Ειλικρινά δεν μπορώ να πάρω θέση, γιατί δεν έχω ακούσει τόσο πολύ Who.
Όμως, ο ρόλος του μπασίστα σε μια ροκ μπάντα, νομίζω ότι είναι μάλλον παρεξηγημένος.
Ναι, να συνοδεύει, ναι, να κρατάει την αρμονία, αλλά γιατί να μην μπορεί να έχει και μελωδικό ρόλο?
Γιατί να υποβιβάσουμε το όργανο μόνο σε συνοδευτικό ρόλο?
Ένας πραγματικά καλός μπασίστας, που ξέρει πότε να κάνει πούρου πούρου και πότε να μην κάνει, είναι πραγματική ευλογία.
Να πω ότι στην jazz (το ξέρω ότι είναι άλλο θέμα) έπαιζαν κάποτε το walk, που είναι "δεν παίζω μόνο τις τονικές αλλά τις υποννοώ κιόλας".
Γιατί να μην μπορεί να κάνει κάτι αντίστοιχο ένας ροκ μπασίστας?
Εντάξει, σαν μουσική το ροκ είναι πιο πολύ περιτριγυρισμένο από τονικά κέντρα (ίσως όχι τελικά), αλλά γιατί δεν μπορεί ένας μπασίστας να παίζει αναλύσεις συγχορδιών, φράσεις πάνω σε κλίμακες (όχι την ίδια μπασογραμμή σε όλο το κομμάτι), και γενικά να έχει λίγο πιο ελεύθερο ρόλο (εννοείται ότι θα πρέπει να "κολακεύει" την αρμονία και την αισθητική του κομματιού, και να είναι μαζί με τα τύμπανα)?
Αν δε, υπάρχει και η ανάλογη χημεία με τον ντράμμερ, άνετα δεν παίζει πάντα μόνο πάνω στο μπητ, αλλά συμπληρώνει, παίζοντας πολυρυθμίες μαζί με το μπητ.
Θεωρώ ότι το μπάσο, θα έπρεπε να έχει ανάλογο ρόλο με την κιθάρα (όχι ίδιο, ανάλογο), μόνο που ο μπασίστας έχει και άλλα στο κεφάλι του (να δίνει ρυθμό και αρμονία ταυτόχρονα, σαν όλες τις κιθάρες μαζί ένα πράγμα), και δεν είναι καθόλου εύκολο.
