- Μηνύματα
- 11,651
- Λύσεις
- 1
- Πόντοι
- 3,578
Πω πω ρε φίλε δεν άντεξα.
Παρακολουθώντας την εκπομπή Χάριν Ευφωνίας του συμπαθέστατου Χρήστου Παπαδόπουλου στο κανάλι της Βουλής, που είναι μια εξαίρετη αναφορά σε μουσικούς... για μουσικούς, δύο πράγματα με στεναχώρησαν.
Και τα δύο αισθητικά.
Το πρώτο είναι οι κομμώσεις όσων εμφανίζονται στην εκπομπή.
Και είναι αλήθεια πως δεν φταίει η εκπομπή για αυτό αλλά έλα όμως που είναι όλοι μουσικοί...
Ρε φίλε, αν δεις το γκρο πλαν, όλοι έχουν "μακρύ" μαλλί.
Άλλος ίσιο, άλλος κατσαρό, άλλος βαμμένο, άλλος καραφλομαλλιάς, άλλος με κοτσιδάκια... αλλά όλοι έχουν ένα θέμα με το μαλί.
Είναι σαν σφραγίδα πως ο μουσικός πρέπει κάτι να κάνει ξεχωριστό με το μαλλί του.
Τι ζημιά κι αυτή! Λες κι αν δεν έχουν θα τους πούνε λογιστές και δεν κάνει.
Κι εγω με κάποιες εξαιρέσεις, μια ζωή μαλλιάς ήμουνα απο τα 70'ς αλλά κάπου εκεί στα 50 μου, αφου τα είδα να ασπρίζουνε κι έκανα και το κομμάτι μου σαν "σοβαρός" χίπις (που να ξέρετε εσεις απ' αυτά) έτυχε να δω την καράφλα στην κορφή του κεφαλιού μου, κάνοντας πλάκα με την φωτογραφική μηχανή κάποια μέρα. Τρόμος!
Μια στρογγυλή καράφλα πανω -πάνω και μακριές τρίχες γύρω - γύρω.
Στο επόμενο ημίωρο καθόμουνα στην καρέκλα του πρώτου μπαρμπέρη που βρήκα στη γειτονιά.
"Πάρτα όλα" του είπα! Κι αυτό γιατί να... η αλήθεια είναι πως δεν το πρόσεχα το μαλλί. Ενα λούσιμο του έκανα τακτικά και δεν ξανακοιτούσα. Απλά υπήρχε.
Οταν όμως παριστάνεις πως υπάρχει ντε και καλά για να υπονοήσεις κάτι... ε, αυτό δεν το συμμερίζομαι για πάρτη μου. People change. Μέσα κι έξω. Κι εγω θέλω να είμαι πιστος στις αξίες μου και να εξελίσσομαι αφού μαθαίνω περισσότερα και δεν θέλω να είμαι στάσιμος σε όσα ήξερα στην εφηβεία μου. Τότε που τα 'ξερα όλα.
Τέλος πάντων, όμορφοι είμαστε σε κάθε φάση της ηλικίας που διανύουμε και πρέπει να προσαρμοζόμαστε ανάλογα αφού το σώμα αλλάζει αναπόφευκτα.
Θέλει λίγη προσπάθεια αλλά το κομοδινί ή το χρώμα που βάφει η γυναίκα μας τα μαλλιά της δεν νομίζω να είναι αναβάθμιση. Και τέλος πάντων το μαλλί δεν είναι σήμα κατατεθέν του καλού μουσικού. Ξεχωρείστε λιγάκι.
Το δεύτερο φάουλ της εκπομπής είναι η μπλε κουρτίνα / σκηνικό (καταλαβαίνω τα του χαμηλού μπάτζετ) που όμως μπροστά στο πρώτο είναι πταίσμα. Γιατί αυτό δεν είναι μόνιμο, ούτε χαρακτηρίζει κάτι μεγαλύτερο.
Παρακολουθώντας την εκπομπή Χάριν Ευφωνίας του συμπαθέστατου Χρήστου Παπαδόπουλου στο κανάλι της Βουλής, που είναι μια εξαίρετη αναφορά σε μουσικούς... για μουσικούς, δύο πράγματα με στεναχώρησαν.
Και τα δύο αισθητικά.
Το πρώτο είναι οι κομμώσεις όσων εμφανίζονται στην εκπομπή.
Και είναι αλήθεια πως δεν φταίει η εκπομπή για αυτό αλλά έλα όμως που είναι όλοι μουσικοί...
Ρε φίλε, αν δεις το γκρο πλαν, όλοι έχουν "μακρύ" μαλλί.
Άλλος ίσιο, άλλος κατσαρό, άλλος βαμμένο, άλλος καραφλομαλλιάς, άλλος με κοτσιδάκια... αλλά όλοι έχουν ένα θέμα με το μαλί.
Είναι σαν σφραγίδα πως ο μουσικός πρέπει κάτι να κάνει ξεχωριστό με το μαλλί του.
Τι ζημιά κι αυτή! Λες κι αν δεν έχουν θα τους πούνε λογιστές και δεν κάνει.
Κι εγω με κάποιες εξαιρέσεις, μια ζωή μαλλιάς ήμουνα απο τα 70'ς αλλά κάπου εκεί στα 50 μου, αφου τα είδα να ασπρίζουνε κι έκανα και το κομμάτι μου σαν "σοβαρός" χίπις (που να ξέρετε εσεις απ' αυτά) έτυχε να δω την καράφλα στην κορφή του κεφαλιού μου, κάνοντας πλάκα με την φωτογραφική μηχανή κάποια μέρα. Τρόμος!
Μια στρογγυλή καράφλα πανω -πάνω και μακριές τρίχες γύρω - γύρω.
Στο επόμενο ημίωρο καθόμουνα στην καρέκλα του πρώτου μπαρμπέρη που βρήκα στη γειτονιά.
"Πάρτα όλα" του είπα! Κι αυτό γιατί να... η αλήθεια είναι πως δεν το πρόσεχα το μαλλί. Ενα λούσιμο του έκανα τακτικά και δεν ξανακοιτούσα. Απλά υπήρχε.
Οταν όμως παριστάνεις πως υπάρχει ντε και καλά για να υπονοήσεις κάτι... ε, αυτό δεν το συμμερίζομαι για πάρτη μου. People change. Μέσα κι έξω. Κι εγω θέλω να είμαι πιστος στις αξίες μου και να εξελίσσομαι αφού μαθαίνω περισσότερα και δεν θέλω να είμαι στάσιμος σε όσα ήξερα στην εφηβεία μου. Τότε που τα 'ξερα όλα.
Τέλος πάντων, όμορφοι είμαστε σε κάθε φάση της ηλικίας που διανύουμε και πρέπει να προσαρμοζόμαστε ανάλογα αφού το σώμα αλλάζει αναπόφευκτα.
Θέλει λίγη προσπάθεια αλλά το κομοδινί ή το χρώμα που βάφει η γυναίκα μας τα μαλλιά της δεν νομίζω να είναι αναβάθμιση. Και τέλος πάντων το μαλλί δεν είναι σήμα κατατεθέν του καλού μουσικού. Ξεχωρείστε λιγάκι.
Το δεύτερο φάουλ της εκπομπής είναι η μπλε κουρτίνα / σκηνικό (καταλαβαίνω τα του χαμηλού μπάτζετ) που όμως μπροστά στο πρώτο είναι πταίσμα. Γιατί αυτό δεν είναι μόνιμο, ούτε χαρακτηρίζει κάτι μεγαλύτερο.
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
