Zooropean11

Οποια κιθαρα και να μου δοσεις, εγω θα παιζω με neck, παντα! Ο Bridge θα χρησιμοποιηθει μονο (και ΜΟΝΟ) για ρυθμικα μερη. Α, χρησιμοποιω και τη μεσαια θεση στη Les Paul για τα καθαρα,με λιγη δοση chorus, και τη θεση 2 στις στρατ.

To θεμα με τον McCartney εχθες, αυτη η απαντηση σημερα.........Ειναι τουλαχιστον προφανες φιλε μου Kultura οτι δεν τον γουσταρεις καθολου τον McCartney! ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D

Αντε, γελασαμε και παλι...

Guitar 1: Gary Moore Guitar 2: (Αν και με τον Gary στο γκρουπ, αλλος ενας κιθαριστας ειναι περιττος, αλλα δεν βαριεσαι!) John Sykes/Jake E. Lee/ Doug Aldrich/ Zach Wylde (ενας απ'ολους) Βass: Paul McCartney Keyboards: Οποισδηποτε που να παιζει hammond B3 χωρις distortion! Drums: Πως λεγοταν ο τυπας απο τους Socrates? Πρεπει να'ταν καλος αμα μπορουσε να κρατησει τετοιους περιεργους ρυθμους! Vocals, Screaming, tantrums: Freddie Mercury! Απορω τι ειδος μουσικη θα εβγαζαν ολοι αυτοι αμα τους βαζαμε σε ενα δοματιο μαζι...

Α....Τι μου θυμιζεις τωρα φιλε μου! Αν και νεος ων, και παλι με συκγινουν οι Beatles γενικοτερα, αλλα και ο McCartney ειδικα. Τα πρωτα μου CD's, στην τρυφερη ηλικια των τεσσαρων, ηταν το Κοκκινο και το Μπλε Best of των Beatles, καθως και τα best of των McCartney, Lennon και Harrison (αλλος τεραστιος. Κριμα που πεθανε, αλλα το τσιγαρο αυτο θα σου κανει...) Ισως να ευθυνονται και οι Beatles που επιασα κιθαρα στα χερια μου, και επειδη μ'αρεσει παρα πολυ, παραθετω και'γω δυο βιντεο: http://www.youtube.com/watch?v=SnKbPSRyDo8 http://www.youtube.com/watch?v=JlWFpdPX45g&feature=related

Χμμμμμμ...... Πως και μου ξεφυγε η κιθαρουλα σου, αραγε; Πηγαινω αρκετα συχνα στον Ντουκα μιας και ειναι μονο 10 λεπτα απο το σπιτι μου, και δοκιμαζω καθε κιθαρα που περναει απο εκει και που φτιαχνει. Αυτη θα'θελα πολυ να την ακουσω! Ανεβασε κλιπς οπωσδηποτε! Α, και επισης, μεγεια και καλοπαιχτη! ;)

Ο'τι ειπε αυτος!

Εισαι πραγματικα τυχερος φιλε μου. Οσο και αν ξερω οτι οι Gibson παρουσιαζουν σημαντικες διαφορες απο τη μια κιθαρα στην αλλη, η Les Paul Deluxe ειναι η αγαπημενη μου. Δεν υπηρχε μια που να επιασα και που να μην επαιζε φανταστικα! Εγω θα σου ελεγα παρε την, και αν δεν σου αρεσει, δες τη σαν επενδυση. Σε δεκα χρονια σιγουρα θα εχει αυξηθει η συλλεκτικοτητα της...

Εμενα απεντιας, μ'αρεσει! αλλα, ωντας λατρης των les paul με flame maple, νομιζω ειναι λογικο! :D Τελος παντων, η κιθαρα μου φαινεται οτ εχει δημιουργηθει για λιγο πιο shred καταστασεις, ή τελοσπαντων για μεταλ γενικοτερα. Οχι οτι ειναι κακο αυτο!

Δυστυχως οχι...Η δικια μου η custom εχει 3piece top, αλλα δεν φαινεται σχεδον καθολου. Πρεπει να κοιταξεις προσεκτικα να τη δεις, και δεν φαινεται ιδιαιτερα απο φωτογραφια... Εχω δει αρκετες les paul deluxe ομως που ειχαν πραγματικα μαπα top για αυτο ακριβως το λογο...

