Ας θυμηθούμε την πρώτη φορά της ενασχόλησης με τη μουσική

[manosx]

Καλυτερα να πουμε για τα PC και την τεχνολογια.

Atari και τα μυαλα στα καγκελα.

Atari με hardware synth και sampler στο σπιτι στα 90ies, διοτι τα PC ηταν σαλιγκαρια εντελως, δεν αξιζαν τον κοπο. Στα στουντιο η δουλεια με πολυκαναλα, παλαιοτερα αναλογικα και μετα ψηφιακα, στην ουσια μονο midi πηγαινοεφερνες μεταξυ στουντιο και σπιτι για να κανεις midi editing με την ησυχια σου.

Με το που μπηκε το millenium ομως, η φαση με τα PC ζωντανεψε. 50+ καναλια projects, και περα δωθε σπιτι- στουντιο με ολα τα tracks για editing και synth programming, και μιλαμε για μονοπυρηνα του πεταματου, αλλα το rendering εσωζε την κατασταση.

Με το που βγηκαν τα διπυρηνα τα core2duo αντε γεια, εκανες παπαδες, εκκλησιες και οτι γουσταρες. Βεβαια ειχε ξεφτιλιστει ηδη η φαση, τα cd ειχαν γινει σουβερ και συσκευες απωθησης ωδικων πτηνων.

 

[kpeyos]

Έπαιζα με ό,τι έβρισκα στο σπίτι να βγάζει ήχο από πάντα. Στα 12 μου άρεσε μια συμμαθήτρια που άκουγε Charlatans κι έτσι πήρα ένα αρμόνιο Kawai κι έπαιζα μόνο με τους τρεις ήχους Hammond που είχε. Με τα πρώτα χρήματα που βρέθηκαν στα χέρια μου αγόρασα το Korg CX3 που έχω και παίζω μέχρι σήμερα. Εννοείται ότι ξεκίνησα ωδεία κλπ...

Επειδή όλοι οι συμμαθητές μου έπαιζαν hard rock και metal και δεν είχαν πέραση τα πλήκτρα, έμαθα μπάσο στην υπόγα του Κυψέλης 94.

Μετά μου την έδωσε με τους 6χορδους παρλαπιποσολίστες κι είπα να μάθω εγώ κιθάρα μπας και σωθώ. Αγόρασα την πρώτη MIJ Telecaster.

Μίξη ξεκίνησα πρίν 10 χρόνια περίπου επίσης αναγκαστικά γιατί η μπάντα ήταν diy. Αν ήταν στο χέρι μου θα τα έκανα όλα με πρόβες και ηχογραφήσεις σε στούντιο.

 

[LK]

Επειδή λοιπόν θυμήθηκα ΅πώς ξεκίνησα΅, πρίν 43 χρόνια.....και πώς χάζευα τη βιτρίνα από ένα πενιχρό κατάστημα με μουσικά όργανα στην επαρχία.....και μάζευα 3 μηνες λεφτά να πάρω έναν μαγνήτη για μια κλασική της πλάκας που είχα ...για να την κάνω ηλεκτρική.......και βλέπoντας που είμαι τωρα, αισθάνομαι ό πιο τυχερός άνθρωπος του κόσμου.
Με 2 πλήρη μουσικά studios με όλα τα όργανα που υπάρχουν , με αυθονία εξοπλισμού σε μικρόφωνα.....outboard gear....με πλήρες studio παραγωγης video και με πλήρες studio φωτογραφίας.....όλα στον χώρο μου....και το βασικότερο, χωρίς πλέον να έχω ανάγκη κανέναν....να μπορώ να τα κάνω όλα μόνος μου......μπορώ να πεθάνω ....σήμερα....ησυχός και πλήρης.

 

[mkm]

Εγώ μεγάλωσα μέσα στις πίστες....
Όταν ήμουν 10, οι δικοί μου δούλευαν σεζόν κουζίνα σε live μπουζουκάδικο/syrtaki dance σε νησί. Εκεί ξημεροβραδυάζοντας δίπλα στην κουζίνα, πίσω απο την ορχήστρα, χάζευα τους μουσικούς και κυρίως τον πληκτρά. Μόλις διαπίστωσα οτι ανάλογα τι πατάς, αλλάζει ο ήχος, ξετρελάθηκα! Είπα "έτσι μπορείς να φτιάξεις ότι μελωδία θέλεις". Σε κάποια μεσημεριανή πρόβα που είχαν, σε ένα κενό, με άφησε να παίξω...και μαγεία...μπήκε το μικρόβιο. Με τα χρόνια χάζευα σε ένα αρμόνιο που μου είχε δώσει ένας θείος μου, αλλά κάπου δυσκόλεψε μετα. Επαρχία γαρ, και χωρίς πρόσβαση σε μαθήματα κλπ. αδύνατον να μάθεις σωστά.
Αργότερα στο γυμνάσιο μου πήραν μια κιθάρα (ήταν και μόδα στα 90´ς) και με παρέα στο σχολείο, μαθαίνοντας ο ένας απο τον άλλο, φτιάξαμε μια μπάντα και παίζαμε και σε καμια εκδήλωση τοπικά.
Κάναμε και καμια ηχογράφηση σε κασέτα, ή καμια διασκευή, αλλά μέχρι εκει.
Σήμερα μόνο χόμπι. Που και που συναντιώμαστε σε τίποτα διακοπές, και διαδικτυακά γράφουμε/επεξεργαζόμαστε κάτι κομμάτια.

