Είναι προγραμματισμένα τα μουσικά μας γούστα?

[ndnikola]

Ένα ενδιαφέρον άρθρο στο cracked. Μου θύμισε συζητήσεις που κατά καιρούς κάνουμε και ξανακάνουμε εδώ, ενώ με κάποιες παρατηρήσεις τείνω να συμφωνήσω (επιβεβαιώσω για μένα δηλαδή ).

 

[hot_sauce]

πολύ ωραίο άρθρο!

αν και θα διαφωνούσα λίγο στο σημείο που λέει πως "εκπαιδευτήκαμε" να νιώθουμε τις major χαρούμενες και τις minor λυπημένες...

θεωρώ πως οι συσχετισμοί αυτοί προυπάρχουν (προφανώς σχετικά με τις συχνότητες και όχι με τις νότες) κάπως στον εγκέφαλό μας και, ύστερα από αυτή τη διαπίστωση από τους πρώτους μουσικούς, καθιέρωσαν τις κλίμακες σύμφωνα με το πως επιδρά η κάθε μία στον εγκέφαλό μας

 

[geodimitri]

Θα συμφωνήσω κι εγώ. Πολύ ωραίο άρθρο.

Μάλιστα συμφωνώ απόλυτα με το σημείο που λέει ότι είμαστε εθισμένοι στη μουσική. Δεν γίνεται να περάσει μέρα χωρίς να ακούσω έστω ένα κομμάτι.

 

[Stoner Jackass]

Δεν γίνεται να περάσει μέρα χωρίς να ακούσω έστω ένα κομμάτι.

+100000000000

Σκάω παντού με mp3 και τρώω δούλεμα από τα ρεμάλια που συναναστρέφομαι.''Βγάλτα αυτά ακούστικα βρε μ*λ*κ ποζέρι'' ..ακούγεται οταν χαιρετάω αιθέριες παρουσίες.  ;D ;D

Εκνευρίζομαι όμως αν προχωράω στο δρόμο χωρίς soundtrack!..τα βγάζω μόνο όταν πάρω την δόση μου και θολώσει η γκλάβα  μου.  8)

πολύ ωραίο άρθρο!

αν και θα διαφωνούσα λίγο στο σημείο που λέει πως "εκπαιδευτήκαμε" να νιώθουμε τις major χαρούμενες και τις minor λυπημένες...

θεωρώ πως οι συσχετισμοί αυτοί προυπάρχουν (προφανώς σχετικά με τις συχνότητες και όχι με τις νότες) κάπως στον εγκέφαλό μας και, ύστερα από αυτή τη διαπίστωση από τους πρώτους μουσικούς, καθιέρωσαν τις κλίμακες σύμφωνα με το πως επιδρά η κάθε μία στον εγκέφαλό μας

+1

Δεν μπορώ να διανοηθώ πανηγύρι στο χωριό με ....madrugada!!..Όχι επειδή μου έμαθαν  να κατσουφιάζω με τα μινόρια.(οκ η δέκατη εντολή πιθανώς να μου έμαθε!)

Προκειμένου να βγει η κόμπρα από το πυθάρι ή να λικνιστεί η αρκούδα χρειάζεσαι ματζοράκι σένιο,χτυπητό.  ;D

listening to heavy metal produces the same brain reaction as aggression does, yet subjects are calmer and happier afterward.

Ακριβώς κατα την διάρκεια ενός θλιμμένου ή άγριου κομματιού ακολουθείς τα αισθήματα που σου μεταδίδει η φύση της μουσικής.Ύστερα χαλαρώνεις.

So how does this relate to you? Well, it's not just that you want sad music when you're feeling sad, and vice versa -- it's something that your brain seeks out.

Προσωπικά θέλω.Σπάνια ακούω εύθυμο αν δεν νιώθω καλά.

Και όταν είμαι χαρούμενος και γεμάτος ενέργεια δεν θα βάλω μαυρίλα.Και κει σπάνια θα βάλω κάτι βαρύ αν είμαι στα high μου.

Εξαιρέσεις υπάρχουν.

Συμφωνείται με το υπογραμμισμένο;;;

 

[AXLNICK]

Εμένα δυστυχώς με άφησαν απογραμμάτιστο !!!!

 

[geodimitri]

Προσωπικά θέλω.Σπάνια ακούω εύθυμο αν δεν νιώθω καλά.

Και όταν είμαι χαρούμενος και γεμάτος ενέργεια δεν θα βάλω μαυρίλα.Και κει σπάνια θα βάλω κάτι βαρύ αν είμαι στα high μου.

Εξαιρέσεις υπάρχουν.

Συμφωνείται με το υπογραμμισμένο;;;

Σε γενικές γραμμές θα συμφωνούσα. Μόνο όμως για τις μαύρες μου όπως είπες κι εσύ παραπάνω. Πάει η μπαλάντα σύννεφο.  ;D

Τώρα σε όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις δεν έχω πρόβλημα. Ακούω και ματζόρια και μινόρια!!!  ;D  8) 

 

[BlackForest]

Συμφωνω με το αρθρο σε ολα αλλα δεν ειμαι σιγουρος 100% για αυτο περι οτι οτι ακουγαμε στην εφηβεια το ακουμε και τωρα...

Λιγο οφ τοπικ: ΠΑΡΑ πολυ ωραια γραμμενο το αρθρο! Ακομα και αν δεν ξερεις τιποτα απο βιολογια ή μουσικη θα το καταλαβεις. Εχει και το χιουμορακι του με τις εικονες. Συγχαρητηρια στον αρθρογραφο!

