Βρε παιδιά, τώρα με τις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες, με τον τόσο καιρό καραντίνας και κλεισμένων καταστημάτων εστίασης, υπάρχουν αδεσποτάκια που πεθαίνουν.
Από την ασιτία, από το κρύο, από οτιδήποτε.
Εγώ έχω φτιάξει "σπιτάκια" στο μπαλκόνι μου (μονοκατοικία είναι) με πανάκια για να είναι λίγο ζεστά και έρχονται και κοιμούνται.
Τους βγάζω και φαγητό και νερό.
Δεν είπαμε να κάνετε κάτι τέτοιο.
Απλά ότι μπορεί ο καθένας.
Πριν λίγο βγήκα και είδα τρία γατούλια να κοιμούνται στα "σπιτάκια" στο μπαλκόνι, και άνοιξε η καρδιά μου.
Κάποια ματάκια που σε κοιτάνε γουρλωμένα από την πείνα, και που με ελάχιστα χρήματα (1 - 2 ευρώ για 5 - 6 ζωούλες) μπορούν να πάρουν μια μικρή παράταση ζωής, δεν μπορώ να τα βλέπω απελπισμένα.
Κάποιες ψυχούλες, που ενώ βρίσκονται στο τελευταίο στάδιο της εξαθλίωσης, έχουν την αξιοπρέπεια να μην "δουλοφέρνουν", και να αναγνωρίζουν το ότι τις βοήθησες.
Φαίνεται στο βλέμμα τους, όταν σε κοιτάνε κατάματα.
Λίγο από το φαγητό που πετάμε καθημερινά είναι γι' αυτά τα πλάσματα ανάσα ζωής σε ένα αφιλόξενο περιβάλλον που έχουμε δημιουργήσει, και δεν είναι παρόντα στο πλάνο του.
Δεν χωρούσαν άραγε στον δικό μας "προηγμένο" κόσμο?
Μια ανάσα ακόμα.