 

[Costas Siachamis]

Την μέρα που η αριστουργηματική Τζένη Καρέζη μας άφηνε (το είπε το ραδιόφωνο στο ταξί εκείνη την ημέρα) κατέβαινα στην Φειδίου. Μπαίνω στην Roland μαζί με τον πληκτρά του Ρακιντζή. Εγώ πιτσιρικάς.

Ρωτάει ο Χναράκης τι ήθελα;
Λέω ένα JV80.
Ρωτάει τον σγουρομάλλη, λέει κι αυτός ένα JV80.
Το πήρε εκείνος, ένα είχαν.
Βγήκα με τα λεφτά και την μητέρα μου και πήγαμε πιο πάνω. Είχαν ένα εκθεσιακό. Το πήρα με έκπτωση. Το κράτησα 15 χρόνια. Το αντικατέστησε ένα xv5080.

 

[cos_dr]

Νομίζω ότι υπήρξε παλαιότερα αντίστοιχο θέμα.
Η πρώτη μου επαφή ήταν στο πιάνο από πολύ μικρός κάτω από 5 χρονών όμως θεωρώ ορόσημο τη στιγμή εκεί στα 5-5.5 που μου πήραν ένα casio pt20 αν θυμάμαι καλά από τον Γερμανό και η πρώτη μου εγγραφή ήταν σε ένα παλιό κασσετόφωνο -εγγραφέα με μονοφωνικό ηχείο, αυτό ακριβώς

Υπήρχε φωτογραφικό υλικό από εκείνη την περίοδό μου που δυστυχώς εχάθη............. Δεν έχει σημασία, είναι χαραγμένα στη μνήμη μου. Το τι είχα κάνει με αυτό το κασετόφωνο, μέχρι και πείραζα λίγο το play και πήγαινε την κασέτα πιο γρήγορα κατά την εγγραφή με αποτέλεσμα να γράφω απόκοσμους ήχους σε χαμηλό pitch και ουρλιαχτά μου και γελάγαμε με τους φίλους μου. Ήταν το πρώτο μου sound design. Έγραφα και κομματάκια με ακομπανιαμέντα αρμονικά από το pt 20

Μετά συνέχισα στα home computers και με μεγαλύτερα αρμόνια και το πιάνο και μετά απέτυχα στη ζωή μου, με κατέστρεψε μια γυναίκα και τι έγινε, so what! ..................................

 

[kwstas79]

Το πρώτο μου μηχάνησμα ήταν κάτι σε walkman, αλλά όχι sony, νομίζω ήταν casio, ρούφαγε τις ΑΑ ανελέητα αλλά του τα συγχωρούσα όλα, μιας και είχε ενσωματωμένο μικρόφωνο. Καθημερινά το έπαιρνα μαζί μου είς το σχολείον, όπου μαζί με έναν συμμαθητή μου ηχογραφούσαμε σχεδόν καθημερινά κάτι σαν ραδιοφωνικές εκπομπές, όπου και σχολιάζαμε ότι μας έρχοταν. Μετά αποφάσισα να μάθω κιθάρα, επειδή άκουσα ότι έχει λεφτά η φάση, αλλά τελικά @@.

 

[manosx]

Επειδή λοιπόν θυμήθηκα ΅πώς ξεκίνησα΅, πρίν 43 χρόνια.....και πώς χάζευα τη βιτρίνα από ένα πενιχρό κατάστημα με μουσικά όργανα στην επαρχία.....και μάζευα 3 μηνες λεφτά να πάρω έναν μαγνήτη για μια κλασική της πλάκας που είχα ...για να την κάνω ηλεκτρική.......και βλέπoντας που είμαι τωρα, αισθάνομαι ό πιο τυχερός άνθρωπος του κόσμου.
Με 2 πλήρη μουσικά studios με όλα τα όργανα που υπάρχουν , με αυθονία εξοπλισμού σε μικρόφωνα.....outboard gear....με πλήρες studio παραγωγης video και με πλήρες studio φωτογραφίας.....όλα στον χώρο μου....και το βασικότερο, χωρίς πλέον να έχω ανάγκη κανέναν....να μπορώ να τα κάνω όλα μόνος μου......μπορώ να πεθάνω ....σήμερα....ησυχός και πλήρης.

Τα ειπες ολα.

Και εγω θυμαμαι να τρεχουν σαλακια ως πιτσιρικι στα μαγαζια του κεντρου, διοτι τοτε και 12 χρονων τσογλανακια που ειμασταν κατεβαιναμε στην ομονοια και τα περιξ μαγαζια για μπανιστηρι, αν πηγαιναμε τωρα θα μας εβγαζε το αμπελαλε




Αλλα και πιο μετα υπηρχε το εξης: 16 midi καναλια, κατι ηχοι που αναθεμα και αν ειχαν μισο megabyte δειγματα ο καθενας, με κατι φιλτρα γελοια και κανα δυο εφε με το ζορι, και ομως με τις ωρες λιωναμε ΚΑΙ ΚΑΡΑΓΟΥΣΤΑΡΑΜΕ.

