Κουφη Λεοπαρδαλη είπε:
Προσωπικά έχω να πω για το παλιό, λαμπάτο, Tonebone Hot British για το οποίο έδωσα 200 και βάλε ευρώ, που είναι πολλά για πετάλι distortion, αλλά πρόκειται για μαγικό κουτί που πετυχαίνει ήχους απο SRV και Santana μέχρι και Iron Maiden και Metallica.
Και εγώ για το παρεμφερές Tonebone Plexitube που είναι το μεγάλο αδερφάκι του Hot British, θα έλεγα ότι δεν μετάνιωσα το σχετικά μεγάλο ποσό που έδωσα για πετάλι (γυρω στα 340 ευρώ).
Η πλάκα είναι ότι ήμουν ευχαριστημένος με το od/dist που χρησιμοποιούσα μέχρι τότε, και ότι κοροϊδευα τους μπουτικ-άδες που έδιναν τόσα πολλά λεφτά σε πετάλια, αλλά όταν το άκουσα έπαθα σοκ.
Βέβαια από πλευρά αξιοπιστίας με ''πούλησε εν ώρα υπηρεσίας'' και αναγκάστηκα να το επιστρέψω, και το καινούργιο προϊόν που μου έστειλαν μου έκανε και αυτό κάποια νερά, αλλά παρ'όλα αυτά δεν το μετάνιωσα γιατί είναι κατ'εμέ το απόλυτο overdrive/distortion πετάλι, παρά το προβλήματα αξιοπιστίας που δυστυχώς έχει.
Πήρα για back up ένα carl martin plexitone , το οποίο δεν με τρέλανε, αν και σε κάποιους φίλους μου αρέσει πιο πολύ από το plexitube. Αλλά για μένα το plexitube παραμένει το απόλυτο πετάλι.
Όσον αφορά τις κιθάρες, δεν μετάνιωσα τα λεφτά που έδωσα για την
Gibson LP traditional 2016. Ήταν η απόλυτη LP για μένα, όσον αφορά τα specs, το χρώμα κτλ, παρότι υπήρχαν και ακριβότερες: Δεν ήθελα την στάνταρντ/custom, δεν ήθελα high performance, δεν ήθελα coil split, ήθελα traditional weight relief και όχι chambered, δεν ήθελα ΑΑΑΑΑΑΑΑΑ grade flame, και ήθελα μόνο το συγκεκριμένο χρώμα (light burst) με το διακριτικό AA flame στο καπάκι. H απόλυτη les paul για τα δικά μου γούστα.
