Αγγελίες
- Μηνύματα
- 66
- Πόντοι
- 8
- Ιδιότητα
- Κιθάρα
Η ιστορία είναι λίγο πολυ γνωστή. Πριν περίπου 2 χρόνια η fender λανσάρει στην αγορά την ανανεωμένη american vintage reissue σειρά διατυμπανίζοντας οτι βρήκε τα καλύτερα examples ορίτζιναλ 56, 59 & 65 stratocaster - 52, 58 & 64 telecaster και με την βοήθεια της τεχνολογίας δημιούργησε ανάλογες ρέπλικες των αυθεντικών οργάνων.
Θεωρητικά γίνεται...στην πράξη όμως; ποσο κοντά μπορεί να φτάσει κατασκευαστικά και ηχητικά ενα reissue μοντέλο το αυθεντικό που κατασκευάστηκε πριν 50 η 60 χρόνια;
Η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα δόθηκε στα δικά μου τουλάχιστον αυτιά και μάτια τον περασμένο Ιούλιο στο guitar center της Νέας Ορλεάνης. Θεωρώ ότι ειμαι απο τους λίγους τυχερούς που λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων ταξιδεύω εκτός Ελλάδας 20-25 φορές τον χρόνο εκ των οποίων οι 10 τουλάχιστον είναι στο συγκεκριμένο μέρος απο όπου εχω αγοράσει το 95% των οργάνων που εχω στην κατοχή μου. Για την Εμπειρία του να ψωνίζεις απο τέτοια μαγαζιά του εξωτερικού είχα αναφερθεί και σε ένα παλιότερο θέμα μου τον Ιανουάριο του 2011 αν θυμάμαι καλα για την δοκιμή και αγορά μιας telecaster, όποτε μπαίνω κατευθείαν στον ζουμί χωρίς πολλά πολλά.
Μετά λοιπόν απο μια σύντομη βόλτα στο section με τα καινούργια όργανα πήγα κατευθείαν στο "θησαυροφυλάκιο" μεταχειρισμένων second hand οργάνων όπου άρχισα να δοκιμάζω stratocaster, μιας και κανά 2 που πέρασανε απο τα χέρια μου τα τελευταία χρόνια δεν με ικανοποίησαν και πουλήθηκαν σε συμφορουμιτες. Και λέω θησαυροφυλάκιο γιατί απο εκεί μέσα εχω ψωνίσει πραγματικά διαμάντια σε τιμες ευκαιρίας. Στο σημείο που βρίσκονταν μαζεμένες οι φεντερ ξεχώριζε τοσο σε τιμή όσο και σε φάτε μάτια ψάρια μια original fender 1965 stratocaster, 3ΤS L serial με transition logo σε εξαιρετική για τα χρόνια της κατάσταση ενώ Λίγο παραδίπλα οι μεταχειρισμένες srv, John Mayer και οι AVRI του 58 sonic blue & 65 Olympic white. Με τις 4 τελευταίες ασχολήθηκα περίπου 2 ώρες μέχρι που κατέληξα στην 65' Olympic white γιατί είχε το πιο ωραίο σκάσιμο απο όλες και μου κάθησε καλύτερα στο χέρι (περί ορέξεως κολοκυθόπιτα).
Ήταν κάπου εκεί που ζήτησα απο τον πωλητή να μου κατεβάσει και την original (που ούτως η άλλως δεν διέθετα τα 16,000 νταλαρς + Louisiana state tax για να την αποκτήσω) να την ακούσω δίπλα δίπλα με την reissue στον ίδιο ενισχυτή με τις ίδιες απολύτως ρυθμίσεις και να βγάλω τα συμπεράσματα μου. Εμφανισιακά πρώτα η Φέντερ στο promotion της λέει την αλήθεια...είναι ίδιες μέχρι και στο σχήμα της τελευταία βίδας ΕΚΤΟΣ απο το νίτρο καθώς οι νέες Φέντερ χρησιμοποιούν το λεγόμενο nitro flash coat lacquer που απο ότι εχω καταλάβει πρέπει να είναι πολυεστέρικη η πρώτη βαφή πριν το τελικό βερνίκι που είναι nitro (αν εχω λάθος κάποιος να με διορθώσει). Κατασκευαστικά η ορίτζιναλ έδειχνε πιο χύμα και ατιμελητη όπως πχ με την χάραξη και την τοποθέτηση του nut που ήταν όπως όπως βαλμένο ενώ η reissue μου φάνηκε πιο προσεγμένη στην λεπτομέρεια.
