amerithanos είπε:
Η διαδικασία της μίξης και του mastering γιατί δεν ανήκει εξ ολοκλήρου στην δημιουργικότητα του εκάστοτε καλλιτέχνη που την αναλαμβάνει και αντ αυτού ακολουθείται μια καλουπιασμενη τακτική που έχει ως αποτερο και μοναδικό σκοπό μια συγκεκριμένη κατάληξη;
Θέλω να πω γιατί έχουμε πέσει στην παγίδα ότι το τελικό αποτέλεσμα ενός κομματιού η ενός δίσκου, τελικά πρέπει να ακούγεται ίδιο για να μπορεί να υπάρχει;
Πραγματικά ωραία ερώτηση!
Αρχικά να διαφωνήσω με τους περισσότερους που υποστηρίζουν οτι κάποιος δεν μπορεί να τα κάνει όλα και να συμφωνήσω με τον trolley, με εξαιρετικό παράδειγμα τον Mike Oldfield (και πολλούς άλλους προφανώς) σε μια εποχή που δεν πατούσαν απλά clicks , ό,τι κ αν λέει αυτό.
Η πικρή και στεγνή αλήθεια είναι οτι η ελευθερία στην παραγωγή είναι μια ψευδαίσθηση. Στο μεγαλύτερο ποσοστό οι περισσότεροι παραγωγοί - επαγγελματίες και μη - έχουν πέσει στην λούπα να χρησιμοποιούν τεχνικές και plugins που θεωρούνται δοκιμασμένες απο όλα τα μέρη του κόσμου οι οποίες μοιράζονται με ένα κλικ. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μπορεί ένας παραγωγός στην άλλη άκρη του κόσμου να προσεγγίσει τον ήχο του αγαπημένου του παραγωγού όπου και αν βρίσκεται αυτος. Προφανώς εδώ υπάρχει και το θετικό , οτι η γνώση είναι για να μοιράζεται κτλ κτλ, κατα την άποψη μου όμως αποτρέπει μια απο τις μεγαλύτερες διαδικασίες της παραγωγής που είναι η λήψη αποφάσεων όπως επίσης και την διαδικασία της μάθησης και της απόκτησης εμπειρίας.
Όποια μουσική και να ακούσω , αν μου αρέσει , κάθομαι και ακούω τις αποφάσεις , κάθομαι και μετράω τον χρόνο που σπατάλησε κάποιος για να φτιάξει αυτή την κιθάρα/ταμπούρο/μπότα/arrangement/συνθεση και αυτό πιο ειδικά σε παραγωγές πριν το ψηφιακό , οπου μιλάμε για κατανομή πόρων και συνέχεια χρόνου. Πλέον όταν ακούω καινούρια μουσική , προσπαθώ απλά να καταλάβω ποιο plugin έχει μπει και μου αρέσει το τάδε στοιχείο. Και μετά σαν πολλούς άλλους τρέχω σε όλα τα γνωστά forum και το συζητάω και πολλές φορές έχω πετύχει και τον ίδιο τον παραγωγό να εξηγεί ακριβώς τι έχει κάνει για να πετύχει αυτό που μου άρεσε τόσο πολύ.
