AndyC είπε:
Ο μαγνητης δεν ειναι κατι πολυπλοκο, απλα δεν πιστευω οτι υπαρχει καποιος που να μπορει να εγγυηθει οτι μπορει να αναπαραγει πληρως τον ηχο ενος αυθεντικου PAF...
Επειδη τοτε ειχαν το ταδε enamel, τους δεινα alnico 3 η 5 κλπ.
Οχι οτι ηταν τελεια, απλα αυτο εμεινε να οριζουμε σαν PAF π.χ....
Αν και υπάρχουν κατασκευαστές σήμερα που έχουν ακριβώς, μα ακριβώς τα ίδια υλικά με τότε (φτάνοντας σε σημείο να βρίσκουν τους παλιούς προμηθευτές υλικών και αν δεν τα βρίσκουν αλλού, να τους ζητούν να τα ξαναφτιάξουν από την αρχή όπως τότε!), το μυστικό είναι στο scatterwinding και στο offset πεδίο. Επειδή αυτά είναι λίγο κινέζικα:
Scatterwinding εστί το απλό τύλιγμα "ό,τι να'ναι", χονδρικώς. Όταν πρωτοκατασκευάστηκαν οι humbuckers, το τύλιγμα γινόταν με τυχαίο τρόπο, με τυχαίο (approximate) αριθμό στροφών και όπως πολλά πράγματα της κιθαριστικής τεχνολογίας εκείνη την εποχή, απλά δοκιμάζοντας διάφορες συνταγές και φτιάχνοντας αριστουργήματα περισσότερο σαν "lucky accidents". Αν δεν απατώμαι, ο ίδιος ο Seth Lover είχε πει ότι απλά τα τύλιγαν με το μάτι χωρίς πολλά - πολλά! ;D
Βέβαια, το καλό και σωστό scatterwinding (λένε) βγάζει πιο "ανοιχτό" ήχο, πιο λεπτομερή, που "αναπνέει" καλύτερα, πιο τρισδιάστατο. Και μια καλή λύση για να προσομοιωθεί το "πάλιωμα" των μαγνητών εκείνης της εποχής και η συνεπαγόμενη απώλεια του αρχικού μαγνητικού τους φορτίου είναι η χρήση του Alnico IV, που πολύ λίγοι κατασκευαστές μαγνητών χρησιμοποιούν σήμερα.
Ορισμένες φορές, με το τυχαίο τύλιγμα των μαγνητών στους humbuckers προέκυπταν περισσότερες στροφές στο ένα πηνίο από ότι στο άλλο, κάτι που σήμαινε ότι τα μαγνητικά πεδία των δυο πηνίων δεν ήταν απολύτως ίσα όπως θα έπρεπε. Αυτά είναι τα
offset coils, και ήταν επίσης υπεύθυνα για τον μεσαίο, γλυκό και λίγο hollow ήχο που είχαν εκείνοι οι PAF.
Αν δει καμιά ανακρίβεια κάποιος, ας με διορθώσει plz!
