Παρασκευή βράδι φτάνω στο εξοχικό μου. Το σπίτι το αναπαλαιώθηκε προ 5ετίας και πολλά από τα έργα έγιναν από τα χεράκια μου. Εξαιτίας αυτών έχουν περισσέψει διάφορα εργαλεία, χρώματα και υλικά.
Αυτή τη φορά την προσοχή μου τράβηξε ένα κομμάτι πάγκου ΙΚΕΑ κομμένος στα δυο κατά μήκος. Το ένα από τα δύο κομμάτια κάπου βρίσκεται ως πάσο και το άλλο ήταν αποθηκευμένο εδώ και περίπου 5 χρόνια στο λεβητοστάσιο. Αυτό που χρειαζόμασταν ήταν μια επιφάνεια κοπής για την κουζίνα.
Μια που στο εξοχικό είναι παρκαρισμένη μια τελεκαστερ αποφάσισα να κόψω το ξύλο στο σχήμα του σώματος της, για πρωτοτυπία τύπου "α! τι γλυκό κοίτα, κόβουν τα μαρούλια τους καλέ πάνω σε μια κιθάρα". Κάτι τέτοια εντυπωσιάζουν τις γυναίκες καλεσμένους και εκνευρίζουν τους άντρες τους γιατί τους κάνουν να φαίνονται άχρηστοι με τα χέρια τους.
Σάββατο πρωί λοιπόν αρχίζω... Σχέδιο ξεπατικωτούρα, μια σέγα και πολύ πριονίδι. Μετά από αυτό ένα τρίψιμο με ό,τι γυαλόχαρτο υπήρχε πρόχειρο εκεί (30, 50, 100) με το τριβείο. Μετά από μια ώρα (βαριά) είχα τελειώσει την πρώτη φάση
(συνεχίζεται στα σχόλια)
Αυτή τη φορά την προσοχή μου τράβηξε ένα κομμάτι πάγκου ΙΚΕΑ κομμένος στα δυο κατά μήκος. Το ένα από τα δύο κομμάτια κάπου βρίσκεται ως πάσο και το άλλο ήταν αποθηκευμένο εδώ και περίπου 5 χρόνια στο λεβητοστάσιο. Αυτό που χρειαζόμασταν ήταν μια επιφάνεια κοπής για την κουζίνα.
Μια που στο εξοχικό είναι παρκαρισμένη μια τελεκαστερ αποφάσισα να κόψω το ξύλο στο σχήμα του σώματος της, για πρωτοτυπία τύπου "α! τι γλυκό κοίτα, κόβουν τα μαρούλια τους καλέ πάνω σε μια κιθάρα". Κάτι τέτοια εντυπωσιάζουν τις γυναίκες καλεσμένους και εκνευρίζουν τους άντρες τους γιατί τους κάνουν να φαίνονται άχρηστοι με τα χέρια τους.
Σάββατο πρωί λοιπόν αρχίζω... Σχέδιο ξεπατικωτούρα, μια σέγα και πολύ πριονίδι. Μετά από αυτό ένα τρίψιμο με ό,τι γυαλόχαρτο υπήρχε πρόχειρο εκεί (30, 50, 100) με το τριβείο. Μετά από μια ώρα (βαριά) είχα τελειώσει την πρώτη φάση
(συνεχίζεται στα σχόλια)
Τελευταία επεξεργασία από moderator: