bloody_sunday είπε:
Eξαφανίστηκε μάλλον γιατί το Minimoog είναι πιο compact και πιο φιλικό στο χρήστη (με καλύτερο layout και για χρήση σε λάιβ).
Προφανώς και ισχύει αυτό που λέει ο Σπύρος. Απλά να προσθέσω ότι το ARP 2600 είναι κατ' αρχάς ένα semi-modular synthesizer - λίγοι όμως γνώριζαν (από τους υποψήφιους αγοραστές) ότι σε ένα semi-modular synthesizer όταν ΔΕΝ υπάρχουν καλώδια συνδεδεμένα, οι εσωτερικές συνδέσεις είναι normalized με αποτέλεσμα να έχει fixed signal path - όπως το Minimoog. Επιπλέον συνοδευόταν από ξεχωριστό κλαβιέ και φυσικά είναι διαφορετικό να κουβαλάς 2 αντικείμενα στα lives σε αντίθεση με 1 (παρ' όλο που το Minimoog είναι και αυτό βαρύ). Αν κάποιος δεν ήθελε να κουβαλάει το κλαβιέ, θα έπρεπε να οδηγεί το ARP 2600 από ένα sequencer (όπως π.χ. ένα ARP Sequencer) οπότε και πάλι είναι σχετικά άβολο.
Ένας λόγος για τον οποίο τα αναλογικά μπήκαν στο ντουλάπι κατά την δεκαετία του 80 είναι ότι στην εν λόγω δεκαετία μεσουρανούσαν τα ψηφιακά και η ευκολία της ύπαρξης "μνήμης". Εν έτει 1989 ένα Minimoog επωλείτο για 150.000 δρχ. ενώ σήμερα ένα Minimoog σε άψογη αισθητική και λειτουργική κατάσταση κοστίζει περίπου 3000 ευρώ. Κάποια όργανα όμως, ακόμη και από την δεκαετία του 1970 ήταν περισσότερο αγαπητά/φημισμένα από κάποια άλλα και αυτό τα βοήθησε να επανέρθουν πιο γρήγορα στο προσκήνιο.
Παρ' όλα αυτά η απάντηση της ARP στο Minimoog είναι το Odyssey και όχι το ARP 2600.
Αξιζει η αγορα εν ετει 2008 ενος τετοιου μηχανηματος?Καπου ακουσα οτι ειναι δυσκολο και στο service του.
Ευχαριστω για τις απαντησεις.
Το αν αξίζει ή όχι είναι παράγοντας πολλών επιμέρους λεπτομερειών. Ένα ARP 2600 πλήρως ανακαινισμένο κοστίζει πέριξ τα 5000 ευρώ. Αν κάποιος έχει πλήρη επίγνωση του τι θέλει να αγοράσει, γιατί θέλει να το αγοράσει, και είναι πρόθυμος να δεχθεί τις ιδιοσυγκρασίες που παρουσιάζουν τα παλιά αναλογικά τότε δεν βλέπω το λόγο γιατί να μην το κάνει. Σε άλλη περίπτωση με 5000 ευρώ, μπορώ προσωπικά να φτιάξω ένα σύστημα με 10x τις δυνατότητες του ARP 2600 και φυσικά πολύ παρεμφερή ήχο. Αναφέρω παρεμφερή ήχο γιατί μεταξύ των διαφόρων εκδόσεων του ARP 2600 αυτό που είναι περισσότερο ποθητό ηχητικά είναι αυτό στο οποίο υπάρχει... το Moog φίλτρο!
[Πράγμα φυσικά που οδήγησε στην υποβολή μήνυσης από την Moog στην ARP, η οποία ανταπάντησε πάλι με μήνυση στην Moog για την κλοπή ενός άλλου συστατικού (αν θυμάμαι καλά πρέπει να είναι ένα βοηθητικό κύκλωμα στον exponential converter κ.λ.π. το οποίο παρείχε μεγαλύτερη σταθερότητα) - αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία]. Φυσικά και για τα φίλτρα του ARP 2600 υπάρχουν αντίστοιχα modules αλλά και τόσα άλλα δέλεαρ...
Απ' αυτά τα λίγα γίνεται αντιληπτό ότι το service του ARP 2600 δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση - πρέπει να υπάρχουν τα κατάλληλα υλικά (ίδια ή (αναγκαστικά)παρεμφερή), κατάλληλες γνώσεις, έγκυρα και σωστά schematics, άμεση διαθεσιμότητα (που είναι σχεδόν πλήρως ανέφικτο την σήμερον, κ.λ.π.). Μουσικοί που δεν έχουν χρηματικό πρόβλημα, όπως ο Martin Gore των Depeche Mode που έχει τρία (3), δεν επαφίονται σε ένα ARP 2600 καθότι γενικά μιλώντας και χωρίς να έχουν γίνει προσθετικές/αφαιρετικές κ.λ.π ΔΕΝ είναι ιδιαίτερα αξιόπιστα όργανα.
Στην περίπτωση που όλα αυτά είναι καταλυτικός παράγοντας για την μή αγορά ενός ARP 2600, υπάρχουν διάφορα emulations όπως αυτά της
Arturia, διάφορα hardware emulations όπως το φίλτρο στο SE Omega 8, και φυσικά υπάρχει το Macbeth M5N το οποίο σχεδιαστικά και οπτικά είναι βασισμένο πάνω στο ARP 2600, ενώ ο ήχος του είναι τελείως vintage (καίτοι νέο) ενώ διαφοροποιείται από τον ήχο των ARP (πάντα κρίνω από samples που έχω ακούσει). Είναι μία ενδιάμεση, ας πούμε, κατάσταση μεταξύ του επιθετικού ήχου που "κόβει" ανετότατα μέσα σε μία μίξη και του ζεστού οργανικού ήχου ενός Minimoog. To site της εταιρείας είναι:
www.macbethstudiosystems.com
