H πρωτη προσωπικη κυκλοφορια του τρομπετιστα Γιωργου Αβραμιδη κινειται στον χωρο της συγχρονης τζαζ,φερνοντας στο νου αλλοτε τον ηχο του Erik Truffaz και του κουαρτετου του,αλλοτε την αφρικανικη αισθητικη του Richard Bona,ενω η αντιμετωπιση των χαλκινων αντλει τις γραμμες της πολλες φορες απο τη soul μουσικη των τελων της δεκαετιας του 1960,και αλλες φορες απο τον τροπο που εγραφε για πνευστα ο Charles Mingus.επτα συνθεσεις γεννημενες μεσα στον εγκεφαλο και το σωμα του τρομπετιστα,μια σχεση του δημιουργου με τον ηχο,ετοιμη να χασει την ιδιωτικοτητα της και να μοιραστει παντου ανα πασα στιγμη.ουτως η αλλως,με το που θα πατησεις τα πληκτρα,η φυσηξεις,ανασανεις,με το που θα χτυπησεις τα χερια μεταξυ τους η το ποδι στο πατωμα...ο ηχος πια δε σου ανηκει...