 

[Nikoubis]

Με μεγαλο grain of salt τα του cracked (του οποιου ειμαι μεγαλος φαν και καθημερινος αναγνωστης), γιατι ειναι πρωτα και κυρια χιουμοριστικο site. Αν οντως ενδιαφερεται κανεις για τα οσα πραγματευεται ενα θεμα του, μια πολυ καλη αρχη ειναι διαβασει τα links μεσα στο αρθρο για να εχει σφαιρικη εικονα.

 

[Nikoubis]

θεωρώ πως οι συσχετισμοί αυτοί προυπάρχουν (προφανώς σχετικά με τις συχνότητες και όχι με τις νότες) κάπως στον εγκέφαλό μας και, ύστερα από αυτή τη διαπίστωση από τους πρώτους μουσικούς, καθιέρωσαν τις κλίμακες σύμφωνα με το πως επιδρά η κάθε μία στον εγκέφαλό μας

Μα αυτο λεει και το αρθρο: ακομα τα μελη μιας απομονωμενης φυλης που δεν ειχε καμια επαφη με τη δυτικη μουσικη συνεδεαν τα ματζορε κομματια που ακουσαν περισσοτερο με θετικα συναισθηματα και τα μινορε περισσοτερο με θλιψη η φοβο.

 

[Apaleftos]

Εξαιρετικό άρθρο!!

Με την λεζάντα:

Researchers are still trying to figure out what the hell Dee Snider accidentally watched.

γέλασα με την ψυχή μου ;D ;D ;D

Διαβάζοντας για την τεχνική της appoggiatura, μου δημιουργήθηκε μια απορία:

Αυτό το τρικ που χρησιμοποιείται στο 99% των τραγουδιών στη Eurovision και όχι μόνο, που στο τέλος του τραγουδιού το ρεφραίν μετατοπίζεται έναν τόνο πάνω και δημιουργεί μια αίσθηση κορύφωσης ( λέμε τώρα) έχει όνομα; Πως λέγεται; Το κάνουν και οι Ramones τουλάχιστον σε δύο κομμάτια.

Συμπεράσματα από το άρθρο:

1. Είναι πια επιστημονικά αποδεδειγμένο οτι αν συνεχίζω να ακούω και να παίζω τη μουσική που παίζω, δεν θα μπορούσα να κάνω ποτέ επιτυχία γιατί είμαι ακριβώς στις ξεκάρφωτες τελείες του γραφήματος αν όχι εκτός γραφήματος.

2. Η Adele έχει ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ φωνή και ναι θα δάκρυζα με το συγκεκριμένο τραγούδι αν ήμουν σε φάση  :'(

3. Το  million song dataset μοιάζει να είναι φοβερό εργαλείο και λέω να το ψάξω τώρα.

4. Συμφωνώ με κάποιους παραπάνω που γράψανε οτι πρώτα ένιωσε ο άνθρωπος λύπη και χαρά και μετά μετέφρασε τα συναισθήματα αυτά σε σειρές από νότες-κλίμακες.

ώρα να ψάξω το cracked και το million song dataset

 

[blue]

1. Είναι πια επιστημονικά αποδεδειγμένο οτι αν συνεχίζω να ακούω και να παίζω τη μουσική που παίζω, δεν θα μπορούσα να κάνω ποτέ επιτυχία γιατί είμαι ακριβώς στις ξεκάρφωτες τελείες του γραφήματος αν όχι εκτός γραφήματος.

;D ;D ;D

To πιο ωραίο με τη διαπίστωση της "ομοιότητας" (κατόπιν συνταγής) είναι το καθημερινά παρατηρήσιμο. Ακούμε τραγούδια στο ραδιόφωνο που παλεύουν στο μέτωπο του loudness war και συχνά ακολουθεί ο διάλογος :

-ποιοι είναι αυτοί?

-ε, κάποιο από "αυτά" τα συγκροτήματα (που δεν τα ξεχωρίζεις).

Πάντως αν κάναμε zoom out και βλέπαμε την ομοιότητα σε μεγαλύτερη κλίμακα χρόνου, υποψιάζομαι οτι θα βλέπαμε ένα μεγάλο κατσαρό μακαρόνι με κοιλάδες και κορυφές, οπότε αυτό το γράφημα ίσως λέει το άλλο καθημερινά παρατηρήσιμο οτι δυστυχώς ζούμε σε πολιτισμική ύφεση, που όμως (=ελπίζω) όσο προσεγγίζουν στον οριζόντιο άξονα τόσο αυξάνεται η πιθανότητα να μετατοπιστούμε στην επόμενη "εποχή" (όχι με την έννοια της ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ;D, αλλά με την έννοια του paradigm shift). Yπό αυτή τη σκοπιά παύουμε να μιλάμε για εμφυτότητα στην κατηγοριοποίηση μελωδιών, αλλά για το επιστημονικότερο της πλαστικότητας και προσαρμοστικότητας του εγκεφάλου στην εισροή και χειρισμό ερεθισμάτων.

Για να μην το κουράσω, συμφωνώ απόλυτα με Nikoubis για παραπομπή στα αρχικά άρθρα. Αξίζει να δει κανείς τι μετράμε για να βγάλουμε (?) τέτοια συμπεράσματα και κατά πόσο αποδίδει ο καθένας τη συνεισφορά σε αυτά τα αποτελέσματα στο (κοινωνικό) πλαίσιο και πόσο στο βιολογικό ιστό.