Εκει θα συμφωνησω και εγω. Ειναι ο συνδυασμος πολλων μικροστοιχειων που θα κανουν μια κιθαρα "καλη" ή "κακη". Οσο για το long neck tenon, πιστευω πως τουλαχιστον το ιστορικο υποβαθρο μπορω να το αναλυσω: Το '68, λογω της μεγαλης πλεον ζητησης που ειχε η Les Paul, αρχισε να την παραγει ξανα η Gibson. Ολα ηταν καλα μεχρι τα τελη του '69 (αν δεν κανω λαθος), οπωτε και την Gibson την αγορασε μια εταιρια εν μερει απο το Εκουαδορ :o :o :o ,η Norlin Corporation. Για να κοπουν λοιπον οι τιμες παραγωγης και να αυξηθει ο ρυθμος παραγωγης, εγιναν αρκετες αλλαγες: 1) Τα Tops δεν αποτελουνταν πλεον απο 2-piece maple αλλα απο 3-piece. 2) Τα σωματα εγιναν pancake (με λιγα λογια, ενα πολυ λεπτο κομματι maple αναμεσα σε δυο πιο χοντρα κομματια mahogany) 3) Και φυσικα, για να μην τα πολυλογω, το Long Neck Tenon αλλαξε και αρχισαν να παραγονται κιθαρες με transitional neck tenon (με αλλα λογια, neck tenon που εφτανε μεχρι το pickup cavity, αλλα που δεν περνουσε κατω απο το μαγνητη). Η αλλαγη σε short tenon θα γινοταν πλεον το '75, αλλα υπαρχουν κιθαρες ακομα και απο το '76 που εχουν ακομα to transitional. Η αλλαγη απο μακρυ σε κοντο tenon εγινε επειδη ηταν πολυ πιο ευκολο να ρυθμιστει σωστα το μπρατσο πανω στην κιθαρα με αυτον τον τροπο. Ετσι γλυτωναν και χρονο αλλα και χρηματα, με αποτελεσμα βεβαια να πεσει αρκετα η επιδοση των les paul κατα αυτη την περιοδο (λενε παντα). Στο τελος παιδια, εγω πιστευω πως It's not the length that counts, it's how you use it! :D

Οπως ειπαν και παραπανω, αυτα τα display cases ειναι καλα μονο για μαγαζια. Εννοειται οτι ταιριαζει να βαλει κανεις μονο ΑΚΡΙΒΕΣ κιθαρες μεσα (βλεπε Λες Πωλ του '59)...

Χμμμμμμ......Μου φαινεται πως καποιος διεκδικει το Χρυσο Φτυαρι! ;D Τελος παντων, εγω ξεχωριζω σε δυο κατηγοριες τους κιθαριστες που με επιρρεασαν: Αυτοι που επιρρεασαν το παιξημο μου, και αυτοι που "εβαλαν το χερακι τους" στον ηχο μου Απο ηχο θαυμαζω αφανταστα: 1) Gary Moore/Peter Green (ιδια κιθαρα δεν παιζανε; ;D) 2) Brian May 3) David Gilmour 4) Pete Townshend 5) Τάσος Σοκορέλης (<-- Σιγουρα καποιος θα τον ξερει! Επαιζαν μαζι με τον πατερα μου τη δεκαετια του '80 στην Αθηνα ως RED) Παικτικα ειναι παρα πολλοι, αλλα θα παραθεσω αυτους που θεωρω τοπ 10 1) Ritchie Blackmore 2) Jimmy Page 3) Michael Schenker 4) Rory Gallagher 5) Mick Taylor 6) Keith Richards 7) Slash 8) Andy Powell/Ted Turner/Laurie Wisefield (βλεπε Wishbone Ash!) 9) Dickey Betts/Duane Allman 10) The rev. Willie G! (a.k.a. Billy Gibbons ;D)

Καλησπερα σε ολους, Λοιπον, αν δεν καταλαβατε απο τον τιτλο, εχω προβλημα με "μπουκωμα" :P! Για να το κανω πιο συγκεκριμενο το ζητημα, προηγουμενως, που επαιζα με τον ενισχυτη μου και με τα πεταλακια, οταν ενεργοποιησα ενα απο αυτα (T-Rex Moller Booster/Overdrive) δουλευε μαι χαρα απο μονο του, ενω οταν ενεργοποιησα ενα πεταλακι distortion (boss DS-1, Boss HM-3, Boss SD-1), αμεσως παρατηρησα οτι ο ηχος, απο πριμαριστος, εγινε λες και ειχα ενα wah-wah στη μπασσα θεση! Το καθε πεταλι δεν ειχε προβλημα απο μονο του, αλλα οταν συνδυαζα 2 απο αυτα (Το T-rex και καποιο αλλο, οσο distortion και αν ειχε το αλλο) γινοταν αυτο το σπαστικο μπουκωμα! Μηπως μπορειτε να που πειτε πως μπορω να το ξεφορτωθω? Εχει το T-Rex καποιο προβλημα?

Εγω ενα πραγμα δεν καταλαβα ρε παιδια: Γιατι σταματησε να κυκλοφορει η Tonelab SE; Αφου ειχε τον πιο "ζεστο" ηχο απ'ολες και ηταν μακραν η καλυτερη. (που να συγκριθει με LE?)

Σωστος φιλε μου! Μου φαινεται οτι θα τα παμε καλα! ;D

Ποια κιθαρα ειναι αυτη παλι? Εδω Η Λες Πωλ εχει κλεισει τα 57 χρονια ζωης και υπαρξης ως κιθαρα. Πως υπαρχει σε 100th anniversary?

