- Μηνύματα
- 4,495
- Πόντοι
- 638
This is going to be long...
Σχετικά με τις κιθαροκαμπίνες VS flat response συστήματα
Με τον Marillion δοκιμάσαμε κάποια στιγμή το Axe-Fx του, με ένα ζευγάρι δικά μου nearfield Tascam 5άρια.
Το αποτέλεσμα ήταν να έχουμε τα "θετικά" της χρήσης flat response ηχείων (που είναι ολόκληρο θέμα να το αναλύσουμε) αλλά ελάχιστα την αίσθηση της κίνησης του αέρα μέσα στο χώρο, δηλ. το περίφημο amp in the room. Φυσικά καθόμασταν κοντά στα μόνιτορς, όπως σε συνθήκες στούντιο ας πούμε.
Πιο πρόσφατα, κάναμε μια σύντομη "ανάποδη" δοκιμή. Βάλαμε το 11R μου με τον Rocktron V300 τελικό, σε μια καμπίνα Peavey που έχει ο Γιώργος, με ένα Eminence μεγάφωνο (νομίζω το Beta??).
Και στη δεύτερη περίπτωση, δοκιμάσαμε να τρέξουμε τα cab/mic sims στην αλυσίδα του ήχου. Στην περίπτωση της συγκεκριμένης καμπίνας, και επειδή το Eminence έχει αρκετά περιθώρια ισχύος και καλή συχνοτική περιοχή, το αποτέλεσμα ήταν αρκούντως ικανοποιητικό. Μπορούσες να ακούσεις σωστά, αλλά ταυτόχρονα να έχεις και την αίσθηση καμπίνας στο χώρο.
Γενικά το θέμα με τις καμπίνες κιθάρας είναι το εξής:
Όλα σχεδόν τα 12άρια μεγάφωνα για κιθάρα, αποδίδουν χαμηλά ικανοποιητικά, εκτός αν παίζεις με 7χορδη detuned κιθάρα. ;D Στις υψηλές συχνότητες, ελάχιστα έχουν κάτι να δώσουν πάνω από τα 5kHz, αλλά φυσικά εκεί δεν ακούς κιόλας κιθάρα, ίσως κάποιες αρμονικές.
ΟΜΩΣ, όταν χρησιμοποιούνται cab sims και ειδικά IRs, όταν χρησιμοποιούνται συγκεκριμένα εφφέ όπως κάποια reverb, delays, κλπ, συχνότητες και πάνω από 10kHz γίνονται χρήσιμες και κρίσιμες.
Κάνω μια χρήσιμη πιστεύω παρένθεση.
Πριν από χρόνια είχα μάθει για το rig ενός από τους αγαπημένους μου κιθαρίστες, του Larry Carlton. O Larry χρησιμοποιεί, on stage, τον Dumble του με την καμπίνα του, μόνο για το dry σήμα. Μετά παίρνει με μικρόφωνο το σήμα από την καμπίνα, το πηγαίνει σε μια κονσόλα, όπου στα inserts έχει τα εφφέ του. Και από εκεί στέλνει το σήμα τόσο στο FOH όσο και σε powered monitors όπου ακούει το wet σήμα.
Δηλαδή χρησιμοποιεί μια μεθοδολογία στουντιακού τύπου.
Είναι αυτό που έχω γράψει, περί αχρηστίας του fx loop των ενισχυτών, σε πολλές περιπτώσεις. Πέραν του ότι τα περισσότερα είναι για το Γιούτσο, το πρόβλημα είναι πως τα μεγάφωνα για κιθάρα δεν έχουν φτιαχτεί για να αποδίδουν συχνότητες στις οποίες "αποδίδουν" πολλά σύγχρονα εφφέ.
ΟΚ, σίγουρα, σε χαμηλές εντάσεις δεν πρόκειται κανείς να ακούσει το παραμικρό (καλά, ίσως ο Eric Johnson
) σαν διαφορά. Όμως, τελικά, ο "μπερδεμένος" ήχος που βγαίνει με τα εφφέ μας, σε "κάποιο" live, η κιθάρα που "δεν κόβει" στη μίξη, κλπ, έχουν να κάνουν και με το γεγονός αυτό;
Τεχνικά και από τις προδιαγραφές μιλώντας, είναι σίγουρο. Αλλιώς θα χρησιμοποιούσαμε καμπίνες κιθάρας (που είναι πάμφθηνες) αντί για να πανάκριβα μόνιτορ PA.
