Ερώτημα περί τηλεόρασης

[RayDTutto]

Σοβαρά. Βλέπετε τηλέοραση; Αν ναι γιατί; Τι σας προσφέρει;

Με όλους όσους κάνω αυτή τη συζήτηση, θεωρούν την τηλεόραση 99,9% σκατά. Τους πιστεύω.

Όλοι όμως είναι ενήμεροι για το τι παίζει η τηλεόραση, πότε το παίζει, τι παίχθηκε χθες, τις τρέχουσες εξελίξεις κάθε τηλεπαιχνιδιού - αλλά και πόσο σκατά είναι.

Τόσο δυνατή η συνήθεια;

 

[LK]

Έχω να δω τηλεόραση πάνω από επτά μήνες (αν εξαιρέσεις κάνα ματσάκι Champions League) .

 

[kostas80]

Πραγματικά μεγάλο θέμα συζήτησης ....

Στο σπίτι μου τώρα τελευταία που γίναμε 3 οι ώρες που παίζει έχουν ελαχιστοποιηθεί για το καλό όλων μας . Στη θέση της παίζει της περισσότερες ώρες της ημέρας ραδιόφωνο (εν λευκώ & Kosmos) . Κάποιες φορές μένει ανοιχτή στο mute αλλά δε της δίνει κανείς σημασία.

έχει όντως τα χάλια της εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων . κάποιες καλές ταινίες κλπ.

Όσο για της ειδήσεις ... ένα 10λεπτο ραδιοφωνικό δελτίο στο αυτοκίνητο είναι μακράν πιο ενημερωτικό απο 1 ώρα παπαγαλισμού στην TV.

Κλασική δικαιολογία που παίζει βέβαια : .... ε και τι να κάνεις μωρέ ? να μη δείς ?

Όχι κύριε να μη δεις ... άκου ραδιάκι , διάβασε , κάνε sex , άντε μια βόλτα , παίξε μια παρτίδα σκράμπλ .... πιο ωραία θα περάσεις  

 

[odis13]

Προσωπικα δεν βλεπω τηλεοραση. Στο πατρικο μου υπαρχει τηλεοραση στο δωματιο μου την οποια δεν ανοιγω σχεδον ποτε, παρα μονο σε στιγμες υστατης βαρεμαρας, ελπιζοντας να υπαρχει κατι καλο* (9 στις 10 φορες ξανακλεινει μεσα σε 5 λεπτα). Στο δικο μου σπιτι δεν εχω καν τηλεοραση.

Μπορω λοιπον να δηλωσω οτι δεν εχω ΙΔΕΑ ποια ειναι η τελευταια trendy ατακα διαφημησεως ή ποιες σειρες παιζουν. Απο την αλλη βεβαια, εχω συναντησει και εγω το φαινομενο που περιγραφεις - ειδικα με ατομα της ηλικιας μου που εχουν παμπολλα να πουν σχετικα με το σκουπιδαριο της τηλεορασης αλλα μεχρι πρωτινος τελειωναν καθε λεγομενο τους με το γελοιο "Τυχαιο? Δε νομιζω".

*Δηλαδη καποιο ενδιαφερον ντοκυμαντερ/ρεπορταζ ή καποια αξιοπρεπης ταινια.

Υ.Γ. Συμπτωματικα, ανοιξα για λιγο την τηλεοραση τωρα, πετυχα μια εκπομπη με τιτλο "Οικογενειακες Ιστοριες" και, οπως λενε και εδω εξω, I puked in my mouth a little bit.

 

[Trolley]

Η τηλεόραση είναι το ισχυρότερο εκπαιδευτικό μέσο όλων των εποχών μέχρι σήμερα. Έχω θαυμάσιες αναμνήσεις από την επαφή μου με αυτό το μέσο (ειδικά από τη παιδική μου ηλικία, όπου απόλαυσα εξαιρετικές τηλεοπτικές σειρές του BBC) αλλά ακόμη και σήμερα βρίσκω πολύ συχνά πράγματα που κρατούν το ενδιαφέρον μου, ειδικά σε επίπεδο κάποιων μη-ορθόδοξων ντοκυμανταίρ που προβάλλονται σε μεταμεσονύκτιες ώρες.

