- Μηνύματα
- 5,363
- Πόντοι
- 1,018
https://www.youtube.com/watch?v=n_9nlhSd7DA
Ο λόγος που ανεβάζω το συγκεκριμένο βίντεο στην κατηγορία "Μουσική & Μουσικοί" είναι, πέραν του προφανούς της υπόθεσης δηλαδή Lightnin' Hopkins με ηλεκτρικό σχήμα, και κάτι ακόμα που βρίσκω ιστορικά ενδιαφέρον και διασκεδαστικό μαζί. Εξηγούμαι:
Κατά τη διάρκεια τουλάχιστον του πρώτου κομματιού ("Mojo Hand"), είναι προφανές από την αρχή ότι μπάσο και κιθάρα δε συνεννοούνται αρμονικά. Άλλες φορές η κιθάρα είναι ακόμα στο 1 ενώ το μπάσο έχει πάει στο 4, άλλες το ανάποδο και πάει λέγοντας. Σε σημεία δε, συμμετέχει και ο ντράμερ στο μπέρδεμα καθώς κάνει κλασσικό μπρέικ για μετάβαση στο 4 και ο Lightnin' δεν χαμπαριάζει. Είναι δε χαρακτηριστικό το βλέμμα που ρίχνει ο Hopkins στον μπασίστα στο 0:14 και το απαξιωτικό κούνημα του κεφαλιού μετά. ;D
Βλέποντας και ακούγοντας το παραπάνω βίντεο, θυμήθηκα κάτι που είχα διαβάσει παλιά και είχα θεωρήσει απλή φήμη, το οποίο όμως τελικά επιβεβαιώνεται. Σύμφωνα λοιπόν με κάποιον παραγωγό του LH με τον οποίον συνεργάστηκαν για αρκετούς δίσκους, τα blues του Hopkins δεν είχαν ποτέ σταθερή αρμονική σειρά. Με άλλα λόγια πηγαινοερχόταν στα 1-4-5 όποτε εκείνος ήθελε και οι διάρκειες το μέτρων άλλαζαν κάθε φορά που τα έπαιζε. Το αποτέλεσμα ήταν, ότι κάθε φορά που χρειαζόταν να κάνει ηχογράφηση με μπάντα (αλλά και να παίξει live όπως προφανώς μαρτυρά και το βίντεο) οι μουσικοί τον "κυνηγούσαν" από πίσω για να πετύχουν τις αλλαγές του αλλά, όπως είναι φυσικό, δεν τα κατάφερναν πάντα γιατί εκτός των άλλων δεν τους έκανε ούτε ένα νεύμα.
Η απάντησή του δε όταν τον ρωτούσαν γιατί δεν αλλάζει ακόρντο στα πρότυπα του κλασσικού δωδεκάμετρου π.χ. ήταν το αμνημόνευτο "Lightnin' change when Lightnin' wanna change". ;D Πόσο πιο θεός;
Ο λόγος που ανεβάζω το συγκεκριμένο βίντεο στην κατηγορία "Μουσική & Μουσικοί" είναι, πέραν του προφανούς της υπόθεσης δηλαδή Lightnin' Hopkins με ηλεκτρικό σχήμα, και κάτι ακόμα που βρίσκω ιστορικά ενδιαφέρον και διασκεδαστικό μαζί. Εξηγούμαι:
Κατά τη διάρκεια τουλάχιστον του πρώτου κομματιού ("Mojo Hand"), είναι προφανές από την αρχή ότι μπάσο και κιθάρα δε συνεννοούνται αρμονικά. Άλλες φορές η κιθάρα είναι ακόμα στο 1 ενώ το μπάσο έχει πάει στο 4, άλλες το ανάποδο και πάει λέγοντας. Σε σημεία δε, συμμετέχει και ο ντράμερ στο μπέρδεμα καθώς κάνει κλασσικό μπρέικ για μετάβαση στο 4 και ο Lightnin' δεν χαμπαριάζει. Είναι δε χαρακτηριστικό το βλέμμα που ρίχνει ο Hopkins στον μπασίστα στο 0:14 και το απαξιωτικό κούνημα του κεφαλιού μετά. ;D
Βλέποντας και ακούγοντας το παραπάνω βίντεο, θυμήθηκα κάτι που είχα διαβάσει παλιά και είχα θεωρήσει απλή φήμη, το οποίο όμως τελικά επιβεβαιώνεται. Σύμφωνα λοιπόν με κάποιον παραγωγό του LH με τον οποίον συνεργάστηκαν για αρκετούς δίσκους, τα blues του Hopkins δεν είχαν ποτέ σταθερή αρμονική σειρά. Με άλλα λόγια πηγαινοερχόταν στα 1-4-5 όποτε εκείνος ήθελε και οι διάρκειες το μέτρων άλλαζαν κάθε φορά που τα έπαιζε. Το αποτέλεσμα ήταν, ότι κάθε φορά που χρειαζόταν να κάνει ηχογράφηση με μπάντα (αλλά και να παίξει live όπως προφανώς μαρτυρά και το βίντεο) οι μουσικοί τον "κυνηγούσαν" από πίσω για να πετύχουν τις αλλαγές του αλλά, όπως είναι φυσικό, δεν τα κατάφερναν πάντα γιατί εκτός των άλλων δεν τους έκανε ούτε ένα νεύμα.
Η απάντησή του δε όταν τον ρωτούσαν γιατί δεν αλλάζει ακόρντο στα πρότυπα του κλασσικού δωδεκάμετρου π.χ. ήταν το αμνημόνευτο "Lightnin' change when Lightnin' wanna change". ;D Πόσο πιο θεός;
