Όποιος έχει ακούσει το πρωτότυπο, καταλαβαίνει εύκολα ότι το κομμάτι αυτό είναι πολύ χαλαρωτικό μεν, αλλά ιδιαίτερα μελαγχολικό. Όταν το είχα πρωτοακούσει, δάκρυζα σχεδόν όλη μέρα. Η Keren Ann ( το καλύτερό της για μένα είναι το "Sailor and widow"), το ερμηνεύει πολύ τρυφερά και νοσταλγικά, αφού έτσι επιβάλλουν και οι στίχοι αλλά και η μουσική. Έτσι ήθελα να το πω κι εγώ, όμως η χροιά της φωνής μου δε με βοηθάει και βγήκε "ναζιάρικο" όπως λέτε κάποιοι. Μόνο η βραχνάδα στη φωνή μπορεί να δώσει ακριβώς αυτό που χρειάζεται το κομμάτι για να αναδειχθεί.
Πάντως χαίρομαι που σας άρεσε, ήταν μια έκπληξη για μένα, αφού είχα τις επιφυλάξεις μου για το άν έπρεπε να το ανεβάσω ( δεν είναι για κιθαρογκάζια ;D)