- Μηνύματα
- 4,623
- Πόντοι
- 1,643
και κει ρε μπαγάσα που νιώθεις όλο και περισσότερο την ΜΟΝΑΞΙΑ να σε ψάχνει γκρεμίζοντας ένα ένα τα κάστρα της κάθε θυμικά προπληρωμένης ΠΑΡΕΑΣ, έρχεται ένας Νιόνιος από τα παλιά ζωντανά στο "Βινύλιο" των ράδιο Αρβύλλα να αναβιώσει την εφηβεία σου και να σου θυμίσει ότι δεν (πρέπει να) ζεις για τον εαυτό σου, αλλά για να προσφέρεις τον εαυτό σου...
κι έτσι που λες ρε μπαγάσα, εκεί που θεωρείς ακόμα τον εαυτό σου βετεράνο μισθοφόρο στον αέναο πόλεμο κατά της υποκρισίας και της δηθενιάς, πιάνεσαι με τα χέρια κατεβασμένα, αιχμάλωτος στο αντανακλαστικό δάκρυ αόριστης συγκίνησης που δεν μπόρεσες να συγκρατήσεις, ακούγοντας την Πάολα να ΕΡΜΗΝΕΥΕΙ (με όλη την σημασία) το Δημοσθένους λέξις, ξορκίζοντας παράλληλα την υπερεκτιμημένη μύγα σου που όντως όπου και να την βάζεις θα ανακαλύπτει τα σκατά για να τα τιμήσει δεόντως, σε αντίθεση με την πεταλούδα και την μέλισσα που θα ψάχνουν και θα βρίσκουν τα άνθη στο ροκ του μέλλοντός μας...
κι εκεί λοιπόν ρε μπαγάσα (ξανα)σκέπτεσαι πριν ξανα(ξεχάσεις), ότι δεν μπορεί να έχει χαθεί εντελώς η Ελλάδα που αντιστέκεται, η Ελλάδα που επιμένει και αυτό το παιδικά αισιόδοξο χαμόγελο εκείνου του εαυτού σου, που ΠΑΝΤΑ θα ονειρεύεται ΣΑΝ ΤΟΝ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ κι όχι ΣΑΝ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ...
![a_LIFO_Savopoulos_18.jpg a_LIFO_Savopoulos_18.jpg](https://data.forum.noiz.gr/attachments/19/19645-e3b739afd23503700f969e707ad7375f.jpg?hash=MP1N_FWdIV)
κι έτσι που λες ρε μπαγάσα, εκεί που θεωρείς ακόμα τον εαυτό σου βετεράνο μισθοφόρο στον αέναο πόλεμο κατά της υποκρισίας και της δηθενιάς, πιάνεσαι με τα χέρια κατεβασμένα, αιχμάλωτος στο αντανακλαστικό δάκρυ αόριστης συγκίνησης που δεν μπόρεσες να συγκρατήσεις, ακούγοντας την Πάολα να ΕΡΜΗΝΕΥΕΙ (με όλη την σημασία) το Δημοσθένους λέξις, ξορκίζοντας παράλληλα την υπερεκτιμημένη μύγα σου που όντως όπου και να την βάζεις θα ανακαλύπτει τα σκατά για να τα τιμήσει δεόντως, σε αντίθεση με την πεταλούδα και την μέλισσα που θα ψάχνουν και θα βρίσκουν τα άνθη στο ροκ του μέλλοντός μας...
κι εκεί λοιπόν ρε μπαγάσα (ξανα)σκέπτεσαι πριν ξανα(ξεχάσεις), ότι δεν μπορεί να έχει χαθεί εντελώς η Ελλάδα που αντιστέκεται, η Ελλάδα που επιμένει και αυτό το παιδικά αισιόδοξο χαμόγελο εκείνου του εαυτού σου, που ΠΑΝΤΑ θα ονειρεύεται ΣΑΝ ΤΟΝ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ κι όχι ΣΑΝ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ...