...κάποτε και αφού είχε αρχίσει να στεγνώνει το χώμα, έγνεψε νωχελικά στην κυρα του,
δεν τον θώριασε όμως εκείνη και έστειλε άλλου το μάτι της.
''Μήτε τα δέντρα με κρατούν μήτε και τα πουρνάρια
μήτε οι βράχοι οι πλουμιστοί με αχτίνες και σκιάδια
εσυ κρατάς τα πόδια μου και υφαίνεις τα μαλλιά μου
στην θράκα βάζεις την φωτιά να φέγγει η νυχτιά μου
τα αγρίμια τρέφεις με ψωμί και μου τα γλυκονανουρίζεις
μα το θεριό με καρτέρα, το λογισμό μου σκίζει
στα χέρια μου βάζει σπαθιά με ζόρι να κρατήσω
μα ρθε καιρός , γλυκός καιρός , για να το συναντήσω''
Νωρίς και αφού μύρωσε το νεκροκρέβατο, ξεκίνησε για τον παπά να ρθεί να τον διαβάσει ....
Απο την λογοτεχνία μας
Συνοψίζοντας τις σκέψεις μου για όλα αυτά που γράφτηκαν