Επομένως: ιδανικά, και σε ό,τι αφορά την ποιότητα του ήχου, για αναπαραγωγή μιας modeled αλυσίδας χρειαζόμαστε κάτι που να μην χρωματίζει σε συγκεκριμένες συχνότητες (ή, όσο γίνεται λιγώτερο) και να έχει εύρος συχνοτήτων τέτοιο που να υπερκαλύπτει το σήμα που του δίνεται.
Το επόμενο issue είναι όμως η "αίσθηση". Όπως και να το κάνουμε, όχι μόνο κιθαρίστες, αλλά ΟΛΟΙ οι μουσικοί, παίζουν 99% του χρόνου τους ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ. Ή, άντε με κάποιο pre-recorded υλικό. Έχουμε συνηθίσει λοιπόν, κυρίως να ακούμε τον εαυτό μας μέσω της βασικής μονάδας ενίσχυσης που διαθέτουμε (σαν "ηλεκτρικοί" παίκτες).
Εδώ βέβαια μπαίνουν διάφορα θέματα. ΠΟΙΟΝ ήχο; Σε ποια ένταση; Όταν καθόμαστε ΠΟΣΟ μακριά και σε ΠΟΙΑ ΓΩΝΙΑ από το ηχείο; Γιατί, μπορεί να μη το αντιλαμβανόμαστε, αλλά κάθε φορά ο ήχος είναι διαφορετικός.
Καταρχήν λοιπόν τα FRFR συστήματα, δεν αφορούν τον ήχο που θέλουμε να ακούμε εμείς, ή που νομίζουμε ότι ακούμε. Αφορούν τον ήχο που ακούει το κοινό. Do you remember, κοινό; Αυτούς που πληρώνουν για να έρθουν να μας ακούσουν; ΟΚ.
Τελικά λοιπόν επαφίεται στον μουσικό αν θέλει να ακούει ο ίδιος "τέλεια" (και το κοινό να πάει να γαμ...), ή αν θέλει το κοινό του να ακούει σε συγκεκριμένη ποιότητα και πιστότητα τον ήχο του. Και, βέβαια, πόσο καλά θα κάνει τον ήχο του να ακούγεται μέσα στη μίξη της μπάντας.
Εδώ ένα FRFR σύστημα υπερέχει γιατί δε λέει ψέματα, ή τουλάχιστον, και να το κάνει, δεν το κάνει επίτηδες.
Επίσης, σε γενικές γραμμές, ένα PA monitor είναι πολύ λιγώτερο κατευθυντικό από μια τυπική κιθαροκαμπίνα.
Το μεγάλο θέμα είναι αυτό της αίσθησης, που παίζει καταλυτικό ρόλο και στην ποιότητα του παιξίματος, κακά τα ψέματα. Από άποψης μεγαφώνων, δεν υπάρχει θέμα, υπάρχει όμως από την άποψη της καμπίνας, όπου οι κιθαροκαμπίνες είναι ξύλινες, ο όγκος τους παίζει σαφή ρόλο και τους δίνει χαρακτήρα.
Ομολογώ ότι είμαι διχασμένος σε ό,τι αφορά το ποια είναι η "τέλεια" λύση. Αν μιλάμε για money no object, τότε ένα setup με τελικό + καμπίνες ΣΥΝ powered monitors (wet/dry) είναι ίσως ιδανικό. Αλλιώς οι (εφικτές, προϊόντα συμβιβασμού αλλά "σοβαρές") λύσεις είναι, μάλλον δύο:
1) Επιλογή μιας "κιθαρο"-καμπίνας, κατά προτίμηση ported, με "βαρύ" μεγάφωνο που να έχει ευρεία συχνοτική απόκριση. Εναλλακτικό αυτού, ή μικρή βελτίωση αν προτιμάτε, ξεχωριστό tweeter με crossover που θα επιλεγεί προσεκτικά, με τα δεδομένα της καμπίνας. Αυτό θα δώσει και την αίσθηση που επιθυμούμε και (όσο μπορεί να επιτευχθεί) ευρεία συχνοτική απόκριση.
Φυσικά θα πρέπει να επιλεγεί και ο κατάλληλος τελικός ενισχυτής, κατά προτίμηση κάποιος που να μην χρωματίζει το σήμα που του δίνουμε, εκτός αν αυτό είναι επιθυμητό για άλλους λόγους. Την παραπάνω λογική ακολουθεί η Atomic με τα powered/passive ηχεία της.