Τα ιδιωτικά ελληνικά κανάλια παρέχουν πρόγραμμα πολύ κακής ποιότητας βέβαια, ειδικά από τότε που ανακάλυψαν ότι είναι ευκολότερο να έχουν όλη μέρα "ειδήσεις" από το να προσπαθήσουν να παράγουν ένα πλήρες τηλεοπτικό πλάνο, αλλά... τι να κάνουμε, δε σημαίνει ότι το μέσο απαξιώνεται επειδή έχει κακούς εκφραστές.

Βέβαια, όπως έχω ξαναγράψει, κυρίως ακούω τηλεόραση παρά βλέπω, δηλαδή την έχω ανοικτή ενώ κάνω άλλα πράγματα και γυρίζω να δω την οθόνη μόνο όταν το ηχητικό υλικό με κεντρίσει αρκετά ώστε να το κάνω.

Συμπληρώνω ότι ποτέ δεν ακούω μουσική από τη τηλεόραση και ότι σχεδόν ποτέ δεν την αφήνω ανοιχτή κατά τη διάρκεια μίας (έστω, τηλεφωνικής) συνομιλίας ή όταν κοιμάμαι.

Υ.Γ.: Συμπληρώνω ότι τη πέταξα από το σπίτι (κυριολεκτικά) τα πέντε πρώτα χρόνια της μικρής....

 

[RayDTutto]

Αναμφισβήτητα η τηλεόραση, γενικά, έχει βγάλει αριστουργήματα. Ιδίως, ορισμένες κωμικές σειρές του BBC είναι διαμάντια πραγματικά. Το ερέθισμα για τη συζήτηση αυτής όμως μου ήρθε από την τρέχουσα - δεκαετίας πάνω-κάτω - κατάσταση της ελληνικής τηλεόρασης. Μάλλον έπρεπε να το τονίσω περισσότερο.

Ως εκπαιδευτικό μέσο για κάποιο λόγο δεν μου κάθεται. Παράγει πολύ μασημένη τροφή η οποία kateme δεν προκαλεί "σκέψη" και καταπίνεται και χωνεύεται χωρίς προσπάθεια.

Όσες φορές προσπάθησα να "μάθω"/συγκρατήσω κάτι από την τηλεόραση, δλδ από κάποια ιστορικά κυρίως ντοκιμαντέρ, είχα ξεχάσει το 90% στη μισή ώρα.

 

[Evilnye]

Μπα καθόλου, κ δεν μπορώ να συμμετάσχω σε συζητήσεις για διαφημίσεις  :, ποιος είναι ο τάδε ηθοποιός  : :, η καινούρια σειρά κλπ. Οι ώρες που καίω σε στιγμές βαρεμάρας είναι στο Internet.

Οι περισσότεροι πάντως που έχω παρατηρήσει να ανοίγουν την τηλεόραση χωρίς να παρακολουθούν το κάνουν

α) επειδή θέλουν να ακούγεται κάποιος θόρυβος στο σπίτι (ανασφάλεια ότι δεν είναι μόνοι)

β) για να έχουν μια δικαιολογία ότι κάτι κάνουν, ώστε να μην κάνουν κάτι άλλο.

Αυτό ισχύει και όταν βρίσκονται μαζί με κάποιον άλλο. Έχω παρατηρήσει ότι πολλοί άνθρωποι όταν βρίσκονται με κάποιον άλλο νιώθουν άβολα αν δεν μιλάνε, οπότε η τηλεόραση χρησιμοποιείται σαν δικαιολογία για να μη μιλάνε μεταξύ τους και να μη χρειάζεται να το δικαιολογήσουν κάπως.

Αν δεν ισχύει κάτι από τα παραπάνω τότε συνήθως βαριούνται τόσο ώστε ελπίζουν να έχει κάτι η τηλεόραση να τους αποσπάσει την προσοχή στη βαρεμάρα.

 

[Yameth]

αλλά... τι να κάνουμε, δε σημαίνει ότι το μέσο απαξιώνεται επειδή έχει κακούς εκφραστές.

Πάρα πολύ σωστά.

Είναι σαν να λέμε και για το ίντερνετ αυτό που λένε οι τεχνοφοβικοί μεσήλικες συνήθως: "ολη μέρα μπροστά στο κομπιούτερ είναι". Το κάθε μέσο έχει τα καλά και τα στραβά του.