Και τωρα εχουμε την Αρτα τα Γιαννενα, το νομο Αττικης, εφτα κρατη της Νοτιου Αμερικης και τους μισους πλανητες της Ανδρομεδας, και το ενα μας ξυνιζει και το αλλο μας βρωμαει. Για γελια η κατασταση.

 

[Κβαντική Διεμπλοκή]

Γύρω στα 15 ξεκίνησα με ηλεκτρική κιθάρα τύπου stratocaster και έγραφα με mini δημοσιογραφικό κασετόφωνο και βιντεοκάμερα hi8.Και το πρώτο μου βιβλίο

 

[Vangelis Mer]

Ξεκίνησα πιάνο και γαλλικά το 1975 στα 8. Με το ζόρι, διότι έστελνε και η γειτόνισσα του 3 ορόφου, η κυρία Ευτέρπη τον συνομήλικο- επιστήμονα υιόν της που τον έστειλε επειδή πήγε και ο 9χρονος υιός της κυρίας Μαριγούλας(πυρηνικός ιατρός), απο τον 4ο. Πιάνο-έπιπλο λάκα με σεμέν και μπιμπλό πορσελάνης. Αγοράστηκε από τον πατήρ Νάκα 220.000 δρχ. Τα χρόνια κύλησαν ...... Δούλεψα ένα καλοκαίρι το 1981 πλένοντας χαλιά -12ωρο. Μεροκάματο 500 δρχ. Μάζεψα 19.000 , πήγα στον υιό Νάκα και αγόρασα ένα αρμονιακι, Yamaha Portasound 2. Ηταν η μέρα που έχασα την παρθενιά μου. Σαν σε μπουρδελότσαρκα ας το πούμε. Το όργανο φάνταζε τεράστιο στα μάτια μου και το όνειρο μου ότι θα κατακτούσα με την μουσική μου τον πλανήτη ήταν ακόμα πιο μεγάλο και ηδονικό!!! Η τύχη μου μεγάλωσε διότι έχοντας ένα κασσετοφωνάκι η αδερφή μου, μου χάρισε και το δικό της. Έτσι πέρασα στον μαγικό κόσμο της ''πολυκάναλης εξωτερικής ηχογράφισης''! Θα κλεισω με το 1985, στα 17 εβγαλα ναυτικό φυλλάδιο και μπάρκαρα σε ποντοπόρα φορτηγά καράβια ως ''μικρός Καββαδίας΄΄. Απότερος και μοναδικός Σκοπός η απόκτηση του πρώτου στην Ελλάδα, sampler PROPHET 2000 της Sequential Circuits. Αγοράστηκε από το PLICTRO στην Σολωμού, από τον πληκτά και ιδιοκτήτη Λευτέρη Τσίτσοβιτς στην εξωφρενική τιμή των 920.000 δρχ όταν το μεροκάματο ήταν 900 δρχ. Αυταααα...

 

[Έκτορας]

Στα 28 μου, στη δεύτερη δουλειά που πήγα, γνωρίστηκα με ένα τρελόπαιδο που έπαιζε drums. Του είπα ότι πάντα ήθελα να μάθω κιθάρα αλλά... νόμιζα ότι ήταν αργά και καλά. Με μπρίζωσε να μπω στον Thomann και να αρχίσω να χαζεύω starter packs. Παρήγγειλα έναν άθλιο ενισχυτή Harley Benton και μια Epiphone SG special, βρήκα και έναν δάσκαλο και ξεκίνησα μαθήματα, τα οποία κράτησαν 1,5 χρόνο. Καλό παλικάρι ο δάσκαλος αλλά δεν τα βρήκαμε μουσικά και δεν είχα αντιληφθεί πόσο σημαντικό ήταν αυτό.

Εντωμεταξύ ο φίλος άλλαξε δουλειά. χαθήκαμε και ποτέ δεν τζαμάραμε μαζί. Στην συνέχεια ήρθαν και τα πιτσιρίκια στην ζωή μου, η ενασχοληση με την κιθάρα έγινε μια χρονική πολυτέλεια αλλά έμεινε πάντα ζωντανή. Συνεχίζω και παίζω όταν βρίσκω χρόνο σε backing tracks, και ουδέποτε δώθηκε η ευκαιρία να παίξω με άλλους ανθρώπους / να κάνω μπάντα κλπ. Ούτε μπαίνω στον κόπο να ηχογραφήσω κάτι, δεν βλέπω το νόημα.

Ευελπιστώ σε περισσότερο ελεύθερο χρόνο και διάθεση, και ενδεχόμενη επιστροφή σε μαθήματα, σε καμιά 3-ετία που τα αγόρια θα τελειώσουν το σχολείο. Αυτά.