Κριμα που εδω στην επαρχια υπαρχει μονο ενα μαγαζι του Νακα, αν και υπαρχει και Ωδειο. Συνηθως αυτοι που δουλευουν εκει ειναι πραγματικοι..........να μην πω τι :-X Μπηκα στο μαγαζι αυτο μονο δυο φορες: Την πρωτη φορα μπηκα γιατι εψαχνα για χωρδες elixir. Ρωταω τον τυπα στο ταμειο αν υπαρχουν οι χωρδες και μου λεει, με εντελως απαξιωτικο τροπο "εδω φιλαρακο, δεν πουλαμε elixir, πηγαινε αλλου"! Τη δευτερη φορα, μπηκα μεσα μαζι με εναν φιλο μου για να πληρωσει αυτος κατι που χρωστουσε. Εκει που περιμενα λοιπον, αρχισα να παιζω λιγο πιανο. Δεν ειχα παιξει ουτε ενα λεπτο οταν ο τυπος στο ταμειο αρχισε να μου κανει παρατηρησεις, οτι και καλα δεν επρεπε να αγγιζω το εμπορευμα! Αν ο Νακας συνεχισει να εχει τετοια απαξιωτικη συμπεριφορα στους υποψηφιους πελατες του, τοτε πιστευω θα χασει αυτος στην τελικη....

Και οχι μονο! ;D Ο ενισχυτης αυτος, καθως και οι περισσοτεροι Marshall MG series ενισχυτες, αποτελουν το κυριοτερο παραδειγμα του "πουλαω μουρη γιατι ειμαι μεγαλος και δεν μπορει κανεις να μου την μπει". Δυστυχως, με αυτν την φιλοσοφια, δεν παραγονται μηχανηματα αξια για τιποτε παραπανω απο το υπνοδωματιο, και ακομα και αυτη τη δουλεια την εκπληρωνουν με δυσκολια! Το αστειο της ολης υποθεσης, ειναι οτι εκανα ενα τεστ με τον δικο μου MG30 και με εναν Marshall Valvestate 15w απο τη δεκαετια του '90. Σας πληροφορω πως δεν υπηρχε καμια συγκριση, ουτε στον ηχο, αλλα ουτε στην ευελιξια! Πως εχει καταφερει η Marshall να πεσει τοσο πολυ μεσα σε δεκα χρονια (και κατι ψιλα); Αποριας αξιον..... :-\

Αρνητικο ηταν το σχολιο βεβαιως βεβαιως! (αλλωστε αυτο δειχνει και το "δυστυχως" που εγραψα!) Τελοσπαντων, εγω ειμαι κατα το πλειστον ταγμενος στο Rock n' Roll, με αλλα λογια, σχεδον σε οτι εχει βγει απο δεκαετιες 50, 60 και 70, πολυ χοντρικα μιλοντας. Ομως ειμαι και bluesιστας, μιας και ενα απο τα συγκροτηματα μου ειναι blues trio. Σε πληροφορω οτι ο ενισχυτης δεν μπορει να σταυρωσει ηχο blues με τιποτα. Ειναι καλος μονο (ΚΑΙ ΜΟΝΟ) αν θες εναν πολυ στειρο, ψηφιακο, και "ψωφιο" ηχο! Δικες μου εμπειριες παντα!

Δυστυχως, αυτος ο ενισχυτης ηταν ο πρωτος μου :-X...Να μη μιλισω για τον ηχο που βγαζει, ακομα και σημερα....

Μεγειεεεεες! Αυτα ειναι! Φανταζομαι τι θα βγαζει απο distortion αυτο το θηριο

Και'γω θα σου προτεινα τις JJ, κυριως επειδη αλλαξα τις στοκ λυχνιες του AC30 μου μ'αυτες, και πλεον βγαζει χαλαρα πολυ καλυτερο και ποιοτικοτερο ηχο απ'οτι προηγουμενως.

1) Και βεβαια κανω γκριματσες. Το ποιος ΔΕΝ κανει ειναι το ερωτημα! 2) Εκτος απο το κλασικο με το Wah Wah, συνηθος κατα τη διαρκεια του σολο, θα γινει ενα απο τα εξης: αν δεν ειναι ιδιαιτερα απαιτητηκο, συνηθως θα σηκωσω το αριστερο φρυδι σε πσευδο-σοβαρο στυλ, ενω αν ειναι πιο δυσκολο το κομματι, ολο μου το προσωπο σουφρωνει λες και με χτυπα ηλιος καταμουτρα! 3) Στην αρχη το εκανα για πλακα, αλλα τορα μου ειναι αδυνατον να το κοψω! παλι καλα που δεν καπνιζω, ενα πραμα.... 4) Ξεχωριζω τους Jimmy Page, BB King, Gary Moore, SRV.

Εγω τη βλεπω να γυριζει με τη φορα του ρολογιου, και δεν μορω να την κανω να αλλαξει! Ισως να φταιει το οτι ειμαι αριστεροχειρας.....Αλλα παιζω κιθαρα με το δεξι...... ???