clasp.....Απιστευτο!!!!!!
- Thread starter wyndorf
- Start date
- Πρόσφατη δραστηριότητα Πρόσφατη δραστηριότητα:
- Απαντήσεις: Απαντήσεις 6
- Εμφανίσεις: Εμφανίσεις 2K
Ενδιαφέρον......αλλα αυτο που με έχει ενθουσιάσει με το clasp, είναι ότι ο convertoras θα πάρει κατευθείαν απο την κεφαλή πριν καν φύγει το σήμα στα returns του otari(στην δικια μου περίπτωση)...... Και πολλα αλλα........η τιμη είναι λίγο τσιμπημενη , θα μπορούσε να είναι λίγο πιο φτηνό....
Το clasp το είχα τσεκάρει πριν αρκετό καιρό.
Νομίζω πως στην ουσία να χρησιμοποιείς το μαγνητόφωνο σαν εφφέ (compression, saturation κλπ) κάτι που μου φάνηκε μεν ενδιαφέρον αλλά ίσως και λίγο υπερβολικό σαν διαδικασία απλά για να ξαναγυρίσεις στο daw με ό,τι αυτό συνεπάγεται (full επεξεργασία, edits, quantize, το audio engine του εκάστοτε daw κλπ).
Νομίζω ότι η όλη διαδικασία και φιλοσοφία γύρω από τα μαγνητόφωνα είναι αυτή που έχει το "ζουμί" (όχι πολλά edits που σημαίνει προβαρισμένες μπάντες, γρήγορος ήχος, τρισδιάστατος ήχος κλπ).
Υ.Γ.1 Για κάποιους ακόμα και η διαδικασία συντήρησης ή ετοιμασίας των πολυκάναλων πριν την ηχογράφηση ή ακόμα και η μυρωδιά της ταινίας είναι μέρος της ευχαρίστησης και μοιάζει σαν μια ιεροτελεστία που δημιουργεί ένα κλίμα στην ίδια την ηχογράφηση ;D
Υ.Γ.2 εν τέλει και αν έχει κάποιο ενδιαφέρον εγώ επέλεξα το radar (best of both worlds IMHO) ;D
Νομίζω πως στην ουσία να χρησιμοποιείς το μαγνητόφωνο σαν εφφέ (compression, saturation κλπ) κάτι που μου φάνηκε μεν ενδιαφέρον αλλά ίσως και λίγο υπερβολικό σαν διαδικασία απλά για να ξαναγυρίσεις στο daw με ό,τι αυτό συνεπάγεται (full επεξεργασία, edits, quantize, το audio engine του εκάστοτε daw κλπ).
Νομίζω ότι η όλη διαδικασία και φιλοσοφία γύρω από τα μαγνητόφωνα είναι αυτή που έχει το "ζουμί" (όχι πολλά edits που σημαίνει προβαρισμένες μπάντες, γρήγορος ήχος, τρισδιάστατος ήχος κλπ).
Υ.Γ.1 Για κάποιους ακόμα και η διαδικασία συντήρησης ή ετοιμασίας των πολυκάναλων πριν την ηχογράφηση ή ακόμα και η μυρωδιά της ταινίας είναι μέρος της ευχαρίστησης και μοιάζει σαν μια ιεροτελεστία που δημιουργεί ένα κλίμα στην ίδια την ηχογράφηση ;D
Υ.Γ.2 εν τέλει και αν έχει κάποιο ενδιαφέρον εγώ επέλεξα το radar (best of both worlds IMHO) ;D
- Μηνύματα
- 2,625
- Πόντοι
- 48
(φεύγουμε λίγο από το θέμα) Συμφωνώ με τον pkole στο γεγονός πως με τα σημερινά daws τείνει να χαθεί η μουσικότητα των τραγουδιών με τα ατέλειωτα edits, quantize, μετρονόμους, melodyne και sample replacements (πρόσθεσα και άλλα που μπορείς να χρησιμοποιήσεις για να μανιπιουλάρεις τους ήχους σου όταν είσαι εκτός ταινίας)
Η αλήθεια μάλλον βρίσκεται πάντα στη μέση (σοφή κουβέντα όπως και να 'χει!). Νομίζω ότι πρέπει να χρησιμοποιούμε το κάθε καινούργιο μέσο αξιοποιώντας τα πλεονεκτήματα των προηγούμενων από αυτό.