2) Επιλογή ενός PA monitor, μετά από ακρόαση αρκετών ίσως, ώστε να αποδίδει χωρίς δυσάρεστα παρατράγουδα το σήμα από το modeler. Το αναφέρω αυτό διότι τα powered monitors ΔΕΝ φτιάχτηκαν εξαρχής για ενίσχυση σήματος κιθάρας, αλλά για φωνή, πλήκτρα ή απόδοση ολόκληρης της μίξης της μπάντας. Μερικές φορές λοιπόν ο ήχος μπορεί να φαίνεται "σκληρός", τα πρίμα "τσιριχτά", τα μπάσσα "χαλαρά" και όλα αυτά που ΔΕΝ θέλουμε να ακούμε όταν παίζουμε κιθάρα. Όλα αυτά ΠΙΘΑΝΩΣ να μπορούν να διορθωθούν με κατάλληλη χρήση EQ αλλά το νόημα είναι το monitor να μπορεί να καλύψει τις ανάγκες χωρίς να αλλάζει κάποιος όλα τα presets του.
Επίσης το monitor θα πρέπει να είναι αρκετά "γρήγορο" ώστε να αποδίδει σωστά τα transients και αρκετά "ζεστό" ειδικά στις χαμηλομεσαίες συχνότητες.
Τα καλά νέα είναι πως πλέον υπάρχουν αρκετά καλά τέτοια monitors, από εταιρειίες όπως η QSC, η EV, η Yamaha, η RCF, κλπ.
Τα κακά νέα είναι πως, για να πάρουμε και -όσο γίνεται- την αίσθηση που θέλουμε, ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ όταν παίζουμε μόνοι μας, πρέπει να τα χώσουμε... Δείτε το βίντεο μερικά posts παραπάνω, και έχετε υπόψιν ότι το συγκεκριμένο EV κοστίζει αρκετά πάνω από 1000 ευρώ. Βέβαια, ανάλογα τα γούστα, μπορεί να μείνει κάποιος ικανοποιημένος με πολύ πιο οικονομικές λύσεις, αλλά νομίζω ότι κάτω από 500 ευρώ δεν βλέπω φως.
Ελπίζω να κατάφερα να μεταφέρω τουλάχιστον ένα γενικό κλίμα για το θέμα, χωρίς να διεκδικώ δάφνες αυθεντίας, εξάλλου και εγώ πειραματίζομαι και το ψάχνω ανεξαρτήτως "τεχνολογίας" και με γνώμονα τις ανάγκες και τα γούστα.
Σχετικά με τις κιθαροκαμπίνες VS flat response συστήματα
Με τον Marillion δοκιμάσαμε κάποια στιγμή το Axe-Fx του, με ένα ζευγάρι δικά μου nearfield Tascam 5άρια.
Το αποτέλεσμα ήταν να έχουμε τα "θετικά" της χρήσης flat response ηχείων (που είναι ολόκληρο θέμα να το αναλύσουμε) αλλά ελάχιστα την αίσθηση της κίνησης του αέρα μέσα στο χώρο, δηλ. το περίφημο amp in the room. Φυσικά καθόμασταν κοντά στα μόνιτορς, όπως σε συνθήκες στούντιο ας πούμε.
Πιο πρόσφατα, κάναμε μια σύντομη "ανάποδη" δοκιμή. Βάλαμε το 11R μου με τον Rocktron V300 τελικό, σε μια καμπίνα Peavey που έχει ο Γιώργος, με ένα Eminence μεγάφωνο (νομίζω το Beta??).
Και στη δεύτερη περίπτωση, δοκιμάσαμε να τρέξουμε τα cab/mic sims στην αλυσίδα του ήχου. Στην περίπτωση της συγκεκριμένης καμπίνας, και επειδή το Eminence έχει αρκετά περιθώρια ισχύος και καλή συχνοτική περιοχή, το αποτέλεσμα ήταν αρκούντως ικανοποιητικό. Μπορούσες να ακούσεις σωστά, αλλά ταυτόχρονα να έχεις και την αίσθηση καμπίνας στο χώρο.
Γενικά το θέμα με τις καμπίνες κιθάρας είναι το εξής:
Όλα σχεδόν τα 12άρια μεγάφωνα για κιθάρα, αποδίδουν χαμηλά ικανοποιητικά, εκτός αν παίζεις με 7χορδη detuned κιθάρα. ;D Στις υψηλές συχνότητες, ελάχιστα έχουν κάτι να δώσουν πάνω από τα 5kHz, αλλά φυσικά εκεί δεν ακούς κιόλας κιθάρα, ίσως κάποιες αρμονικές.