Στο ίντερνετ μπορεί να βλέπει τσόντα, να παίζει παιχνίδια να διαβάζει το Youpi, την Wikipedia ή να παρακολουθεί ένα podcast του Yale για τον θάνατο από τον φιλόσοφο S. Kagan. Τι κοινό έχουν;

Στην τηλεόραση μπορεί να μην υπάρχει αυτή η ποικιλία αλλά σίγουρα έχω μάθει πολλά πράγματα από σοβαρά ντοκιμαντέρ και συνήθως όταν θέλω να χαλαρώσω και δεν θέλω να δεσμευτώ για τα 180 λεπτά ενός ολόκληρου DVD, κολλάω σε κάποια ταινία ή αστυνομική σειρά μέχρι να βαρεθώ και να πάω για ύπνο.

 

[John Goumis]

Μπα καθόλου, κ δεν μπορώ να συμμετάσχω σε συζητήσεις για διαφημίσεις  :, ποιος είναι ο τάδε ηθοποιός  : :, η καινούρια σειρά κλπ. Οι ώρες που καίω σε στιγμές βαρεμάρας είναι στο Internet.

Ακριβώς.

Πού τη θυμηθήκατε την τηλεόραση?  ;D

Σήμερα, ειδικά από ένα ηλικιακό όριο και κάτω, το ίντερνετ έχει γίνει το μέσο ψυχαγωγίας, ενημέρωσης αλλά και ''καψίματος''.

Παλιά οι γονείς μας λέγανε ''κάτσε λίγο να διαβάσεις και άσε την τηλεόραση'' σήμερα λένε ''κάτσε λίγο να διαβάσεις και άσε τον υπολογιστή''

Ακόμα και η μάνα μου (!!) που έχανε τα επεισόδια μιας σειράς λόγω δουλειάς τις τα έβαζε ο πατέρας μου να τα βλέπει online το βράδυ.

Στον ενημερωτικό τομέα (ειδήσεις και εκπομπές πάσης φύσεως) ενα καλό με το ίντερνετ σε σχέση με την τηλεόραση είναι ότι υπάρχει συνήθως ''ανάδραση'', με την έννοια ότι μπορεί να διαβάσεις ένα άρθρο και να το σχολιάσεις από κατω (σε αντίθεση με την τηλεόραση που δεν μπορείς καθόλου να ''παρέμβεις'').

Τώρα το αν αποβλακώνει το ίδιο με την T.V. η απάντηση είναι μάλλον όχι, καθώς έχεις συντριπτικά μεγαλύτερη δυνατότητα επιλογής, αλλά όσο πιο πολύ το χρησιμοποιείς τόσο περισσότερη και η ''άχρηστη'' πληροφορία που αφομοιώνεις, αλλά και λόγω της φύσης του, τόσο περισσότερη η ''ράδιο αρβύλα'' αλλά και ατεκμηρίωτη πληροφορία (τί είναι όμως καλύτερο, η ράδιο αρβύλα ή ''κατεθυνόμενη'' είδηση της τηλεόρασης?)

Επειδή όμως ξεφεύγω επικίνδυνα από το αρχικό θέμα και εγκυμονεί σε τεράστια συζήτηση, σταματάω κάπου εδώ, και επανέρχομαι:

Δεν βλέπω καθόλου τηλεοραση αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αξιοποιώ στο μέγιστο τον χρόνο μου, καθώς πιστεύω ότι θα έπρεπε να περιορίσω λίγο τον χρόνο που ''καίγομαι'' στο ίντερνετ...  :-\

 

[philosophos]

αλλά... τι να κάνουμε, δε σημαίνει ότι το μέσο απαξιώνεται επειδή έχει κακούς εκφραστές.

Δηλαδή, πότε απαξιώνετε? ??? ??? ??? ??? ???

 

[Yameth]

Οταν νομίζεις εσύ.

Για τον καθένα μας υπάρχουν διαφορετικά σημεία αναφοράς και απαξίωσης.

Οι υπεραπλουστεύσεις και οι γενικεύσεις οδηγούν εύκολα σε απαξίωση και μηδενισμό.

