Υπάρχει κάποιο άλλο μουσικό όργανο που σας "αγγίζει";

το πιάσαμε, αλλά ήταν σαν να προσπαθούμε να καβαλήσουμε αγελάδα....

έτσι αρκέστηκα να πάρω κάποια στιγμή ένα άταστο που κουμαντέρνεται κομματάκι πιό εύκολα...

 
το πιάσαμε, αλλά ήταν σαν να προσπαθούμε να καβαλήσουμε αγελάδα....

έτσι αρκέστηκα να πάρω κάποια στιγμή ένα άταστο που κουμαντέρνεται κομματάκι πιό εύκολα...
...φοβηθηκες μην πεις στο ορθιο καποια στιγμη.....ξουτ ματαρες μου? :classic_biggrin: :classic_biggrin:

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Προσωπικά, δεν θα ήθελα να ξέρω να παίζω παρά μόνο κιθάρα, αλλά "γενικώς", με αγγίζουν όλα τα όργανα - όλα μπορούν να με συγκινήσουν και όλα πιστεύω ότι μπορούν να εκφράσουν τρομερά πράγματα στα κατάλληλα χέρια, πόδια, χείλη κλπ.
Δεν θα μπορούσα να φανταστώ τη μουσική ή τη ζωή μου χωρίς το πιάνο ας πούμε (έχω μια μούρλα να ακούω-μαζεύω άλμπουμς ΄με τους πιο κουφούς συνδυασμούς πιάνου με κατι άλλο - π.χ. πιάνο/σαξόφωνο,  πιάνο/κοντραμπάσο, πιάνο/κιθάρα, πιάνο/βιολί, πιάνο με πιάνο κ.λπ. Ένα αγαπημένο μου δείγμα αριστούργημα, από ένα άλμπουμ μόνο με πιάνο και ντραμς...
 




 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Ξεκινωντας (αργα, στα 20 μου) ψιλοασχοληθηκα με τα τυμπανα, ακομα ψιλοκοπαναω σαν μου δοθει ευκαιρια κανα απλο 4αρι...νομιζω θα τα καταφερνα να γινω ντραμερ, τα παρατησα ομως επειδη ηθελα να γραψω δικα μου τραγουδια και επιασα κιθαρα, δε το πολυφανταζομουνα πως θα κολησω...σε μια αλλη ζωη σιγουρα θα ημουν φυσαρμονικιστας μπλουζ, αυτος ο amplified ηχος μου παιρνει την ψυχη...παιζω ακομα λιγακι, πιο παλια φυσαρουφαγα και στις συναυλιες.

Με συγκλονιζει ο ηχος του τσελο...μαγευομαι, δε με τραβουσε ομως ποτε σαν παικτη, απλα να ακουω.

 
Μια εποχή έπαιζα blues φυσαρμόνικα αρκετά καλά, μετά την άφησα και με άφησε. Κι εκεί περίπου τελειώνει η ιστορία μου με άλλα όργανα, αν εξαιρέσει κανείς ότι κάπου λίγο μετά την εφηβεία είχα πάρει ένα μπαγλαμαδάκι και είχα μάθει να συνοδεύω κιθάρα-μπουζούκι σε ρεμπέτικα.

Αν γυρνούσα πίσω στην ηλικία που ξεκίνησα την ενασχόληση με τη μουσική, θα έπαιζα πιάνο πάντως. Το θεωρώ τον "βασιλιά" των μουσικών οργάνων από πολλές απόψεις και μου αρέσει ιδιαίτερα το γεγονός ότι μπορεί να είναι one man show, τουτέστιν δε χρειάζεσαι κανέναν άλλο. Επίσης από την άποψη των δυνατοτήτων εκφραστικότητας, σε σύγκριση με την κιθάρα ειδικά, είναι ένας άλλος κόσμος.

Με την κιθάρα έχω μια σχέση αγάπης και μίσους. Δεν μπορώ χωρίς αυτή αλλά παράλληλα με ταλαιπωρεί και απίστευτα κι αυτό με κανει να την αντιπαθώ κατά περιόδους. Γενικά θεωρώ ότι η κιθάρα είναι σατανικά δύσκολο όργανο από ένα σημείο και πέρα. Δηλαδή είναι σχετικά εύκολο να φτάσεις σε ένα μέσο επίπεδο και μετά αρχίζει μια τραγική ανηφόρα που είναι γεμάτη εμπόδια και πολύ πόνο στα δάκτυλα. Θα μου πεις όλα τα όργανα έχουν ένα learning curve απότομο αν θες να ασχοληθείς σοβαρότερα. Ναι έτσι είναι αλλά η κιθάρα, τουλάχιστον σε τεχνικό επίπεδο, θεωρώ ότι είναι δομημένη από σαδιστές μετά από αιώνες μελέτης για το πώς θα καταφέρουν να φτιάξουν ένα όργανο που θα τυρρανήσει όσο πιο πολύ κόσμο γίνεται. Επίσης ο τρόπος που αναγκάζεσαι να σκέφτεσαι μουσικά αν είσαι κιθαρίστας, είναι η επιτομή της ανωμαλίας κατ' εμέ. Σα να θες να πας από την Αθήνα στη Λαμία και το gps να σου βγάζει διαδρομή μέσω Βλαδιβοστόκ. Γι' αυτό και οι κιθαρίστες είμαστε ως επί το πλείστον προβληματικά άτομα. Δηλαδή ακόμα κι αν δε φαίνεται εκ πρώτης όψεως, μόλις γνωρίσεις καλύτερα κιθαρίστα αντιλαμβάνεσαι άλυτα θέματα που έχουν μπερδευτεί ακόμα περισσότερο λόγω της δαιδαλώδους οπτικής των πραγμάτων, κληρονομιά από τη μελέτη της κιθάρας. Ή μπορεί και να ισχύει το αντίστροφο: μας γοητεύει η κιθάρα λόγω εγγενούς ανωμαλίας, παίζει κι αυτό.

