2)Να το κόψεις!

 

[ez]

Πανέμορφη κιθάρα και έχει ηχάρα. Φταίνει και τα δάκτυλα, λίγο.... ?

Σε φαντάζομαι να προσπαθείς να παίξεις σε lp με 9άριες, με αυτόν τον τρόπο...

Πως διαχειρίζεσαι την πτώση έντασης στην μεσαία θέση? Σε περιορίζει/επηρρεάζει σε περιπτώσεις που βγάζεις ολόκληρο πρόγραμμα με την κιθάρα αυτήν?

Θενξ γιου ?.

Εδώ και πολλά (κι εγώ δεν ξέρω πόσα) χρόνια, στις ηλεκτρικές μου παίζω με 11άρες, ε, σε μια LP η αίσθηση - για τα δικά μου μέτρα - είναι ιδιαίτερα άνετη λόγω scale, όχι απαραίτητα όμως, πολλά πράγματα παίζουν ρόλο στο πόσο "μαλακό" είναι τελικά ένα όργανο. Μια και μου δίνεις την αφορμή, να πω εδώ πως οι παχύτερες χορδές έρχονται στην πορεία θάλεγα αναγκαστικά, όχι γιατί και καλά είμαστε μάγκες και δυνατά παιδιά η γουστάρουμε περισσότερο τον ήχο, αλλά γιατί το παραδοσιακό και "πρωτόγονο" ύφος του μπλουζ και του RnR που παίζουμε κατά κανόνα απαιτεί να "βαράς", αυτό δε σε συνδυασμό με τις ελλιπείς ηχητικές συνθήκες που δυστυχώς συχνά αντιμετωπίζουμε στα πάλκα αλλά και την εσωτερική ένταση του λάιβ παιξίματος, τελικά κάνει μονόδρομο την χρήση string gauge που να αντέχει.

Στο παρελθόν μου έχει συμβεί να παίζω ολόκληρα σετ με κιθάρες που ήταν μόνιμα εκτός φάσης στη μεσαία θέση. Είναι λίγο tricky αλλά "παλεύεται", ειδικά για το στυλ του παιξίματος μου που χρησιμοποιώ πολύ τα ποτς έντασης και τόνου. Η συγκεκριμμένη βέβαια δεν έχει τον "παραδοσιακό" τρόπο αλλαγής φάσης με εσωτερική αντιστροφή του magnet bar αλλά τον πιο "φθηνό" που γίνεται μέσω καλωδίωσης και ενός push pull pot, οπότε δεν υφίσταται ζήτημα μόνιμης προσαρμογής.

Και 2 φωτος που δείχνουν το παχύ και μασιφ top αλλά και το έξοχο σύστημα ρύθμισης τωνμαγνητών με 3 βίδες, κάτι που αρκετές εταιρείες χρησιμοποιούσαν στο παρελθόν και είναι πολύ βολικό και αποτελεσματικό.