Φίλε μου σχετικά με το ποιές μελωδίες είναι όμορφες κι εύηχες, είναι θέμα του εκάστοτε ακροατή. Εγώ από έναν σύγχρονο συνθέτη και θεωρητικό δεν περιμέμω μελωδίες που θα παραπέμπουν σε άλλους, μεγαλύτερους συνθέτες, δε μου αρέσει η ανακύκλωση. Είναι λοιπόν υποκειμενικό και είναι μάταιο να διαφωνήσουμε σε αυτό το ζήτημα.
Τώρα για τις επιτροπές των ωδείων και το πως εξετάζουν, πραγματικά δε με αφορά καθόλου. Ως σπουδαστής είχα την ατυχία να έχω εξεταστές που μολις έβλεπαν μια κίνηση ΣΩΣΤΗ αλλά μη συνηθησμένη, απλά έκοβαν μονάδες επειδή δεν ήξεραν πως θα το αντιμετωπίσουν. Ευτυχώς έιχα κι εξεταστές οι οποίοι ήταν πρόθυμοι να συζητήσουμε τα γραπτά μου, δείχνοντας και τη γνώση τους αλλά και τη ευστροφία τους πάνω στο αντικείμενο. Είμαι υπέρ του να μαθαίνω τους μαθητές μου διαφορετικά στυλ μουσικής, δε στοχεύω στα ξερά πτυχία που πολλές φορές οι απόφοιτοι δεν έχουν καμιά απολύτως θεωρητική κατάρτηση. Είναι μέγα σφάλμα να συσχετίζεται η αρμονία με την εποχή Α, η αντίστιξη με την εποχή Β κ.ο.κ. Αντίστιξη γράφεται ακόμα και σήμερα. Δεν πρέπει να μελετηθεί στο ωδείο ή στο μάθημα; Θα αποτρέψω τον μαθητή από την σύγχρονη αντίστιξη επειδή ο εξεταστής του θα είναι ανάξιος να τη διορθώσει; Δε με ενδιαφέρει κάτι τέτοιο. Σε αυτό που λές πως την αρμονία τη μαθαίνεις μετά το ομώνυμο πτυχίο, συμφωνώ απόλυτα. Απλά είναι τέτοια η μουσική εκπαίδευση στην ελλάδα - ειδικά στα ωδέια - που τα έχει κάνει σαν τα μούτρα της!
Τώρα για το αν θα βγούν οι μαθητές μου χαμένοι, δεν το νομίζω γιατί δεν έχω ούτε έναν που να τον ενδιαφέρουν τα ωδειακά πτυχία... Ευτυχώς δηλαδή! Πάντα φιλικά και χωρίς παρεξήγηση, σέβομαι όλες τις απόψεις, ειδικά από ουσιαστικούς γνώστες του αντικειμένου.