Noiz Forum

Να μην πουλήσεις τίποτα και να μην τα παρατήσεις (έχω επιχειρήματα δεν το λέω στον αέρα).

Και αυτό για δύο λόγους.

Πρώτον, θα χάσεις ένα σημαντικό κομμάτι του εαυτού σου, και μαζί το κίνητρο να κάνεις πράγματα, που είναι πολύ σημαντικό.

Και δεύτερον, αν όπως λες το σύμπαν συνωμοτεί εναντίον σου, μην του κάνεις το χατήρι, κάνε αντίσταση, μην πηγαίνεις εκεί που σε πάνε οι καταστάσεις, πήγαινε εκεί που εσύ θέλεις, τουλάχιστον μην σταματάς να προσπαθείς.

Έχει το τίμημά του αυτό, αλλά έχει και την ανταμοιβή του, είσαι εσύ, και είσαι ζωντανός, act like one.

Και τα λέω αυτά γιατί σε καταλαβαίνω απόλυτα, και θεωρώ ότι είναι πολύ φυσιολογικό να αισθάνεσαι έτσι.

Ευγενικέ και ευαίσθητε μου άνθρωπε @fusiongtr , κουράστηκα...εναμιση χρόνο προσπαθώντας και απλά τα θέματα κάνουν pile up...ένα παω να φτιάξω 2 βγαίνουν και αυτό είναι για θέματα υγείας, αν βάλω και τα υπόλοιπα άστα...

Εχεις δικιο για το κομματι του εαυτού μου και αυτο για μένα ήταν το πιο σημαντικό αλλά εδώ είσαι και εδώ είμαι αδερφέ...αυτή ειναι η πραγματικότητα, αυτό είναι το σύμπαν...

Και για να μην νομιζεις οτι είμαι "μη μου άπτου", όταν το 2005 ήμουν ξαπλα στην ασφαλτο, με το ποδι μου λιγο παρα περα, το ΠΡΩΤΟ πράγμα που τσεκαρα (γιατι φυσικά εχω και ένα κακο συνηθειο να μην χανω τις αισθησεις μου) ήταν το αριστερο χερι. Ολα τα υπολοιπα μετα...εφόσον το αριστερο ήταν ΟΚ τα υπολοιπα ήταν λεπτομερειες αρκει να την εβγαζα μέχρι το νοσοκομείο (ΟΚ έχω και ενα πουδάρ' για το wah, more than enough)...

Ευχαριστώ πάντως αδερφέ...

ΥΓ: πριν απο μερικους μηνες (εχουν προκυψει αλλα 4 θεματα υγειας απο τοτε, λολ) με πετυχαινει γειτονισσα που με γνωριζει απο την δεκαετια του 80. Μου λέει, δεν γραφεις κανένα βιβλίο? Και αυτό μονο για ότι τραβαω εδω και εναμιση χρονο. Της λεω, βρε Βάνα, εγω να το γράψω αλλά ποιός θα αγόραζε ποτέ βιβλίο που είναι απλά γεμάτο προβληματα? Συνήθως οι ανθρωποι ενδιαφέρονται για βιβλία που έχουν τις λύσεις...

Θα σου πω για το βιβλίο.

Δεν έχεις δίκιο.

Οι άνθρωποι κάνουν σαν τρελοί να βλέπουν πόνο που να είναι μεγαλύτερος από τον δικό τους.

Γουστάρουν να διαβάζουν για προβλήματα άλλων χωρίς λύσεις.

Γιατί ούτε αυτοί έχουν τις λύσεις για τα δικά τους προβλήματα, δεν θέλουν κάποιον που βρήκε διέξοδο ενώ αυτοί δεν μπορούν.

Θέλουν κάποιον που υποφέρει τουλάχιστον όπως αυτοί.

Τους κολακεύει η αίσθηση του ανήκειν σε μια ομάδα, ότι δεν είναι μόνοι τους, ότι υπάρχουν κι άλλοι με μεγαλύτερα προβλήματα από αυτούς.

Τους κάνει επίσης να ξεχνάνε για λίγο τα δικά τους προβλήματα.

Να το γράψεις το βιβλίο.

Αν είναι καλογραμμένο, θα γίνει viral.

EDIT: Αν νόμιζα ότι ήσουν "μη μου άπτου" δεν θα σου τα έγραφα αυτά.

Ακριβώς επειδή έχεις τεράστια αποθέματα δύναμης σου τα έγραψα.

Καταλαβαίνω ότι κουράστηκες, και πολύ κράτησες δηλαδή.

Κάνε ένα διάλειμμα, δες τι συμβαίνει μετά από λίγο καιρό πιο ψύχραιμα, δεν χρειάζεται να καταφεύγεις σε αφορισμούς και κινήσεις απελπισίας.

Αν δεν κάνω λάθος έχεις σοβαρό εξοπλισμό (fractal audio), άφησέ τον λίγο, και όταν αισθανθείς πάλι κίνητρο (το θεωρώ σίγουρο), θα είναι εκεί να σε περιμένει να τον ανακαλύψεις πάλι.

Να πω την μαύρη αλήθεια δεν το είχα δει από αυτή την οπτική γωνία, μάλλον γιατί προσωπικά (προσοχή, ειναι υποκειμενικο και "αυθαίρετο") το να χρησιμοποιώ τον πόνο, κακοτυχία κοκ άλλων σαν δεκανίκι το θεωρώ "ανηθικο" (και πάλι προσοχή, έχω την δική μου custom ηθική με δικά μου κριτήρια, επίσης υποκειμενικό και "αυθαιρετο").