ΟΜΩΣ, όταν χρησιμοποιούνται cab sims και ειδικά IRs, όταν χρησιμοποιούνται συγκεκριμένα εφφέ όπως κάποια reverb, delays, κλπ, συχνότητες και πάνω από 10kHz γίνονται χρήσιμες και κρίσιμες.
Κάνω μια χρήσιμη πιστεύω παρένθεση.
Πριν από χρόνια είχα μάθει για το rig ενός από τους αγαπημένους μου κιθαρίστες, του Larry Carlton. O Larry χρησιμοποιεί, on stage, τον Dumble του με την καμπίνα του, μόνο για το dry σήμα. Μετά παίρνει με μικρόφωνο το σήμα από την καμπίνα, το πηγαίνει σε μια κονσόλα, όπου στα inserts έχει τα εφφέ του. Και από εκεί στέλνει το σήμα τόσο στο FOH όσο και σε powered monitors όπου ακούει το wet σήμα.
Δηλαδή χρησιμοποιεί μια μεθοδολογία στουντιακού τύπου.
Είναι αυτό που έχω γράψει, περί αχρηστίας του fx loop των ενισχυτών, σε πολλές περιπτώσεις. Πέραν του ότι τα περισσότερα είναι για το Γιούτσο, το πρόβλημα είναι πως τα μεγάφωνα για κιθάρα δεν έχουν φτιαχτεί για να αποδίδουν συχνότητες στις οποίες "αποδίδουν" πολλά σύγχρονα εφφέ.
ΟΚ, σίγουρα, σε χαμηλές εντάσεις δεν πρόκειται κανείς να ακούσει το παραμικρό (καλά, ίσως ο Eric Johnson
) σαν διαφορά. Όμως, τελικά, ο "μπερδεμένος" ήχος που βγαίνει με τα εφφέ μας, σε "κάποιο" live, η κιθάρα που "δεν κόβει" στη μίξη, κλπ, έχουν να κάνουν και με το γεγονός αυτό;Τεχνικά και από τις προδιαγραφές μιλώντας, είναι σίγουρο. Αλλιώς θα χρησιμοποιούσαμε καμπίνες κιθάρας (που είναι πάμφθηνες) αντί για να πανάκριβα μόνιτορ PA.
Επομένως: ιδανικά, και σε ό,τι αφορά την ποιότητα του ήχου, για αναπαραγωγή μιας modeled αλυσίδας χρειαζόμαστε κάτι που να μην χρωματίζει σε συγκεκριμένες συχνότητες (ή, όσο γίνεται λιγώτερο) και να έχει εύρος συχνοτήτων τέτοιο που να υπερκαλύπτει το σήμα που του δίνεται.
Το επόμενο issue είναι όμως η "αίσθηση". Όπως και να το κάνουμε, όχι μόνο κιθαρίστες, αλλά ΟΛΟΙ οι μουσικοί, παίζουν 99% του χρόνου τους ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ. Ή, άντε με κάποιο pre-recorded υλικό. Έχουμε συνηθίσει λοιπόν, κυρίως να ακούμε τον εαυτό μας μέσω της βασικής μονάδας ενίσχυσης που διαθέτουμε (σαν "ηλεκτρικοί" παίκτες).
Εδώ βέβαια μπαίνουν διάφορα θέματα. ΠΟΙΟΝ ήχο; Σε ποια ένταση; Όταν καθόμαστε ΠΟΣΟ μακριά και σε ΠΟΙΑ ΓΩΝΙΑ από το ηχείο; Γιατί, μπορεί να μη το αντιλαμβανόμαστε, αλλά κάθε φορά ο ήχος είναι διαφορετικός.
Καταρχήν λοιπόν τα FRFR συστήματα, δεν αφορούν τον ήχο που θέλουμε να ακούμε εμείς, ή που νομίζουμε ότι ακούμε. Αφορούν τον ήχο που ακούει το κοινό. Do you remember, κοινό; Αυτούς που πληρώνουν για να έρθουν να μας ακούσουν; ΟΚ.
Τελικά λοιπόν επαφίεται στον μουσικό αν θέλει να ακούει ο ίδιος "τέλεια" (και το κοινό να πάει να γαμ...), ή αν θέλει το κοινό του να ακούει σε συγκεκριμένη ποιότητα και πιστότητα τον ήχο του. Και, βέβαια, πόσο καλά θα κάνει τον ήχο του να ακούγεται μέσα στη μίξη της μπάντας.
Εδώ ένα FRFR σύστημα υπερέχει γιατί δε λέει ψέματα, ή τουλάχιστον, και να το κάνει, δεν το κάνει επίτηδες.