 

[Jazzjoker]

Προσωπικά, την ελληνική τηλεόραση  (δυστυχώς δε διαθέτω δορυφορική) την έχω απαξιώσει προ καιρού στο μεγαλύτερό της ποσοστό. Βλέπω σποραδικά και χωρίς πρόγραμμα, συνήθως αργά το βράδυ αλλά ακόμη και τότε αισθάνομαι ότι μου στερώ χρόνο από ένα ενδεχομένως ωραίο βιβλίο.

Θεωρώ δε ότι εκτός από τη μασημένη τροφή που αναφέρθηκε και παραπάνω (τα περισσότερα ελληνικά σήριαλ π.χ. είναι μελετημένα ώστε να γίνονται κατανοητά από το 3ο-4ο έτος ζωής ενός ανθρώπου) υπάρχουν και αρκετές εκπομπές που καθημερινώς αναδεικνύουν την προστυχιά, την αμορφωσιά και το lifestyle σε ύψιστες αξίες. Δυστυχώς και απ' ό,τι φαίνεται, οι τελευταίες έχουν και την προτίμηση του κοινού. Να μην αρχίσω για τα reality (ειδικά αυτά που ειδικεύονται στη σταριλικοποίηση σου-πουλάω-όνειρο-πόσα-δίνεις) που είναι πλέον η έμπρακτη απόδειξη της παρακμής μιας κοινωνίας.

Α, να εξαιρέσω τον ΣΚΑΪ θέλω. Εκεί βρίσκω πολύ συχνά τηλεοπτικό καταφύγιο.

 

[studio54GR]

Μερικές σειρές παρακολουθούνται ευχάριστα, History Channel, Discovery και ταινίες συνεχώς.

 

[philosophos]

Οταν νομίζεις εσύ.

Για τον καθένα μας υπάρχουν διαφορετικά σημεία αναφοράς και απαξίωσης.

Οι υπεραπλουστεύσεις και οι γενικεύσεις οδηγούν εύκολα σε απαξίωση και μηδενισμό.

Όταν ένα πολιτικό κόμμα, έχει κακούς ''εκφραστές'', έστω και αργά απαξιώνεται.

Όταν μία μπάντα αρχίζει να έχει κακούς ''εκφραστές'', απαξιώνεται.

Όταν μία τηλεοπτική εκπομπή, έχει κακούς ''εκφραστές'', απαξιώνεται.

Όταν ένα site, έχει κακούς ''εκφραστές'', απαξιώνεται.

Όταν μία εταιρεία, έχει κακούς ''εκφραστές'', απαξιώνεται.

Όταν μία εμπορική μάρκα (brand name στα Ελληνικά), έχει κακούς εκφραστές, απαξιώνεται.

Όταν μια εφημερίδα-κανάλι-σταθμός, έχει κακούς εκφραστές, απαξιώνεται.

Όταν ένα μέσο (τηλεοπτικό εν προκειμένω) έχει σχεδόν αποκλειστικά, κακούς εκφραστές, γιατί το μέσο αυτό δεν απαξιώνεται??

Απάντηση.

Γιατί δεν συμφέρει ''κάποιους'', να απαξιωθεί.( Ο νοών νοείτω.)

Γιατί εσύ που έχεις διαφορετικό σύστημα αξιών από το δικό μου (προφανώς), του επιτρέπεις να υφίσταται ως έχει και δεν του ''επιβάλεις'' με την στάση σου, να αλλάξει.

Αν καθένας ''εσύ'' και κάθε εγώ, είχαμε ένα ''διαφορετικό σημείο αναφοράς και απαξίωσης'' από το επικρατών, όχι μόνο για το χαζοκούτι αλλά για ότι μας αφορά γενικότερα, δεν βλέπω σε πιο σημείο και σε πιο επίπεδο θα είμασταν χειρότερα, από το παρόν.

Στο κλισέ περί υπεραπλουστεύσεων, θα σου απαντήσω με κλισέ.

Τα πράγματα είναι απλά και τα κάνουμε πολύπλοκα εμείς. (Με ανωτέρω βοήθεια εννοείται, γιατί μόνοι μας δεν νομίζω να καταφέρναμε να τα κάνουμε τόσο χάλια και τόσο πολύπλοκα, που να μην μπορούμε καν να συμφωνήσουμε, στο ότι είναι όντως χάλια.)

