Με belly cut ή χωρις belly cut

[trlschrns]

Το θεμα το καταλαβατε πιστευω. Θα ηθελα πριν πειτε την προτιμηση σας να γραψετε αν η κιθαρα σας ειναι πιο λεπτη( π.χ. squier affinity tele/gibson less plus) ή αν παιζετε καθιστοι ή ορθιοι και αν αρεσκεστε στο να παιζετε με ενισχυτη ή χωρις δηλαδη με τον φυσικο ηχο του οργανου και ποιο το radious της ταστιερας σας. Δεν ξερω αν εχετε προσεξει αλλαγη στο τροπο που παιζετε και πως τοποθετειτε το χερι στην ταστιερα με μια belly cut και αν παρατηρειτε να χανει αρκετα περισσοτερο απο ο,τι συνηθως στα χαμηλα ταστα ή αν νιωθετε να δονειται λιγοτερο.

Στην κουβεντα, και για αυτο δεν εχω βαλει στανταρ μαρκα, θεωρουμε δεδομενο οτι ανεξαρτητα απο το πως η καθε εταιρια επιλεγει το σχεδιο της κιθαρας υπαρχει μια χρηση τομη για το πως κατασκευαζονται και εν τελει επιτυγχανουν το πιθανως δυνατοτερο αποτελεσμα (ηχητικα).
Θελω να πω, θα ηταν προτιμοτερο να μην καταληξει η κουβεντα στο οτι και ενα ξυλο με μαγνητες να χαμε θα ταν το ιδιο αλλα οποιος θελει να απαντησει με σχετικο τροπο ας το δικαιολογησει και αν εχει επαναληφθει σε καποιο αλλο post στο φορουμ ας αφησει και ενα συνδεσμο. Περι belly cut ο λογος λοιπον.

 

[kpeyos]

Μου αρέσει το belly cut.

Αυτό που μπήκα για να γράψω όμως είναι ότι κακώς ονομάζεται belly-cut καθότι οι κιθάρες χωρίς belly cut με ενοχλούσαν πολύ περισσότερο όταν ήμουν πετσί και κόκκαλο. Τώρα που έχω belly δε με ενοχλεί τίποτα

 

[Shelter]

Δεν πιστεύω ότι υπάρχει κάποια χρυσή τομή που αναζητείται από τα σχεδιαστικά τμήματα των εταιρειών. Στην τύχη το έκαναν στην αρχή όπως και οι σύγχρονοι μικροί οργανοποιοί που φτιάχνουν τέτοια όργανα και απλά η fender το βιομηχανοποίησε για λόγους ευκολίας παραγωγής. Ο Leo Fender τα έβαλε εκει που τα έβαλε στην στρατοκαστερ γιατι εκει του τα υπεδειξαν διάφοροι μουσικοί που πέρναγαν απο το μαγαζι και του έλεγαν οτι δεν τους βολεύει η τελεκαστερ σε καποια σημεια. Μετά ολοι μεταφέρουν αυτή τα chamfers.

Θεωρητικά έχει κάποια επίδραση στον ήχο λόγω της αφαίρεσης μάζας απο το σώμα αλλά δε θα ισχυριστω οτι ακούω κάτι. Πιο πολύ με αφορά η αίσθηση που έχει το όργανο με αυτά τα chamfers που προσωπικά δεν την επιθυμώ γιατι μου αρέσει και με κάνει να αισθάνομαι καλά το να κρατώ ένα ογκώδες όργανο με το action σχετικά μέτρια προς ψηλά. Ειναι ψυχολογικό κατάλοιπο απο τις κλασσικές και τις ακουστικές.

Αυτός ειναι ενας απο τους λόγους που δε μου αρέσουν οι στρατοκαστερ και δεν αγοράζω τελεκάστορες με belly cut. Στην jazzmaster κάνω οτι δε με απασχολεί πολυ αλλα η αλήθεια ειναι οτι οταν την κρατάω νιώθω να λειπει κάτι απο το όργανο. Απλά όχι τοσο οσο στην στρατοκάστερ.

