Επειδή ,γενικά, είμαι υπέρ του ελληνικού στίχου, σας θέτω εδώ κάποιους δικούς μου ,μήπως φτιάξουμε κάτι παρεούλα ;D Οι συγκεκριμένοι, νομίζω ότι θα εκφράσουν και πολλούς από σας, εγώ πάντως έχω "καεί" από κλίκες...
"Η κλίκα"
Μιλάνε έντεχνα και πάντοτε προσεκτικά,
μεγαλωμένοι μες σε πρότυπα ευρωπαϊκά.
Σε σφάζουν μόνο με το γάντι και χαμογελούν,
την αξιοπρέπειά σου στα δυο μέτρα εκτελούν…
Στήνουνε βρώμικα παιχνίδια και βραβεύονται,
και μεταξύ τους όλη μέρα ερωτεύονται!
Πίσω τους βρίζονται, μπροστά τους είναι κολλητοί
και κολακεύονται με ευγένεια προσποιητή.
Όποιος δεν απατάει, λένε, είναι ανέραστος
κι όποιος πατάει επί πτωμάτων αξεπέραστος.
Ούτε που τους αγγίζουν πια οι παλιές αξίες,
για αυτούς υπάρχουν μόνο οι λυκοφιλίες.
Στήνουνε βρώμικα παιχνίδια και βραβεύονται
κι από το πάθος για εξουσία όλοι καίγονται.
Προτάσσουν πάντα το εγώ τους σ’ ό,τι κάνουνε,
τους ταπεινούς κι αδικημένους παριστάνουνε.