Από τη μια λοιπόν δημιουργείται ένα κενό στον χρόνο που ξοδεύει κάποιος για να φτάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα και μόλις φτάνει εκεί (ή κάπου αρκετά κοντά) μόνο και μόνο το αίσθημα της επιβράβευσης που νιώθει τον αποτρέπει από το να εξελιχθεί πραγματικά ή ακόμα και το να καταλάβει πραγματικά τι έγινε και για ποιόν λόγο. Από την άλλη σταματάει σε μεγάλο βαθμό η αποδόμηση ή καλύτερα reverse engineering της παραγωγής το οποίο ακόμα και αν κάποιος το καταφέρει ,αυτό που θα εφαρμόσει ποτέ δεν θα είναι το ίδιο με το να ακολουθήσει απλά ένα plugin preset. Θα έχει σίγουρα την δική του οπτική γωνία (την οποία μπορεί να εφαρμόσει γιατί έχει την αρχική γνώση)
Άλλο ένα φαινόμενο είναι η παγκοσμιοποίηση του ήχου και η απώλεια πλέον των "Σχολών" (π.χ. Motown, Island records κτλ). Μπορείς να σκεφτείς το εξής, παλιά , πριν το Internet , οι τώρα διάσημοι μηχανικοί ήταν πρακτικάριοι σε άλλους θρύλους της μουσικής , και συναντιόντουσαν μετά την βάρδια τους και ανταλλάσανε recall sheets προσπαθώντας να καταλάβουν τι έχει κάνει ο τάδε μηχανικός στην μίξη, αυτό λοιπόν γινόταν σαν να λέμε σε εμβέλεια μιας πόλης πράγμα που δημιούργησε τις σχολές παραγωγής αλλά και τις ανάλογες μπάντες που πάταγαν πάνω στην "παράδοση". Επίσης εδώ υπάρχει και το θέμα της ομογενοποίησης, ακόμα και τα ίδια settings να έκανε κάποιος στον ίδιο επεξεργαστή είναι πολύ πιθανό να έπαιρνε αρκετά διαφορετικά αποτελέσματα επειδή απλά τα αναλογικά μηχανήματα δεν είναι ποτέ 100% ίδια, πράγμα που πλέον με τα plugins απλά δεν υπάρχει.
Το τελευταίο μεγάλο θέμα που πιστεύω ότι επηρεάζει την όλη κατάσταση , είναι η πλέον έλλειψη ορίων. Τα όρια είναι ένας από τους μεγαλύτερους προαγωγούς της δημιουργικότητας, κανένας πλέον δεν θα μιξάρει χωρίς κομπρέσορα επειδή δεν έχει, κανένας δεν γράφει σε χιλιο-χρησιμοποιημένη ταινία επειδή δεν έχει καινούρια ή γενικότερα τέλος πάντων , να αναγκαστεί να κάνει κάτι για να λύσει ένα απλό/σύνθετο πρόβλημα. Δυστυχώς αυτά κάποιος θα μπορούσε να πει οτι “έγιναν” , και όντως έγιναν παααρα πολλά μόνο και μόνο όταν μπήκαν στην αγορά τα πολυκάναλα. Αλλά ακόμα και αν δεν έγιναν όλα , πλέον το βλέπω πολύ δύσκολο να γίνει κάτι καινούριο και διαφορετικό σε mainstream επίπεδο γιατι όλοι πλέον διαβάζουμε τα ίδια forum και βλέπουμε τα ίδια βίντεο. Κάποιος μπορεί να επιχειρηματολογήσει εναντίον αυτού και να πει οτι ο καθε ένας χρησιμοποιεί την γνώση με την δική του οπτική , αλλά θα διαφωνούσα στην λέξη γνώση, είναι ελάχιστοι αυτοί που έχουν την πειθαρχία να κάτσουν να ανοίξουν σοβαρά βιβλία και να ξεκινήσουν απο το Α και εφαρμόζοντας πρακτικά την θεωρία να πάνε στο Β.
Οπότε σε μια εποχή που όλοι κοιτάμε την ίδια οθόνη και ακούμε απο τα ίδια ήχεία , πως περιμένεις να υπάρχει έδαφος για φρέσκα πράγματα (μιλώντας περισσότερο για το mainstream). Ψάξε/σκάψε βρες που υπάρχει ακόμα η ζύμωση και βρες τις δικές σου επιρροές , λάβε γνώση και προχώρα με το δικό σου κριτήριο. Αν καταφέρεις να φτάσεις κάπου, είμαι πολύ περίεργος να το ακούσω
My 2c
8) Ίσως θά'χε γέλιο..... ;D
