- Μηνύματα
- 7,262
- Λύσεις
- 1
- Πόντοι
- 1,718
Ινδαλμα. Ινδαλμα για πιτσιρικια μεν, ινδαλμα δε.
Ειχα ολη την 80ies δισκογραφια σε βινυλια, και το Mr Crowley ειναι απο τα ελαχιστα metal κομματια που παιζω που και που ακομα.
Περι λατρειας και υπερτιμησης των νεκρων του Spiros Papoutsis, διαφωνω καθετα. Οι ανθρωποι οχι μονο δε λατρευουν τους νεκρους αλλα τους ξεχνουν. Ισως αυτοι που εζησαν την ιδια εποχη να εχουν μια τετοια ταση, αλλα οι επομενοι σιγουρα δεν εχουν.
Ολα αυτα τα σελεμπριτιλικια και τα σταριλικια σβηνουν εντελως σε μια- δυο γενιες, και το μονο που μενει ειναι το εργο του καθενος.
Ας πουμε ο Λιστ στην εποχη του ηταν τοπ σελεμπριτι και ινφλουενσερ
του πεταγαν οι γκομενες εσωρουχα και τετοια
αλλα σημερα αυτο μονο σαν trivia εχει σημασια. Αν παραμενει το ονομα Λιστ γνωστο, αυτο οφειλεται καθαρα στο εργο του.
Συνεπως ο Ozzy δυσκολα θα θεωρηθει στο μελλον κατι σαν το Μοτσαρτ, δεν βρισκεται σε τετοιο επιπεδο το εργο του, ουτε καν κοντα. Θα μεινει ομως στην ιστορια της pop art, ως ο χαρακτηριστικοτερος frontman της σκοτεινης πλευρας του ροκ ηχου, με την ιδια εννοια που θα μεινουν π.χ. η Madonna και ο Michael Jackson ως οι χαρακτηριστικοτερες περσονες της Pop. Αυτο ακριβως ηταν πανω απο ολα ο Ozzy: Μια persona, μια cult φιγουρα, ενα icon των 70ies καταχρησεων και του hard rock τροπου ζωης. Η φωνη του και η παρουσια του ηταν εντελως ξεχωριστα, χωρις να μιλαμε ουτε για ομορφια ουτε για ωραια χροια φωνης, αλλα ηταν ακριβως αυτο που χρειαζοταν η μουσικη του: Ηταν εντονα και ακραια. Σε συνδυασμο με καποια, πολλα, απο τα ωραιοτερα κομματια του ειδους, τον εφεραν στην υψηλη θεση που τον εφεραν.
Αλλα οχι, διπλα στους κλασσικους δεν προκειται να μπει, κανεις απο το pop culture του 20ου αιωνα δεν προκειται.
Ειχα ολη την 80ies δισκογραφια σε βινυλια, και το Mr Crowley ειναι απο τα ελαχιστα metal κομματια που παιζω που και που ακομα.
Περι λατρειας και υπερτιμησης των νεκρων του Spiros Papoutsis, διαφωνω καθετα. Οι ανθρωποι οχι μονο δε λατρευουν τους νεκρους αλλα τους ξεχνουν. Ισως αυτοι που εζησαν την ιδια εποχη να εχουν μια τετοια ταση, αλλα οι επομενοι σιγουρα δεν εχουν.
Ολα αυτα τα σελεμπριτιλικια και τα σταριλικια σβηνουν εντελως σε μια- δυο γενιες, και το μονο που μενει ειναι το εργο του καθενος.
Ας πουμε ο Λιστ στην εποχη του ηταν τοπ σελεμπριτι και ινφλουενσερ


Συνεπως ο Ozzy δυσκολα θα θεωρηθει στο μελλον κατι σαν το Μοτσαρτ, δεν βρισκεται σε τετοιο επιπεδο το εργο του, ουτε καν κοντα. Θα μεινει ομως στην ιστορια της pop art, ως ο χαρακτηριστικοτερος frontman της σκοτεινης πλευρας του ροκ ηχου, με την ιδια εννοια που θα μεινουν π.χ. η Madonna και ο Michael Jackson ως οι χαρακτηριστικοτερες περσονες της Pop. Αυτο ακριβως ηταν πανω απο ολα ο Ozzy: Μια persona, μια cult φιγουρα, ενα icon των 70ies καταχρησεων και του hard rock τροπου ζωης. Η φωνη του και η παρουσια του ηταν εντελως ξεχωριστα, χωρις να μιλαμε ουτε για ομορφια ουτε για ωραια χροια φωνης, αλλα ηταν ακριβως αυτο που χρειαζοταν η μουσικη του: Ηταν εντονα και ακραια. Σε συνδυασμο με καποια, πολλα, απο τα ωραιοτερα κομματια του ειδους, τον εφεραν στην υψηλη θεση που τον εφεραν.
Αλλα οχι, διπλα στους κλασσικους δεν προκειται να μπει, κανεις απο το pop culture του 20ου αιωνα δεν προκειται.