Εν πάση περιπτώσει, αν διαβάζουν τίποτα πιτσιρικάδες έχω να πω: παιδιά μακριά από τις κιθάρες. Ή εν πάση περιπτώσει, γρατζουνάτε κει χάμω να χαίρεστε αλλά μην το πάρετε σοβαρά το πράγμα γιατί μετά δεν ξεμπλέκεις εύκολα. 

(είναι προφανές ότι τα παραπάνω είναι υπερβολικά χάριν χιουμοριστικού πνεύματος παρόλα αυτά είναι βασισμένα σε αληθινά γεγονότα)

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Θα ήθελα πάνω από ολα να ήξερα να παίζω καλύτερα αυτά που υποτίθεται ότι ξέρω! Πέρα από αυτά θα ήθελα να παίζω κάποιο πνευστό, μια τρομπέτα ας πούμε θα ήταν όνειρο ζωής , αν υπήρχε ο απαραίτητος χρόνος βέβαια. 

 
Vergos-tar%20(11).jpg


???

 
Το όργανο που ακούω πρώτα είναι το μπάσο. Αμα η μπασογραμμή κουνάει τότε όλο το κομμάτι πετάει.

Και φυσικά αν δεν έπαιζα απο "ανάγκη" κιθάρα (όπως τα λέει ο Jazzjoker), αυτό θα ήθελα να παίζω. Εχω ένα μπάσο και παίζω αλλά... δεν παίζω αν με καταλαβαίνετε. Παίζω πολύ ιδιαίτερες και μινιμαλιστικές γραμμές που μου κατεβαίνουν απο το κεφάλι και όχι τα χέρια. Γι αυτό μου είναι δύσκολο να βάλω μπασίστα να παίξει στα δικά μου κομμάτια. Πολλές φορές τα διαστήματα είναι αλλόκοτα και οι φράσεις επαναλαμβανόμενες. Ντρέπομαι να του πω του ανθρώπου, παίξε μόνο αυτό. :classic_rolleyes:

Πιάνο καλό θα ήθελα να παίζω μονο και μόνο γιατί μαθαίνεις μουσική ολοκληρωμένα. Κι αυτό πάλι μόνο στα βασικά το κατέχω.

Αν όμως το εκλογίκευα και επιζητούσα την επαγγελματική επιτυχία και την άνεση, ένα πνευστό θα ήθελα να παίζω, όπως τρομπέτα, τρομπόνι ή σαξόφωνο. Σαξόφωνο έπαιξα σε ικανοποιητικό βαθμό στα 80'ς αλλά το παράτησα καθως συνειδητοποίησα (αφου ήξερα απο την κιθάρα) πως απο το να παίζεις κλίμακες μέχρι να αυτοσχεδιάσεις με άποψη και δικό σου ήχο, είναι τεράστια απόσταση και αυτό είναι το ζητούμενο.

 
Όντως ωραίο θέμα.

 Πάντα με γοήτευαν τα πνευστά, το γεγονός πως η νότα εξαρτάται από την αναπνοή-η διάρκεια το σχήμα της...Δεν ασχολήθηκα, μόνο με blues φυσαρμόνικα-είχα μάθει μια φράση και την έπαιζα συνέχεια, αλλά με πολύ πάθος-και φλογέρα, μάλιστα είχα κάνει και κάτι ηχογραφήσεις σπιτικές, μια μπαλάντα ενός φίλου στο fostex και ένα άλλο που γυναίκα μου διάβαζε κάτι παραμύθια του Oscar Wild κι εγώ έπαιζα κάτι δικά μου, προκλασικού τύπου.

 Πιάνο υπήρχε στο σπίτι λόγω της αδελφής μου, ανέκαθεν το σαχλαμάριζα. Κάποια στιγμή-πήγαινα σχολείο ακόμα-γράφτηκα και στο ωδείο αλλά έπεσα σε μια τύπισσα που με φλόμωσε στον Czerny, οπότε και την έκανα με ελαφρά. Αργότερα που ξεκίνησα jazz αρμονία και τα σχετικά, έκατσα μόνος μου και έμαθα ακόρντα, voicings κλπ και πιο αργότερα έκανα και δύο εξάμηνα υποχρεωτικό. Θα ήθελα να παίζω καλύτερα, με βοηθάει στο γράψιμο.

