Θα ήθελα να πω κι εγώ με τη σειρά μου πως αν υπάρχει πρόβλημα δεν εντοπίζεται μόνο στη Θεσσαλονίκη αλλά σε ολόκληρη την Ελλάδα.
Θα συμφωνήσω στο ότι είναι πολύ καλό να υπάρχουν μαγαζιά που κάνουν live έστω κι αν αυτά είναι cafe, bar, creperie ή ότι άλλο κι ο λόγος είναι ο εξής: οι περισσότεροι χώροι που έχω δει να πλασάρονται ως "σοβαρές μουσικές σκηνές" είναι είτε για λίγους που έχουν τα μέσα, είτε για άσχετους που θα πάνε τη φιλενάδα τους για να της δείξουν ότι έχουν καλό γούστο, είτε ψευτοκουλτουροjazzοδήθεν μοδάτα που όμως λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο όπως και τα σκυλάδικα (π.χ. για να κάτσει μια παρέα σε τραπέζι θα πρέπει υπωχρεωτικά να ανοίξει μπουκάλι).
Έχω σχεδόν πειστεί ότι δεν έχουμε κάτι άλλο εκτός από τα παραπάνω για τον απλούστατο λόγο του ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΟΣ να έχουμε!
Απ' την άλλη πλευρά, ενοχλούμαι όταν π.χ. πηγαίνω να δω τον Magic Slim και τον Carey Bell (ζωή σε λόγου μας) και να βλέπω να συνοδεύονται από μουσικούς του τύπου "όποιον βρήκα στο τηλέφωνο" και να παίζουν σ' ένα κατάμεστο Λυκαβηττό. Ενοχλούμαι π.χ. όταν ο Joe Elliott των Def Leppard λέει στον κόσμο που τραγουδάει τα τραγούδια τους σε όλη τη διάρκεια του live "Αναρωτιέμαι γιατί τόσα χρόνια δεν επισκεφθήκαμε την Ελλάδα;" και τέλος γίνομαι έξαλλος με αυτό που λέγεται ελληνική διοργάνωση και είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνη για όλα τα παραπάνω και για πολλά άλλα.
Νομίζω πως ο μόνος τρόπος να πειστούν ότι δεν είμαστε ιθαγενείς που εντυπωσιάζονται με πολύχρωμες χάντρες και καθρεφτάκια είναι να τους κάνουμε να καταλάβουν ότι αν θέλουν να κονομάνε θα πρέπει να αρχίσουν να προσφέρουν περισσότερη ποιότητα.
Σε συζήτηση με κάποια μέλη του forum έχω εκφράσει την επιθυμία που έχω να ξαναδώ να γίνονται πάλι συναυλίες σε κινηματογράφους, θέατρα, δημοτικά πάρκα ή πλατείες... και όχι απαραίτητα με επώνυμους. Ας είναι τα συνοικιακά γκρουπάκια που θα παίξουν από Oasis μέχρι Gong και από James Brown μέχρι Einstürzende Neubauten.