Έτσι, δεν έχω πρόβλημα να χρησιμοποιήσω (καλά) virtual machines για να πάρω λίγη από την "μαγεία" του κρατσανιστού ήχου που δίνει η ταινία (στο μέλλον ίσως αποκτήσω και ένα mx-80 που θέλω διακαώς), και παράλληλα να "λιώσω" τον μουσικό στα takes μέχρι να δω ότι δεν μπορεί να μου δώσει κάτι παραπάνω, σαν να γράφαμε σε ταινία, και έπειτα να στραφώ στα πλεονεκτήματα που μου δίνει η τεχνολογία ΑΝ δω ότι δεν έχω ακόμη αυτό που θέλω και ο μουσικός δεν μπορεί να μου δώσει παραπάνω.
Έτσι καταλήγω να χρησιμοποιώ 3-4 κουρδίσματα σε μερικές φρασούλες και κάποια ελάχιστα edits στα τύμπανα ή στο μπάσο εδώ και εκεί.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να έχω το οργανικό αποτέλεσμα που θέλω (όταν μιλάμε για μια "κανονική" ροκ μπάντα), έχοντας πάρει ίσως το 100% από τον μουσικό και υπηρετώντας τα πλεονεκτήματα και την φιλοσοφία της χρήσης και των 2 μέσων κρατώντας και την ιδιαίτερη ταυτότητα του μουσικού.
Έτσι, το clasp και γενικά το να πάρεις τον ήχο της ταινίας μόνο είναι το ένα πράγμα. Το άλλο που λέει ο pkole (να υπηρετείς τα οφέλη των περιορισμών της ταινίας πάνω στην μουσικότητα και στην οργανικότητα του αποτελέσματος, εξαρτάται καθαρά από τον χρήστη. Χρησιμοποιώντας το clasp δεν πάει να πει πως ο χειριστής δεν "σέβεται" τα πλεονεκτήματα της ταινίας. Μπορεί να τα υπηρετήσει άριστα. Kάποια από τα μειονεκτήματά της όμως (edit-τρόμος στην ταινία, συνεχείς καθυστερήσεις από το stop-rewind-play) καταργούνται και είναι σημαντικό αυτό στο workflow. Είναι κατά τη γνώμη μου καθαρά λοιπόν θέμα του χρήστη και όχι του μέσου. Καλά έκανες όμως και το έθεσες έτσι, συμφωνώ μαζί σου.
Η αλήθεια μάλλον βρίσκεται πάντα στη μέση (σοφή κουβέντα όπως και να 'χει!). Νομίζω ότι πρέπει να χρησιμοποιούμε το κάθε καινούργιο μέσο αξιοποιώντας τα πλεονεκτήματα των προηγούμενων από αυτό.
Έτσι, δεν έχω πρόβλημα να χρησιμοποιήσω (καλά) virtual machines για να πάρω λίγη από την "μαγεία" του κρατσανιστού ήχου που δίνει η ταινία (στο μέλλον ίσως αποκτήσω και ένα mx-80 που θέλω διακαώς), και παράλληλα να "λιώσω" τον μουσικό στα takes μέχρι να δω ότι δεν μπορεί να μου δώσει κάτι παραπάνω, σαν να γράφαμε σε ταινία, και έπειτα να στραφώ στα πλεονεκτήματα που μου δίνει η τεχνολογία ΑΝ δω ότι δεν έχω ακόμη αυτό που θέλω και ο μουσικός δεν μπορεί να μου δώσει παραπάνω.
Έτσι καταλήγω να χρησιμοποιώ 3-4 κουρδίσματα σε μερικές φρασούλες και κάποια ελάχιστα edits στα τύμπανα ή στο μπάσο εδώ και εκεί.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να έχω το οργανικό αποτέλεσμα που θέλω (όταν μιλάμε για μια "κανονική" ροκ μπάντα), έχοντας πάρει ίσως το 100% από τον μουσικό και υπηρετώντας τα πλεονεκτήματα και την φιλοσοφία της χρήσης και των 2 μέσων κρατώντας και την ιδιαίτερη ταυτότητα του μουσικού.
