- Μηνύματα
- 22,245
- Πόντοι
- 2,148
Εβλεπα αυτό χτες και προσπάθησα να θυμηθώ πόσες φορές μου έτυχαν ανάλογες περιστάσεις.
Αυτό που θυμάμαι σίγουρα ήταν και στο τελευταίο live που έτυχε να κάνω.
Σεπτέμβρης του 2010. Διοργανώνεται στον Μύλο ένα event στη μνήμη του κιθαρίστα μας Γιώργου Κωνσταντινίδη που χάθηκε σε τροχαίο ένα χρόνο πιό πριν. Στο event αποφασίζουμε να ξαναπαίξουμε ως A priori σχεδόν 20 χρόνια από την τελευταία τους εμφάνιση και 25 από την τελευταία δική μου μαζί τους. Την ίδια βραδιά είναι προσκεκλημένοι το συγκρότημα urban clay της Βασως Δημητρίου με τον Sami Amiris, ο πιανίστας Γρηγόρης Σημαδόπουλος, αλλά και δυό κιθαρίστες μαθητές του Γιώργου Κωνσταντινίδη που θα έπαιζαν κομμάτια των A priori με τους υπόλοιπους.
Ως ήταν αναμενόμενο η προετοιμασία ήταν μεγάλη, εβδομάδες πριν με εξαντλητικές πρόβες.
Δεν το συζητάμε ότι ξέραμε ότι θα ερχόταν όλοι οι παλιοί φανατικοί που μας ήξεραν από τη δεκαετία του 70...
Το πρόγραμμα σφιχτό. 9.30 εμείς. 11.00 οι προσκεκλημένοι.
Αυτό ήταν το πρώτο φάουλ. Επρεπε να είμασταν εμείς στις 11.00
Δεύτερο...φαουλ... Παίζουμε (και ουσιαστικά ανοίγουμε) μια σειρά φθινοπωρινών εκδηλώσεων στον Μύλο, απο τις εννέα συνολικά είμαστε στην πρώτη μέρα, το πρώτο γκρουπ.
Φτάνουμε εκεί ορεξάτοι από τις 6 να δούμε τον χώρο.
Τι βλέπουμε? Μια άδεια σκηνή....
Περνάει η ώρα ....περνάει η ώρα περνάει η ώρα....
Κατά τις 8 και τέταρτο εμφανίζεται ο ....τεχνικός....και αρχίζει να στηνει...Και στήνει και στήνει....Φτάνει 9, 9.15 και είναι σχεδόν έτοιμος..... Ο κόσμος έχει αρχίσει να φτάνει.
Είμαστε στο τσακ να πουμε δεν βγαίνουμε με το ηθικό εντελώς τσακισμένο.
Δεν γίνεται να περιμένεις σχεδόν ένα χρόνο ενα event και να συμβαίνουν αυτά.
"παμε παιδιά να κάνουμε ένα τσεκ"....
Ανεβαίνουν οι προσκεκλημένοι....στα γρήγορα δέκα λεπτά, στήνει βασικά μόνο η Βάσω μια μεγάλη πεταλιέρα πολυεφέ της digitech πάνω στον νοικιάρικο twin και δοκιμάζουν μια δυο εισαγωγές.
"Παιδιά έτοιμοι είμαστε κατεβείτε" φωνάζει ο τεχνικός και ....πάει να κάνει ....τσιγάρο....
Φρικαρισμένοι, μια και είναι ήδη 9.30 και ο κόσμος άρχισε να κάθεται ζητάμε τουλάχιστον να κάνουμε δοκιμή δυό στάθμες.....
Αφήνω όλα τα πετάλια κλπ στην τσάντα και καρφώνω πάνω στην digitech. Ερχεται η Βάσω μου δείχνει 2-3 presets. Αυτό έτσι, αυτό εκείνο....
Ουσιαστικά, αυτό ήταν. Ούτε που κατεβήκαμε. Όπως είμασταν πάνω, βγήκε ο "αρμόδιος" και μας ανήγγειλε.
Ο κρύος ιδρώτας έφυγε με το πρώτο ακόρντο του 23,1 και ευτυχώς που ήταν κομμάτι που ήταν στο πετσί μας σχεδόν 35 χρόνια....
Στο επόμενο κομμάτι το prophet που έπαιζε ο Ντάνης αρνήθηκε να παίξει στο πρώτο verse. Όταν ήρθε στο δεύτερο μας σκέπασε όλους. Τα μόνιτορ δεν έφερναν τίποτα πάνω μέχρι το 3ο κομμάτι. Στο δεύτερο δυστυχώς ο Γουμπερίτσης έπρεπε να παίξει κοντρα μπάσο. Φυσικά δεν άκουγε τίποτα, και ήταν σχεδόν ένα ημιτόνιο πάνω.
Για σχεδόν μια ώρα είμασταν σαν τέσσερις τυφλοί, ευτυχώς στο επί πολλά χρόνια, ευτυχώς, σπίτι μας και φηλαφούσαμε να βρούμε το δρόμο μας. Παραδόξως ο κόσμος ...ενθουσιάστηκε.
Κατεβήκαμε κάτω και ρωτήσαμε κανα δυό δικούς μας. "Πόσο χάλια είμασταν" για να πάρουμε την απάντηση που είδατε στο βίντεο..... "υπήρξαν και χειρότερα!"
Μετά το διάλειμμα ανέβηκε η Βάσω με το γκρουπ της και γάζωσαν.