Παίζω και καθιστος και ορθιος, με 9,5 radius και κανονικο σωμα τελεκάστερ, συνήθως με ενισχυτή απλα τώρα ένα μερος της μελέτης μου το κανω στα μουγκά τη νυχτα για να μην ξυπνάει το παιδι. Αλλαγή στον τρόπο κρατήματος έρχεται αναγκαστικά, αλλά μικρή. Μεγαλύτερη με το arm cut. Διαφορες στη δονηση δεν εχω παρατηρήσει σε σχέση με τα chamfers αλλά σε σχέση με τα ξύλα. Αν κουδουνάνε κουδουνάνε. Αλλά εκ πείρας αυτό ειναι καλό όταν παιζεις σχετικά καθαρά.

 

[Σπινθηροβόλος γάιδαρος]

Ο Leo Fender τα έβαλε εκει που τα έβαλε στην στρατοκαστερ γιατι εκει του τα υπεδειξαν διάφοροι μουσικοί που πέρναγαν απο το μαγαζι και του έλεγαν οτι δεν τους βολεύει η τελεκαστερ σε καποια σημεια.

 

[trlschrns]

Δεν πιστεύω ότι υπάρχει κάποια χρυσή τομή που αναζητείται από τα σχεδιαστικά τμήματα των εταιρειών. Στην τύχη το έκαναν στην αρχή όπως και οι σύγχρονοι μικροί οργανοποιοί που φτιάχνουν τέτοια όργανα και απλά η fender το βιομηχανοποίησε για λόγους ευκολίας παραγωγής. Ο Leo Fender τα έβαλε εκει που τα έβαλε στην στρατοκαστερ γιατι εκει του τα υπεδειξαν διάφοροι μουσικοί που πέρναγαν απο το μαγαζι και του έλεγαν οτι δεν τους βολεύει η τελεκαστερ σε καποια σημεια. Μετά ολοι μεταφέρουν αυτή τα chamfers.

Θεωρητικά έχει κάποια επίδραση στον ήχο λόγω της αφαίρεσης μάζας απο το σώμα αλλά δε θα ισχυριστω οτι ακούω κάτι. Πιο πολύ με αφορά η αίσθηση που έχει το όργανο με αυτά τα chamfers που προσωπικά δεν την επιθυμώ γιατι μου αρέσει και με κάνει να αισθάνομαι καλά το να κρατώ ένα ογκώδες όργανο με το action σχετικά μέτρια προς ψηλά. Ειναι ψυχολογικό κατάλοιπο απο τις κλασσικές και τις ακουστικές.

Αυτός ειναι ενας απο τους λόγους που δε μου αρέσουν οι στρατοκαστερ και δεν αγοράζω τελεκάστορες με belly cut. Στην jazzmaster κάνω οτι δε με απασχολεί πολυ αλλα η αλήθεια ειναι οτι οταν την κρατάω νιώθω να λειπει κάτι απο το όργανο. Απλά όχι τοσο οσο στην στρατοκάστερ.

Παίζω και καθιστος και ορθιος, με 9,5 radius και κανονικο σωμα τελεκάστερ, συνήθως με ενισχυτή απλα τώρα ένα μερος της μελέτης μου το κανω στα μουγκά τη νυχτα για να μην ξυπνάει το παιδι. Αλλαγή στον τρόπο κρατήματος έρχεται αναγκαστικά, αλλά μικρή. Μεγαλύτερη με το arm cut. Διαφορες στη δονηση δεν εχω παρατηρήσει σε σχέση με τα chamfers αλλά σε σχέση με τα ξύλα. Αν κουδουνάνε κουδουνάνε. Αλλά εκ πείρας αυτό ειναι καλό όταν παιζεις σχετικά καθαρά.