Μην σου πω οτι το χειρότερο  μου ειναι να μου πει κάποιος "υπάρχουν και χειρότερα" και να μου τα δείχνει κιόλας (που σημαίνει οτι "δείχνει" κάποιον άλλον άνθρωπο μέσα στον πόνο και την δυστυχία).

Καταλαβαίνω πάντως τι λες.

Από την άλλη θα μου πεις, γράψτο έσυ ρε Μπαλούρδο (κατά το "πάρτα κουλουράκια ρε Μπαλούρδο"), worst case scenario δεν θα ασχοληθει κανεις, best case scenario θα μπορώ να πληρώσω κανά δύο ντουζίνες ιατρούς...σωστό και αυτό...

@fusiongtr

"Κάνε ένα διάλειμμα, δες τι συμβαίνει μετά από λίγο καιρό πιο ψύχραιμα, δεν χρειάζεται να καταφεύγεις σε αφορισμούς και κινήσεις απελπισίας."

Θέλω δεν θέλω διάλειμμα κάνω αδερφέ μου, "υποχρεωτική αργία" θα το έλεγα αλλά...

"Αν δεν κάνω λάθος έχεις σοβαρό εξοπλισμό (fractal audio), άφησέ τον λίγο, και όταν αισθανθείς πάλι κίνητρο (το θεωρώ σίγουρο), θα είναι εκεί να σε περιμένει να τον ανακαλύψεις πάλι."

Βρε δεν ειναι θεμα κινητρου, το μεν πνεύμα θέλει, το δε σώμα δεν...θα προτιμουσα να ειχα το αριστερο μου χέρι χωρις θέματα και έναν Marshall MG15 παρά ένα άχρηστο χέρι  και δύο fractal τελευταίας γενιάς σβηστά και απλά να τα κοιτάω...απο το 90 ουτως ή άλλως, με οτι και να παίζω, ο ίδιος λακαμάς ακουγομαι (βασικά καλό ειναι αυτό, λολ).

"Θέλω δεν θέλω διάλειμμα κάνω αδερφέ μου, "υποχρεωτική αργία" θα το έλεγα"

Μην το βλέπεις σαν υποχρεωτική αργία, δες το σαν απαραίτητο διάλειμμα.

Ο τρόπος που το αντιμετωπίζεις κάνει την διαφορά.

"Βρε δεν ειναι θεμα κινητρου, το μεν πνεύμα θέλει, το δε σώμα δεν...θα προτιμουσα να ειχα το αριστερο μου χέρι χωρις θέματα και έναν Marshall MG15 παρά ένα άχρηστο χέρι  και δύο fractal τελευταίας γενιάς σβηστά και απλά να τα κοιτάω"

Εδώ φυσικά έχεις δίκιο.

Αλλά το αριστερό σου χέρι δεν θα είναι πάντα έτσι (ελπίζω).

Εξάρθρωση είναι, δεν είναι κάτι που δεν θα περάσει.

Νομίζω πως η μουσική δεν προϋποθέτει αρτιμέλεια. Δες τον Τζάνγκο π.χ. Επίσης αμα αισθάνεσαι μουσικός και όχι εκτελεστής, σκέφτεσαι πιο σφαιρικά. Προσωπικά όσες φορές μου έτυχε κάποια αναπηρία σε κάποιο χέρι (ευτυχώς προσωρινή) η σκέψη μου ήταν "πως θα μπορώ να παίξω ή να δημιουργήσω μουσική με ότι μένει". Καταλαβαίνω τι μπορεί να σημαίνουν ηθικά οι απανωτές ατυχίες και ταλαιπωρίες αλλά συμφωνώ με τον φάσιον. 

Ευχαριστώ για τον χρόνο σου Γιάννη.

Η μόνη μου υποχρέωση και σκοπός είναι να παίζω με όση περισσοτερη πιστότητα ότι ήδη έχω ακούσει στο μυαλό μου μερικά ms πιο πριν και αυτό είναι real-time και on-the-fly διαδικασία. Αρνούμαι να προκατασκευάσω οτιδήποτε, οπως αρνούμαι όταν εκφραζω τι σκέφτομαι και νιώθω να το διαβάζω από έτοιμο κείμενο ή σενάριο. Ο στόχος για μένα πάντα ήταν, είναι και θα είναι να παίζω όπως μιλάω. Δεν υπάρχει σωστό και λαθος εδω, αυτή ειναι καθαρά ή δική μου προσεγγιση.

Αν το προβλημα ήταν 1-2 δαχτυλα δεν θα γκρινιαζα. Ειλικρινα οταν ξεκινησα να γρατζουναω σταματησα το μπασκετ γιατι για καποιον λογο παθαινα θλασεις στα χερια. Απο τότε θυμαμαι πέρναγα και λιγη ωρα καθε μερα παιζοντας με ενα δαχτυλο λιγοτερο στο αριστερο just in case. Δεν ειναι αυτό το case εδω. Εδω έχουμε ενα χερι off. Αν ήταν το δεξί χερι τουλάχιστον, το πιστευεις ή οχι, παλι θα επαιζα κουτσά στραβά. Αν παλι ήμουν πιανίστας, πάλι θα μπορούσα να κάνω κάτι μουσικά εστω με το ένα χερι.

Δεν βαριέσαι...