Επίσης, σε γενικές γραμμές, ένα PA monitor είναι πολύ λιγώτερο κατευθυντικό από μια τυπική κιθαροκαμπίνα.Το μεγάλο θέμα είναι αυτό της αίσθησης, που παίζει καταλυτικό ρόλο και στην ποιότητα του παιξίματος, κακά τα ψέματα. Από άποψης μεγαφώνων, δεν υπάρχει θέμα, υπάρχει όμως από την άποψη της καμπίνας, όπου οι κιθαροκαμπίνες είναι ξύλινες, ο όγκος τους παίζει σαφή ρόλο και τους δίνει χαρακτήρα.
Ομολογώ ότι είμαι διχασμένος σε ό,τι αφορά το ποια είναι η "τέλεια" λύση. Αν μιλάμε για money no object, τότε ένα setup με τελικό + καμπίνες ΣΥΝ powered monitors (wet/dry) είναι ίσως ιδανικό. Αλλιώς οι (εφικτές, προϊόντα συμβιβασμού αλλά "σοβαρές") λύσεις είναι, μάλλον δύο:
1) Επιλογή μιας "κιθαρο"-καμπίνας, κατά προτίμηση ported, με "βαρύ" μεγάφωνο που να έχει ευρεία συχνοτική απόκριση. Εναλλακτικό αυτού, ή μικρή βελτίωση αν προτιμάτε, ξεχωριστό tweeter με crossover που θα επιλεγεί προσεκτικά, με τα δεδομένα της καμπίνας. Αυτό θα δώσει και την αίσθηση που επιθυμούμε και (όσο μπορεί να επιτευχθεί) ευρεία συχνοτική απόκριση.
Φυσικά θα πρέπει να επιλεγεί και ο κατάλληλος τελικός ενισχυτής, κατά προτίμηση κάποιος που να μην χρωματίζει το σήμα που του δίνουμε, εκτός αν αυτό είναι επιθυμητό για άλλους λόγους. Την παραπάνω λογική ακολουθεί η Atomic με τα powered/passive ηχεία της.
2) Επιλογή ενός PA monitor, μετά από ακρόαση αρκετών ίσως, ώστε να αποδίδει χωρίς δυσάρεστα παρατράγουδα το σήμα από το modeler. Το αναφέρω αυτό διότι τα powered monitors ΔΕΝ φτιάχτηκαν εξαρχής για ενίσχυση σήματος κιθάρας, αλλά για φωνή, πλήκτρα ή απόδοση ολόκληρης της μίξης της μπάντας. Μερικές φορές λοιπόν ο ήχος μπορεί να φαίνεται "σκληρός", τα πρίμα "τσιριχτά", τα μπάσσα "χαλαρά" και όλα αυτά που ΔΕΝ θέλουμε να ακούμε όταν παίζουμε κιθάρα. Όλα αυτά ΠΙΘΑΝΩΣ να μπορούν να διορθωθούν με κατάλληλη χρήση EQ αλλά το νόημα είναι το monitor να μπορεί να καλύψει τις ανάγκες χωρίς να αλλάζει κάποιος όλα τα presets του.
Επίσης το monitor θα πρέπει να είναι αρκετά "γρήγορο" ώστε να αποδίδει σωστά τα transients και αρκετά "ζεστό" ειδικά στις χαμηλομεσαίες συχνότητες.
Τα καλά νέα είναι πως πλέον υπάρχουν αρκετά καλά τέτοια monitors, από εταιρειίες όπως η QSC, η EV, η Yamaha, η RCF, κλπ.
Τα κακά νέα είναι πως, για να πάρουμε και -όσο γίνεται- την αίσθηση που θέλουμε, ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ όταν παίζουμε μόνοι μας, πρέπει να τα χώσουμε... Δείτε το βίντεο μερικά posts παραπάνω, και έχετε υπόψιν ότι το συγκεκριμένο EV κοστίζει αρκετά πάνω από 1000 ευρώ. Βέβαια, ανάλογα τα γούστα, μπορεί να μείνει κάποιος ικανοποιημένος με πολύ πιο οικονομικές λύσεις, αλλά νομίζω ότι κάτω από 500 ευρώ δεν βλέπω φως.
Ελπίζω να κατάφερα να μεταφέρω τουλάχιστον ένα γενικό κλίμα για το θέμα, χωρίς να διεκδικώ δάφνες αυθεντίας, εξάλλου και εγώ πειραματίζομαι και το ψάχνω ανεξαρτήτως "τεχνολογίας" και με γνώμονα τις ανάγκες και τα γούστα.
