Όντως ωραίο νήμα, ειδικά για μας τους παλιατζούρες... ελπίζω μέσα στις επόμενες μέρες να ακούσω τα παραπάνω δείγματα, γιατί φαίνονται ενδιαφέρουσες περιπτώσεις τα περισσότερα.
Προσωπικά, όντας αρκετά ακατάλληλος να σχολιάσω επί της ουσίας στο θέμα, μιας και κυρίως παλιά πράγματα συνεχίζω να ανακαλύπτω στη ζωή μου, θα αρκεστώ στο να αναφέρω ένα σχετικά πρόσφατο άλμπουμ το οποίο αξίζει περισσότερη ακρόαση, συζήτηση και αναγνώριση.. πρόκειται για το "I Am The Moon" των Tedeschi Trucks Band, το οποίο κυκλοφόρησε το 2022, και στην ουσία είναι ένα mega-album που αποτελείται από 4 μικρότερα, το ένα συνέχεια του άλλου (το καθένα από αυτά τα 4 μέρη του κυκλοφόρησε με απόσταση κάποιων εβδομάδων από τα προηγούμενα). Αν υπάρχει αντίστοιχο θέμα στο φόρουμ για την περσινή χρονιά, πολύ πιθανά να έχει γίνει και αντίστοιχη αναφορά, αλλά σε κάθε περίπτωση είπα να κάνω εκ νέου λόγο για τη συγκεκριμένη δουλειά, γιατί τον Derek, τη Susan και τη μεγάλη μουσική τους παρέα τους χαίρεται η καρδιά μου με την ήσυχη και ουσιαστική δισκογραφία που παράγουν από όταν ξεκίνησαν μέχρι σήμερα.
Το γκρουπ, παρά τις όποιες αλλαγές μελών έχουν γίνει ανά τα χρόνια, παραμένει μία πραγματική οικογένεια, ο ήχος τους είναι πλούσιος και ταυτόχρονα όχι υπερβολικός, και η έτσι κι αλλιώς εντυπωσιακή τους live παρουσία που μοιάζει σαν συνέχεια των Allman Brothers με ολίγη από Sly & The Family Stone, συνδυάζεται με μία στουντιακή πορεία γεμάτη από συνθέσεις που ξεχειλίζουν από ουσιαστική και όμορφη μουσική, και όχι από απλοϊκά ή φλύαρα οχήματα έκφρασης των ταλέντων τους.. το οποίο είναι ιδιαίτερα σημαντικό για την περίπτωση του Trucks (για μένα ήδη μεγάλο κεφάλαιο στην ιστορία της ηλεκτρικής κιθάρας), καθώς δείχνει ότι το χάρισμά του δεν περιορίζεται μόνο στο όργανο που παίζει, αλλά και στην ωριμότητα-εκλεκτικότητα των μουσικών του επιλογών.
Η συγκεκριμένη δουλειά δε, παρά το ότι τη λες και επικίνδυνα φιλόδοξη από άποψη ποσότητας νέου υλικού, καταφέρνει να ακούγεται ευχάριστα και να είναι συνολικά υπέροχη.. ορίστε κάποια δείγματα:
Υ.Γ.: 1) Σόρυ για το ελαφρώς οφτόπικ και για την περίπτωση να επαναλαμβάνω πράγματα που έχουν σχολιαστεί ένα χρόνο πριν. Αν ναι, τότε απλά αγνοήστε με.
2) Την Tedeschi την εκτιμώ πολύ σαν τραγουδίστρια και γενικότερα σαν παρουσία, καθότι co-leader του γκρουπ, ωστόσο να πω την αμαρτία μου, μετά από πολλή ώρα συνεχόμενου ακούσματος, η χροιά της φωνής της μπορεί αν την απομονώσω να με κουράσει (επειδή συνήθως δίνει πολύ πόνο στα ψηλά registers, κάτι που δεν είναι για όλες τις ώρες). Ακόμα κι έτσι πάντως, το ότι η συγκεκριμένη μπάντα γεμίζει το χώρο στα κομμάτια της με πλούσιες ενορχηστρώσεις και back vocals, ενώ ταυτόχρονα σε κάποια τραγούδια ρόλο lead παίρνει ο υπέροχος Mike Mattison ή και κάποιος άλλος, δημιουργεί τις σωστές ισορροπίες που χρειάζεσαι για να απολαύσεις το συνολικό άκουσμα.