Ηχητικα τώρα στα δικά μου τα αυτιά δεν άκουσα απολύτως ΚΑΜΙΑ διαφορά σε καμία απο τις 5 θέσεις. Απειροελάχιστα η original ακούγονταν πιο μουντή που πιστεύω ότι ίσως να οφείλεται στο ότι είχε παλιές χορδές (στην reissue με πληροφόρησαν τα παιδιά ότι είχαν αλλάξει χορδές πριν 2 μέρες).
Να διευκρινήσω ότι εχω στην κατοχή μου αρκετά vintage όργανα και η παραπάνω σύγκριση δεν υποβαθμίζει σε καμία περίπτωση την αξία τους. Απλά πιστεύω ότι αγορά τους γίνεται καθαρά για λόγους συλλεκτικους και πρεστίζ καθώς η Φέντερ έχει αποδείξει και στο παρελθόν αλλά και τώρα ότι άμα θέλει φτιάχνει καταπληκτικά όργανα σε κάθε κατηγορία τιμής.
Ένα κατακλείδι είπα επι λέξη στον πωλητή να την πακετάρει πριν πάρει χαμπάρι η γυναίκα μου ότι αγόρασα ακόμα μια κιθαρα και αρχίσει την γκρίνια. Την πήρε μέσα για καθάρισμα και τα σχετικά για να επιστρέψει 20 λεπτά αργότερα με την εξής ατάκα: I have bad news for you & good news for your wife....και πριν προλάβει η καρδιά μου να φύγει απο την θέση της μου εξήγησε ότι στην προσπάθεια του να καθαρίσει ένα σημαδάκι με buffing δίπλα στο strap button έξυσε ελάχιστα το χρώμα. Εγω βέβαια σαν γνήσιος ελληναράς άρχισα την γκρίνια και τα παζάρια κάτω απο τα 1,499 νταλαρς που ήταν η τιμή της ως μεταχειρισμένη (ενώ απο μέσα μου έτριβα τα χέρια μου απο χαρα που το νίτρο της είναι τοσο λεπτό και θα ρελικαριστει γρήγορα) με αποτέλεσμα να μου κόψει αλλά 100 νταλαρς ζητώντας και συγνώμη για την ζημιά.
Θεωρητικά γίνεται...στην πράξη όμως; ποσο κοντά μπορεί να φτάσει κατασκευαστικά και ηχητικά ενα reissue μοντέλο το αυθεντικό που κατασκευάστηκε πριν 50 η 60 χρόνια;
Η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα δόθηκε στα δικά μου τουλάχιστον αυτιά και μάτια τον περασμένο Ιούλιο στο guitar center της Νέας Ορλεάνης. Θεωρώ ότι ειμαι απο τους λίγους τυχερούς που λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων ταξιδεύω εκτός Ελλάδας 20-25 φορές τον χρόνο εκ των οποίων οι 10 τουλάχιστον είναι στο συγκεκριμένο μέρος απο όπου εχω αγοράσει το 95% των οργάνων που εχω στην κατοχή μου. Για την Εμπειρία του να ψωνίζεις απο τέτοια μαγαζιά του εξωτερικού είχα αναφερθεί και σε ένα παλιότερο θέμα μου τον Ιανουάριο του 2011 αν θυμάμαι καλα για την δοκιμή και αγορά μιας telecaster, όποτε μπαίνω κατευθείαν στον ζουμί χωρίς πολλά πολλά.
