2002 περιπου. Μια μερα πριν εχω αγορασει μεταχειρισμενη την πρωτη μου Fender USA strat. Πολυ καλο οργανο (του 91). 600Ε. Την επομενη λοιπον βρισκομαι σε τζαμ night καπου στην Κηφισια.
Ολοι παιζαν με εναν tweed που ειχε εκει, καρφι ή..σχεδον καρφι. 9 στους 10 παιζαν με στρατ. Ανεβαινει ενα παλικαρι με μια πορτοκαλι στρατ. Καρφι, δεν αλλαζει τιποτε απο τις ρυθμισεις του ενισχυτη. Κανει οτι ειχε παιχτει πριν να ακουγεται ψευτοκιθαρο. Απο παιξιμο δεν ηταν ο καραπαιχτης, καλος οσο λιγο-πολυ κ οι προηγουμενοι.
Περιμενω να τελειωσει κ παω και τον ρωταω, Ρε παληκαρι τι μαγικο ειχε αυτη η στρατ που επαιξες?
Μου απαντα, Γιαπωνεζικη squier, τη θες? Τη δινω 300 ευρω, εχω αλλες 2.
Εγω απαντησα πως αν ολο αυτο γινοταν μια μερα πριν θα την επαιρνα, αλλα αφου αγορασα στρατ δε γινεται να παρω κι αλλη. Η αληθεια μεσα μου ηταν αλλη. Σκεφτομουν πως επιτελους πηρα καλη Αμερικανικη στρατ κ εσυ μου λες για Σκουααρ? Το γεγονος πως ηταν ο καλυτερος στρατ ηχος της βραδυας δεν επαιξε κανενα ρολο. Εγω ειχα Αμερικανικη.
Δυο φιλαρακια που ηταν μαζι μολις ακουσαν Σκουαηαρ ξενερωσαν. Κ οι δυο ψαχναν κιθαρα, κανεις δεν ιδρωσε (πριν τους πει τη μαρκα ορκιζοταν κ αυτοι πως ο ηχος ηταν με διαφορα ο καλυτερος της βραδυας). Εγω πηγα πιο κει να μου τη δειξει απο κοντα κ εκει μου ειπε πως ειναι μεσα 80's.
Καμμια δεκαετια μετα, οταν ηρθε το ιντερνετ κ μας εκανε ανθρωποι, μαθαμε πως αυτες οι Σκουαηαρ ειναι οι JV κ οχι μονο σκοτωνουν αλλα πλεον πουλιουνται για πλακα 2 χιλιαρικα. Στο σπανιο δε πορτοκαλι χρωματακι μαλλον πανω 3. Συμπερασματα πολλα εχουν βγει απο αυτο το παραμυθι για μενα. Αλλα JV Squier με 300 ευρω δε θα ξαναβρω