 Θα ήθελα επίσης να παίζω κλασική κιθάρα σε καλό επίπεδο, αν μη τι άλλο για μπορώ να παίζω για πάρτη μου μέρος της απίστευτης μουσικής που έχει γραφτεί στο παρελθόν.

Duty calls, θα επανέλθω.

 
Το όργανο που ακούω πρώτα είναι το μπάσο. Αμα η μπασογραμμή κουνάει τότε όλο το κομμάτι πετάει.

Και φυσικά αν δεν έπαιζα απο "ανάγκη" κιθάρα (όπως τα λέει ο Jazzjoker), αυτό θα ήθελα να παίζω. Εχω ένα μπάσο και παίζω αλλά... δεν παίζω αν με καταλαβαίνετε. Παίζω πολύ ιδιαίτερες και μινιμαλιστικές γραμμές που μου κατεβαίνουν απο το κεφάλι και όχι τα χέρια. Γι αυτό μου είναι δύσκολο να βάλω μπασίστα να παίξει στα δικά μου κομμάτια. Πολλές φορές τα διαστήματα είναι αλλόκοτα και οι φράσεις επαναλαμβανόμενες. Ντρέπομαι να του πω του ανθρώπου, παίξε μόνο αυτό. :classic_rolleyes:
..Και ο Sting το ιδιο ακριβως προβλημα ειχε!!!! :classic_biggrin:

 
Αν και το εχουμε ξανακουσει {Το ουτι μεσα στη Jazz}..o τροπος που το εκανε ο Dhaffer, για μενα ειναι μοναδικος .

Οι συνθεσεις του αλλα κ ο ηχος του..ειναι...

Στην Ελλαδα παρακολουθω τον Haig που ειναι επισης καταπληκτικος.




 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Τρομπέτα ! All the way!!

Την 'έζησα' δ'ιπλα στον καταπληκτικό Γ. Αβραμίδη παίζοντας στους ΕΚΜΕΚ και πριν τρία χρόνια αποφάσισα να αρχίσω να μαθαίνω. 

Έχω το θράσος και βγάζω και τρομπέτα σε 5-6 τραγουδάκια στα live αλλά ο ήχος μου πάσχει... έχω πολύυυυυ δρόμο ακόμα.

Αλλά όπως λέει και ο Δημήτρης Γιαλαμάς "Νταξει μαν δε σε κυνηγάει και κανένας!"

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Και'γω στο πνευστό κλίνω.
Με γοητεύει πάρα πολύ το γεγονός οτι είναι απίστευτα κοντά στο ανθρώπινο στοιχείο (λόγω πνοής κυρίως και ασχέτως του ηχοχρώματος).

Έχω μια τρομπέτα σπίτι, κατάφερα να παράξω ήχο αρκετά έυκολα, ανακάλυψα το τι ****σι τρώει ένας πνευστός και δη ένας τρομπετίστας ο οποίος άλλα διαβάζει και άλλα παράγει (παράνοια....) αλλά η ανάγκη δε με αφήνει να ασχοληθώ παρά να είμαι συνέχεια πολύ κοντά στην εξάχορδη.

Μελλοντικά ελπίζω να έχω την άνεση να τολμήσω τη μετάβαση....έστω και σα χόμπι/ψυχοθεραπεία.

 
Η κιθάρα είναι το πρώτο όργανο που έπιασα στα χέρια μου και ασχολήθηκα σοβαρά (=μαθήματα, μελέτη κ.λπ.).

Όμως το κρητικό λαγούτο είναι ο σχετικά πρόσφατος έρωτας μου και μ’ έχει συνεπάρει τόσο πολύ ώστε να νιώθω πιο όμορφα μαζί του παρά με την κιθάρα, παρόλο που ακόμα σκαλίζω την επιφάνεια.

Όχι ότι με την κιθάρα σκάψαμε και πολύ, αλλά λέμε τώρα

 
Τύμπανα θα ήθελα να διδαχθώ, εάν δεν ήμουν τεμπέλης   ;)

Και όχι τίποτα Jazz Fusion Oriental Alternative.

Χεβιμεταλιές του κερατά και του διαόλου πράματα. 

Είπαμε, εάν δεν ήμουν τεμπέλης.   ?

 
Καθώς φυτρώνουν πολλά καλάμια κοντά στο σπίτι μου ξεκίνησα να φτιάχνω διάφορα είδη αυλών, πλάγιους αλλά και τύπου shakuhachi. Η κατασκευή τους είναι αρκετά απλή καθώς το ξύλο αυτό δουλεύεται πολύ εύκολα και ο ήχος είναι φανταστικός. Για σωστό παίξιμο δύο οκτάβων χρειάζεται αρκετή ενασχόληση, το αποτέλεσμα πάντως δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από αυτό των αγοραστών αυλών, το συνιστώ ανεπιφύλαχτα! 

 

Απαντήσεις

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top