Και μια και έκανες τον κόπο και απάντησες, αν έχεις όρεξη, πες μου κάτι καλό στην Ελληνική TV, (εκτός από ντοκιουμένταρις και αθλητικά ίσως) να το δω και εγώ, να δω τι χάνω που την έχω κόψει εδώ και 7 και μισό χρόνια. Και δεν νομίζω να θεωρούμε ανενημέρωτος, ή τουλάχιστον δεν μου έχει επισημάνει κανείς κάτι τέτοιο.

Νομίζω δε, για να κλείσω με κακιούλα, ότι είμαι πιο ενημερωμένος, από άλλους ενημερωμένους. (Πάσα για συνομωσιολογία.)  ;D

 

[Nestoras]

Δεν μπορώ ν' απαξιώσω τη τηλεόραση, εκεί βλέποντας - τους Partridge Family του David Cassidy / ερωτεύτηκα τη κιθάρα, την εκπομπή του Πετρίδη / αγάπησα το ροκ, το Dr No / όπου έβλεπα στα όνειρά μου την Ούρσουλα Άντρες, τη μάχη, την αγγλική σειρά Κακά ψυχρά κι' ανάποδα, τον Benny Hill, τους απαράδεκτους, τη μεγάλη ομάδα του Παναθηναϊκού με τον Δομάζο, τους Ολυμπιακούς αγώνες, τη 1η Dream team με τον Μagic και τον Pipen, τον πάπια στα 200 και τα 400, τον Αντρέα, τον Άγιο, τους Αντίζηλους, το Hawai 5-0, To Kung Fu, τον Μαραντόνα, τον Διακογιάννη, το φάντασμα, το Χριστός Ξανασταυρώνεται, το Jesus from Nazareth, το Νight music, τις μεγάλες ταινίες του παρελθόντος............................ και πόσα άλλα που τώρα δε μπορώ να θυμηθώ.

Θα μου πείς τώρα τι γίνεται. Τώρα υπάρχει το remote control, υπάρχει το internet.

Α! υπάρχει όπως και υπήρχε ένα σημαντικότατο κομβίον το On/Off.

 

[S9F]

Με βάση τη λογική του "κράτα τους φίλους σου κοντά και τους εχθρούς σου ακόμα πιο κοντά..." , μάλλον θα έπρεπε να την είχα ανοιχτή 24/7...

 

[ez]

Του λόγου μου βλέπω τηλεόραση, συχνά ειδήσεις και συζητήσεις, κάποιες αθλητικές μεταδόσεις, μουσικά αφιερώματα (που τέτοια τύχη... ???), σπανιώτερα αν πέσω πάνω τους ντοκυμανταίρ, επιλεγμένα ταινίες και, αναπόφευκτα όλη τη "μπίχλα" ανάμεσα  ;D...

Τη θεωρώ μαγικό μέσο και, έν τινι τρόπω την αγαπάω, όπως και πλείστα μέσα -απόρροια τεχνολογικών εξελίξεων κυρίως- που μπορούν να κάνουν τη ζωή μας πιό ενδιαφέρουσα...

Η χρήση του μέσου είναι εκείνη που εγείρει τις όποιες αντιδράσεις και βεβαίως η διαχείρηση των υπευθύνων προγραμμάτων και δικτύων. Αυτή είναι άλλη κουβέντα.

Αυτό που μ'εξοργίζει αληθινά είναι η θέση που έχει στην Ελληνική πραγματικότητα. Ένας απόλυτος κυρίαρχος, τύρρανος χυδαίος και φθηνός που -δυστυχέστατα- διαμορφώνει συνειδήσεις και προσωπικότητες... Εγώ είμαι αρκετά υπομονετικός κι επιπροσθέτως έχω μιά διαστροφική περιέργεια που κατά καιρούς με κάνει να υπομένω απίθανες καταστάσεις, αλλά, αυτά αφορούν εμένα και τα χούγια μου.  8)