Έτσι, το clasp και γενικά το να πάρεις τον ήχο της ταινίας μόνο είναι το ένα πράγμα. Το άλλο που λέει ο pkole (να υπηρετείς τα οφέλη των περιορισμών της ταινίας πάνω στην μουσικότητα και στην οργανικότητα του αποτελέσματος, εξαρτάται καθαρά από τον χρήστη. Χρησιμοποιώντας το clasp δεν πάει να πει πως ο χειριστής δεν "σέβεται" τα πλεονεκτήματα της ταινίας. Μπορεί να τα υπηρετήσει άριστα. Kάποια από τα μειονεκτήματά της όμως (edit-τρόμος στην ταινία, συνεχείς καθυστερήσεις από το stop-rewind-play) καταργούνται και είναι σημαντικό αυτό στο workflow. Είναι κατά τη γνώμη μου καθαρά λοιπόν θέμα του χρήστη και όχι του μέσου. Καλά έκανες όμως και το έθεσες έτσι, συμφωνώ μαζί σου.
Νομίζω ότι η τοποθέτησή σου haryy συμπλήρωσε τη δική μου τοποθέτηση αλλά θα ήθελα να προσθέσω και κάτι ακόμα.
Πιστεύω ότι, αν εξαιρέσεις κάποια στυλ μουσικής που βασίζονται κύριο λόγο στην ψηφιακή τεχνολογία, η ηχογράφηση πρέπει να αποτυπώνει τη στιγμή ενός μουσικού συνόλου.
Οπότε θεωρώ εν πολλοίς περιττή τη λογική της ευκολίας των daw.
Μπορεί αν είναι δική μου λόξα αλλά στην πράξη έχω δει ότι είναι σωστό.
Πιστεύω ότι, αν εξαιρέσεις κάποια στυλ μουσικής που βασίζονται κύριο λόγο στην ψηφιακή τεχνολογία, η ηχογράφηση πρέπει να αποτυπώνει τη στιγμή ενός μουσικού συνόλου.
Οπότε θεωρώ εν πολλοίς περιττή τη λογική της ευκολίας των daw.
Μπορεί αν είναι δική μου λόξα αλλά στην πράξη έχω δει ότι είναι σωστό.
Εγω απο την άλλη ο τρόπος που δουλεύω είναι λίγο πολυ έτσι.....δηλαδη προτιμώ ένα take αυτούσιο ....είτε είναι με daw είτε είναι με tape, είτε και συνδυασμός των δυο.....στο studio δεν μπορω με το ζόρι να βάλω τον κάθε πελάτη ή και φίλο να γράψει στο tape, αλλα αυτο που παντα προσπαθώ είναι να να παίξει οσο το δυνατόν αυτούσιο το take.....να ΠΑΞΕΙ την μουσικη ΤΟΥ....ειμαι κατα τον πολλών edit τύπου ψηφιδας.....σε μια αναλογική ηχογράφηση (με tape) αναγκαστικά έπρεπε να το παίξεις , απλα δεν γινότανε αλλιώς.....συμφωνώ και το βλέπω ότι αυτο έχει χαθεί στην πλειοψηφία , αλλα απο την άλλη τι να κανείς.......λίγο άσχετο αλλα και σχετικο .....της προάλλες ήρθε στο studio ένας νεαρός ηχοληπτης 22 ετών , ήθελε να μιξαρει μια δουλειά τύπου ονιραμα.....ήρθε γιατι ήθελε να την απλώσει στο desk και να το μιξαρει εκει.... Μέχρι εδω καλα .....όταν άνοιξε το project είδα τον τρομακτικό αριθμό των 82 καναλιών !!!!!! Σε ένα project που παίζουν δυο κιθαρες ένα μπάσο μια ντραμς ένα synth και μια φωνή....συγγνώμη αλλα τόσο πλουραρισμο δεν τον καταλαβαίνω , και επίσης νομίζω ότι είναι αποτέλεσμα της σημερινής τεχνολογίας και κατάστασης.....νομίζω ότι ο περιορισμός σε ένα βαθμο έχει το νόημα του αν καταλαβαίνεται τι εννοω...... 