Μετά λοιπόν απο μια σύντομη βόλτα στο section με τα καινούργια όργανα πήγα κατευθείαν στο "θησαυροφυλάκιο" μεταχειρισμένων second hand οργάνων όπου άρχισα να δοκιμάζω stratocaster, μιας και κανά 2 που πέρασανε απο τα χέρια μου τα τελευταία χρόνια δεν με ικανοποίησαν και πουλήθηκαν σε συμφορουμιτες. Και λέω θησαυροφυλάκιο γιατί απο εκεί μέσα εχω ψωνίσει πραγματικά διαμάντια σε τιμες ευκαιρίας. Στο σημείο που βρίσκονταν μαζεμένες οι φεντερ ξεχώριζε τοσο σε τιμή όσο και σε φάτε μάτια ψάρια μια original fender 1965 stratocaster, 3ΤS L serial με transition logo σε εξαιρετική για τα χρόνια της κατάσταση ενώ Λίγο παραδίπλα οι μεταχειρισμένες srv, John Mayer και οι AVRI του 58 sonic blue & 65 Olympic white. Με τις 4 τελευταίες ασχολήθηκα περίπου 2 ώρες μέχρι που κατέληξα στην 65' Olympic white γιατί είχε το πιο ωραίο σκάσιμο απο όλες και μου κάθησε καλύτερα στο χέρι (περί ορέξεως κολοκυθόπιτα).
Ήταν κάπου εκεί που ζήτησα απο τον πωλητή να μου κατεβάσει και την original (που ούτως η άλλως δεν διέθετα τα 16,000 νταλαρς + Louisiana state tax για να την αποκτήσω) να την ακούσω δίπλα δίπλα με την reissue στον ίδιο ενισχυτή με τις ίδιες απολύτως ρυθμίσεις και να βγάλω τα συμπεράσματα μου. Εμφανισιακά πρώτα η Φέντερ στο promotion της λέει την αλήθεια...είναι ίδιες μέχρι και στο σχήμα της τελευταία βίδας ΕΚΤΟΣ απο το νίτρο καθώς οι νέες Φέντερ χρησιμοποιούν το λεγόμενο nitro flash coat lacquer που απο ότι εχω καταλάβει πρέπει να είναι πολυεστέρικη η πρώτη βαφή πριν το τελικό βερνίκι που είναι nitro (αν εχω λάθος κάποιος να με διορθώσει). Κατασκευαστικά η ορίτζιναλ έδειχνε πιο χύμα και ατιμελητη όπως πχ με την χάραξη και την τοποθέτηση του nut που ήταν όπως όπως βαλμένο ενώ η reissue μου φάνηκε πιο προσεγμένη στην λεπτομέρεια.
Ηχητικα τώρα στα δικά μου τα αυτιά δεν άκουσα απολύτως ΚΑΜΙΑ διαφορά σε καμία απο τις 5 θέσεις. Απειροελάχιστα η original ακούγονταν πιο μουντή που πιστεύω ότι ίσως να οφείλεται στο ότι είχε παλιές χορδές (στην reissue με πληροφόρησαν τα παιδιά ότι είχαν αλλάξει χορδές πριν 2 μέρες).
Να διευκρινήσω ότι εχω στην κατοχή μου αρκετά vintage όργανα και η παραπάνω σύγκριση δεν υποβαθμίζει σε καμία περίπτωση την αξία τους. Απλά πιστεύω ότι αγορά τους γίνεται καθαρά για λόγους συλλεκτικους και πρεστίζ καθώς η Φέντερ έχει αποδείξει και στο παρελθόν αλλά και τώρα ότι άμα θέλει φτιάχνει καταπληκτικά όργανα σε κάθε κατηγορία τιμής.
Ένα κατακλείδι είπα επι λέξη στον πωλητή να την πακετάρει πριν πάρει χαμπάρι η γυναίκα μου ότι αγόρασα ακόμα μια κιθαρα και αρχίσει την γκρίνια. Την πήρε μέσα για καθάρισμα και τα σχετικά για να επιστρέψει 20 λεπτά αργότερα με την εξής ατάκα: I have bad news for you & good news for your wife....και πριν προλάβει η καρδιά μου να φύγει απο την θέση της μου εξήγησε ότι στην προσπάθεια του να καθαρίσει ένα σημαδάκι με buffing δίπλα στο strap button έξυσε ελάχιστα το χρώμα. Εγω βέβαια σαν γνήσιος ελληναράς άρχισα την γκρίνια και τα παζάρια κάτω απο τα 1,499 νταλαρς που ήταν η τιμή της ως μεταχειρισμένη (ενώ απο μέσα μου έτριβα τα χέρια μου απο χαρα που το νίτρο της είναι τοσο λεπτό και θα ρελικαριστει γρήγορα) με αποτέλεσμα να μου κόψει αλλά 100 νταλαρς ζητώντας και συγνώμη για την ζημιά.