Ναι θα συμφωνήσω σε ολα. Για το chamfers δεν είμαι σίγουρος τι εννοείς. Νομίζω χωρίς ενισχυτή το bc καθιστος δίνει άλλη κλίση στην κιθάρα και έχει άλλη αίσθηση ηχου ως προς το σώμα μας και το πως φτάνει στο αυτι. Επίσης σε δυσκολα πιασιματα-σχηματα το χέρι στην ταστιέρα μάλλον κάνει υπερπροσπαθεια

 

[Shelter]

Ναι θα συμφωνήσω σε ολα. Για το chamfers δεν είμαι σίγουρος τι εννοείς.

Chamfers εννοώ όλες αυτές τις αφαιρέσεις ογκων απο το σώμα της κιθάρας για μεγαλύτερη εργονομικότητα. To belly cut, το arm cut και τα νεότερα που αφορούν το τακούνι του μπράτσου.

Eπίσης σε δυσκολα πιασιματα-σχηματα το χέρι στην ταστιέρα μάλλον κάνει υπερπροσπαθεια

Εδώ δεν ειμαι σιγουρος εγώ τι εννοείς! Πώς επηρεάζει το belly cut την ευχέρια του αριστερού στην ταστιέρα?

Μήπως εννοείς ότι λόγω belly cut αλλάζει ο τροπος που καθεται το σώμα όταν εισαι καθιστός και αυτή η πλάγια θέση αλλάζει και την πιεση στους τένοντες του αριστερού?

 

[manosx]

Δεν ξερω τι εννοει ο φιλος, απο εργονομικης αποψης ομως, αν ενα σωμα δεν "καθεται" μονο του σωστα πανω μας, χωρις ΚΑΜΙΑ στηριξη απο τα χερια, και μας αναγκαζει να στηριζουμε την κιθαρα την ιδια ωρα που παιζουμε, αυτο ειναι μη επιθυμητο.

Φυσικα εχει να κανει και με τη σταση που παιζουμε, τη διαπλαση μας κλπ, αλλα ειναι μερικες κιθαρες ρε παιδακι μου που δεν καθονται με τιποτα

 

[Έκτορας]

Εγώ αν και λάτρης της Les Paul, ψηφίζω μπυροκοιλιά-cut. Μεγάλη διαφορά στην άνεση, είτε καθιστός παίζεις, είτε όρθιος. Και επίσης διαφορά στην κατανομή βάρους του οργάνου, άρα ΚΑΙ στην καταπόνηση της μέσης.

Οι Les Paul Access που είχαν βγει πριν μερικά χρόνια, που είχαν και belly-cut και καλύτερο... access ψηλά στο μανίκι, ήταν ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΈΣ και είναι πολύ κρίμα που σταμάτησαν να βγαίνουν. Και έβγαιναν και με Floyd και χωρίς.



Edit: case in point, η κιθάρα που "προσβάλει" και τους παραδοσιακούς Gibson-fans και όλους τους άλλους:

Gibson LP Axcess Figured FR DC Rust

Gibson Les Paul Axcess Standard Floyd Rose DC Rust, Custom Shop, E-Gitarre, Mahagoni Korpus (Swietenia Macrophylla), geflammte Ahorndecke, Mahagoni Hals (Swietenia Macrophylla), Palisander (Dalbergia Latifolia) Griffbrett, Slim C Profil,...

www.thomann.de

 

[gkourmoul1]

Νομίζω ότι όταν υπάρχει πολλή εργονομία, χάνεται λίγο η μπάλα. Όσο πιο πολλά contours έχει η κιθάρα, ειδικά εάν είναι και πιο λεπτή το συνηθισμένο, τόσο πιο δύσκολο μου είναι να την αγκαλιάσω, να την "κλειδώσω" ανάμεσα σε χέρια-πόδια, και να τοποθετήσω το δεξί χέρι στο σωστο σημείο, ώστε όταν αφήνω το αριστερό η κιθάρα να παραμένει ακλόνητη, και το δεξί στη θέση του χωρίς προσπάθεια. Με arm rest, belly cut, λεπτό σώμα, και λοιπά contours, όλα αυτά γίνονται πολύ δύσκολα καθιστός. Όρθιος δεν βλέπω διαφορές, εκτός την άνεση που προσφέρει το arm rest, και το λεπτότερο σώμα.