Δεν μπορώ πάντως να μην αναφέρω κανα 2 περιπτώσεις όπου η τηλεόραση, όπως κι αν είναι αυτή, προσφέρει συντροφιά και ναι, για να γίνω και λίγο μελοδραματικός, παράθυρο στον κόσμο, τις εξελίξεις και τα γεγονότα σε ανθρώπους όπως είναι κάποιοι περασμένης ηλικίας, μοναχικοί εξ ανάγκης, ταξιδευτές...σκεφθείτε πόσες φορές ένας μουσικός που ξημεροβραδιάζεται απο το ένα ξενοδοχείο στο άλλο βρίσκει -κάποια, έστω- παρηγοριά σε μια ανοιχτή συσκευή... Η ύπαρξη της ως μέσο εκπαίδευσης, ψυχαγωγίας, προπαγάνδας και άλλων, είναι μεγάλη κουβέντα και αφορά κυρίως την παιδεία του δέκτη κι όχι την ύπαρξη του μέσου αυτού καθεαυτού που προφανώς δεν διαθέτει εγγενείς ιδιότητες και χαρακτηριστικά, αλλά απλά προβάλλει απόψεις κι αισθητικές των χειριστών αυτής.

 

[philosophos]

Δεν μπορώ ν' απαξιώσω τη τηλεόραση, εκεί βλέποντας.....................................................................

Και τα παιδάκια τώρα, βλέποντας αυτά που βλέπουν, κάπως έτσι σκέφτονται.

Και εγώ έχω δει πολλά πράγματα που μου έχουν μείνει ή και σημαδέψει ίσως.

Bonantza, Loucy Ball, Terry & Rantzy (με έναν ελέφαντα στην ζούγκλα), Stingray, Μια φορά και έναν καιρό ήταν ο άνθρωπος, Muppet show, Tarzan, Combat, Το μυστήριο του χρυσού πιθήκου,

Η Οδύσσεια του διαστήματος, Διάστημα 1999 (νομίζω, με την Μάγια που μεταμορφωνόταν) και τόσα άλλα.

Έκανα και ένα πείραμα με κάτι φίλους, να δούμε ένα επεισόδιο από την Μάχη, που είχε βρει ένας κολλητός. Το προσπαθήσαμε το θέμα, αλλά το κλείσαμε στο δεκάλεπτο. Κάτι το ασπρόμαυρο κάτι οι ψεύτικες μάχες και το ψεύτικο ξύλο, κάτι το ένα κάτι το άλλο, δεν αντέξαμε.

Επίσης προσπάθησα να ακούσω περιγραφή Διακογιάννη. Αν ήταν σήμερα, θα άλλαζα κανάλι.

Νομίζω έγινα κατανοητός, τι θέλω να πω. Άσε που εμείς τότε δεν είχαμε και πολλά μέτρα σύγκρισης. Anyway.

Η φτώχεια τρώει τον παρά, που λέει ο σοφός λαός.

Τελικά, μου έχει γίνει πίστη, πως το μέσο αυτό καθεαυτό και για δικούς του ευνόητους λόγους, παράγει μαλθακότητα, εκφυλισμό, κοπαδοποίηση, αποχαύνωμα, παρωπιδισμό, κουρδιστά πορτοκάλια.

Οπότε την απαξιώνω και την παρααπαξιώνω, χωρίς τύψεις ότι την αδικώ και χωρίς δεύτερη σκέψη, αφού έχω πρώτα κάνει και πρώτες και δεύτερες και τρίτες σκέψεις σχετικά με αυτήν και του τι αυτή έχει να μου προσφέρει.

Όταν δε σε κάποιο κανάλι τύχει να βάλει κάτι που με ενδιαφέρει, βρίσκω τρόπο και να το μάθω και να το δω.

 

[SpyrosCh]

Α, να εξαιρέσω τον ΣΚΑΪ θέλω. Εκεί βρίσκω πολύ συχνά τηλεοπτικό καταφύγιο.

Παλιότερα, ο ΣΚΑΙ είχε μια εξαιρετική εκπομπή, το τηλεοπτικό InfoWar του Άρη Χατζηστεφάνου. :.

 

[LK]

Εντάξει και το «Βουλή» βάζει ταινιάρες. Απλά πιστεύω ότι ένας cinephile δεν περιμένει πλέον από την τηλεόραση να «ξεστραβωθεί» , όταν υπάρχει το Internet για να αντλήσει ΟΛΕΣ τις πληροφορίες για τις ταινίες ή να τις παραγγείλει άμεσα (γι’ αυτόν τον λόγο δεν πολύ ασπάζομαι το επιχείρημα υπέρ της tv λόγω κινηματογραφικών ταινιών).