- Μηνύματα
- 1,429
- Πόντοι
- 48
Συμφωνώ μαζί σου Ηλία και είχα κατά νου, όχι τόσο το harbour of tears(ψευτοκέλτικο) όσο το rajar και ίσως ήταν άδικα τα λόγια που είπα (ο συνειρμός με τα καπνά τα φίλτρα και τους καπνέμπορους) , για μουσικούς εξαίρετους ,ανθρώπους ατόφιους , παντα lo-fi, (από τους λίγους που δεν έχω απομυθοποιήσει ακόμα) ,αλλά στη μετά Ferguson εποχή η αισθητική του Richard Sinclair, που πραγματικά επηρέασε δραματικά την μπάντα (καθόλου τυχαίος δεν ήταν) ,δεν είναι του γούστου μου. 8) Όσο για την μετά Βardens εποχή, ουδέν σχόλιο...ez είπε:Τα 4 πρώτα (Camel, Mirage, Snow Goose & Moonmadness) είναι νομίζω πέρα απο κάθε κριτική και προσωπικά δεν τα βαρέθηκα ποτέ -το αντίθετο! Η αλήθεια είναι πως τα καπνά τους μαγαρίστηκαν στο πέρασμα του χρόνου, άλλοτε περισσότερο κι άλλοτε λιγότερο, φαίνεται όμως πως τους είχε μείνει κάποιο απόθεμα απο vintage καπνά, γιατί τα άλμπουμ Rajaz & Harbour of Tears στέκουν κοντά -ή και δίπλα- στα θρυλικά πρώτα τους. Οι Camel ποτέ δεν ξεφτιλίστηκαν και δεν ξεπουλήθηκαν, ο δε Andy Latimer είναι ένας κολοσσός της κιθάρας. Αλλά θα μου πείς ο μακαρίτηςPeter Bardens ή ο Andy Ward δεν ήταν; Η συναυλία τους που είδα πριν λίγα χρόνια ήταν καταπληκτική και απλά επιβεβαιώνει πως κάποιοι καλλιτέχνες είναι ταγμένοι, αληθινοί και άμεσοι, ανεξαρτήτως γούστων και ματαιοδοξιών.
Ούτε τους caravan γουστάρω ;D
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Thank you my friend. Συμφωνούμε. Άλλωστε, είναι δύσκολο -αν όχι αδύνατο- για 2 ανθρώπους που πραγματικά γουστάρουν Camel να διαφωνήσουν επι της ουσίας ;D!