Στον αντίποδα, εάν μου δώσεις μια κλασική telecaster ή les paul, το σώμα μαγκώνει και κλειδώνει, με τα δυο χέρια ψηλά, όταν είμαι καθιστός.

 

[manosx]

το σώμα μαγκώνει και κλειδώνει, με τα δυο χέρια ψηλά,

Αυτος ακριβως ειναι ο στοχος, το να συμβαινει ακριβως αυτο, χωρις φυσικα να αναγκαζει σε μια αφυσικη σταση το υπολοιπο σωμα μας που θα μας φερει δυσφορια σε πολυωρη μελετη.

Το λουκουμαδοειδες σχημα της κιθαρας εκει ακριβως στοχευει, οποτε τα πειραματα με το σχημα, ειδικα κατι μυστηριες γωνιες, κατι V, και γενικα αυτα που βαζουν την αισθητικη πανω απο την εργονομια, εκει θελει λιγο προσοχη ή αποφαση οτι θα παιζουμε στο ορθιο.

 

[bathan]

Εννοείται belly cut με τα μπούνια !!!

 

[stamkosk]

belly cut δαγκωτό. Αυτό το πράγμα, που σου μπαίνει η tele στα πλευρά, είναι ο βασικός λόγος που ενώ τη λατρεύω ηχητικά/στυλιστικά, τελικά δεν...

 

[Jet72]

Belly cut. Και για έναν άλλο, ψυχολογικό, μη λειτουργικό λόγο:
Όταν ήμουν μικρός και άρχισα να ακούω "ξένα" (μιλάμε mid-80s) η εικόνα που είχα ως αρχέτυπο ηλεκτρικής ήταν αυτό της strat. Η δική μου "κλασική" είχε 3+3 "κουρδιστίρια" (η strat 6). Η δική μου είχε "κλειστό" σχήμα (η strat είχε "κερατάκια") κλπ κλπ. Με άλλα λόγια, το ποθούμενο ηλεκτρικό όργανο "έπρεπε" να διαφέρει σε όλα από το (τότε) διαθέσιμο που ήταν μια απλή κλασική που είχε βρεθεί στο πατάρι....
Μέσα σε όλες αυτές τις οπτικές διαφορές ήταν και το belly cut, το οποίο βέβαια είναι και πολύ λειτουργικό (ειδικά αν το έχεις συνηθίσει εξ αρχής).

 

[Jet72]

Νομίζω ότι όταν υπάρχει πολλή εργονομία, χάνεται λίγο η μπάλα. Όσο πιο πολλά contours έχει η κιθάρα, ειδικά εάν είναι και πιο λεπτή το συνηθισμένο, τόσο πιο δύσκολο μου είναι να την αγκαλιάσω, να την "κλειδώσω" ανάμεσα σε χέρια-πόδια, και να τοποθετήσω το δεξί χέρι στο σωστο σημείο, ώστε όταν αφήνω το αριστερό η κιθάρα να παραμένει ακλόνητη, και το δεξί στη θέση του χωρίς προσπάθεια. Με arm rest, belly cut, λεπτό σώμα, και λοιπά contours, όλα αυτά γίνονται πολύ δύσκολα καθιστός.

Να υποθέσω ότι καθιστός παίζεις με την κιθάρα στο δεξί πόδι ( ως δεξιόχειρας; )

 

[Terry RoscoeBeck5]

Μου αρέσει που το συζητάμε αν θέλει ή δεν θέλει... Belly cut φυσικά. Άσε που όσο περνάνε τα χρόνια και μεγαλώνουν οι... κοιλούμπες, είναι το απόλυτο "must".