Fusion style solo

[Κουφη Λεοπαρδαλη]

Ένα fusion style solo που χτίστηκε γρήγορα πάνω σε περιπετειώδες backing track που βρήκα και με ενέπνευσε, αναπηδώντας ανάμεσα σε ματζόρε και μινόρε.

 

[σκούφοΣ]

Ειναι λες κ βλέπω άλλον κιθαρίστα απ'την τελευταία φορά που ανέβασες..

Συγχαρητήρια

Πράγμα που κάνει την ανάγκη τα βίντεο σου να έχουν καλύτερο ήχο ακόμα πιο εντονη

 

[wh0cares]

Μπράβο και από εμένα, μ' αρέσει η συγκρατημένη προσέγγιση και η εστίαση στις αλλαγές, φαίνεται ότι παίζεις μυαλωμένα. Το fusion δεν είναι του γούστου μου γενικά, το συγκεκριμένο όμως μου θύμισε και κάτι από πρώιμους δίσκους Santana και Al di Meola. Πολύ καλό!

Αξίζει όντως καλύτερο ήχο από της κάμερας.

 

[Κουφη Λεοπαρδαλη]

@whocares και εμένα οι fusion κιθαρίστες συνήθως μου φαίνονται σαν να αναλώνονται σε fretboard gymnastics, αν και η μουσική από πίσω είναι ψαγμένη και φρέσκια. Είναι σαν χαμένη ευκαιρία για κάτι πιο ατμοσφαιρικό.

Πολλές φορές παίζουν shred για πολύ ώρα και κάπου χάνεται η μουσικότητα. Είναι σαν να βάζεις ταινία να δεις σε fast forward x2, τι να καταλάβεις ?

Το shred είναι ωραίο σαν έκρηξη αλλά όχι για όλη την ώρα, φαίνεται και απτην σκηνή του Back to the Future που shred-άρει ακαπέλα ο McFly και όλοι σταματάνε να χορεύουν χαχαχα

@wh0cares για σένα το μήνυμα, και δεν μπορώ να σβήσω τον λάθος αρχικό αποδέκτη αλλά yolo! ?

 

[σκούφοΣ]

@Κουφη Λεοπαρδαλη γιατι μαλλον ακους shred φιουζιον σαν αυτο πχ









Σουπερ ειναι κ το πρωτο υφος, αλλα δε μπορει να διαλεγεις ν'ακους σρεντ φιουζιον κ να σ'ενοχλει που ειναι σρεντ.

Αυτο το παρακλαδι του φιουζιον που περιγραφεις ειναι πολυ συγκεκριμενο (κ οχι το "οριτζιναλ"), απο συγκεκριμενους μουσικους, που ηρθαν στο φιουζιον απο αλλες σκηνες κουβαλώντας τα δικα τους δυνατα οπλα για navigation 

 

[σκούφοΣ]

..

 

[Κουφη Λεοπαρδαλη]

Ευχαριστώ που έδωσες πιο σφαιρική διάσταση στο θέμα. Στο subgenre τότε του shred fusion, έχει και μερικούς που θυμάσαι και μελωδίες πέρα απτό shredding, και συνήθως αγγίζουν και το γενικό κοινό πιο πολύ, απ'οτι απλά να ενθουσιάζουν άλλους κιθαρίστες. Και μ'αρέσει κ προσωπικά πιο πολύ.

Έχει άλλη γλύκα ο άλλος να μπορεί να παίζει παπάδες αλλά να πατάει και φρένο. Είναι η διαφορά Nascar με αγώνες ταχύτητας σε πίστες σε παντός είδους στροφές ένα πράγμα.

 

[σκούφοΣ]

Το φιούζιον υπάρχει από τέλη 60 αρχές 70. 

Το "σρεντ" φιούζιον (το έχω ακούσει με πολλές ονομασίες) δεν είναι καν είδος. Ένα μικρό ποσοστό του είδους είναι που ξεπήδησε τέλη 80 αρχές 90 από σρενταδες που διευρύνοντας τους ορίζοντες τους κινήθηκαν προς τα εκεί .

Δε παψαν να είναι σρενταδες.

Δε το κάναν όλοι το ίδιο καλά.

Ούτε συνθετικά ούτε αυτοσχεδιαστικά.

Από την άλλη τυπαδες σαν τους Alien Holdsworth κ Gambale (δε τους βάζω στο ίδιο τσουβαλι σαν καλλιτέχνες), παρότι είχαν τόσο facility με το όργανο που κάνανε ακόμα κ τον πιο σρεντα να κλαίει, δεν τους θεωρώ σρενταδες γιατί ακόμα κ όταν παίζανε την Άρτα κ τα Γιάννενα τα πάντα ήταν ένα όχημα για αυτοσχεδιασμό για αυτούς. Ήταν κτήνη σε αυτόν τον τομέα

Τον καλύτερο ορισμό πάντως για τον εαυτό του τον έχω ακούσει από Bred Garsed. Δεν είμαι φιούζιον παίχτης ?, είμαι rock improviser. Αλλά ήξερε πολύ καλά πάνω στις πλάτες ποιών πάτησε για να παίζει έτσι κ το είπε...

 

[fusiongtr]

εμένα οι fusion κιθαρίστες συνήθως μου φαίνονται σαν να αναλώνονται σε fretboard gymnastics, αν και η μουσική από πίσω είναι ψαγμένη και φρέσκια.

Υπάρχει το rock fusion, το jazz fusion, το world fusion, κλπ.

Προφανώς μιλάς για το youtube rock fusion.

Μπορείς να μου βάλεις ένα κομμάτι fusion που να είναι αυτό που λες, μήπως και καταλάβω τι εννοείς?

 

[σκούφοΣ]

Μπορείς να μου βάλεις ένα κομμάτι fusion που να είναι αυτό που λες, μήπως και καταλάβω τι εννοείς?

Αυτο θα ηθελα κ εγω να το μαθω να μπορουμε κ να κατανοησουμε καλυτερα κ τον OP αλλα να μην ειναι κ η κουβεντα στον αερα

Οποτε @Κουφη Λεοπαρδαλη αν μπορεις δωσε μας κανα δυο παραδειγματα