Nestoras

Μα θέλει να είναι πρώτη σειρά. ;)

Όταν ρώτησαν τον Greg? Hilden (λευκός κιθαρίστας που κατά τη γνώμη μου το έχει το blue feel) πως έμαθε αλλά και τι και που <<μελέτησε>> αυτός απάντησε. -I' ve studied my record collection.

Έλα μια μέρα να τα πουμε από κοντά, να δεις και τη Wildwood και τις λοιπές κοινές. :)

Παιδιά μην παραμυθιάζεστε μια καλοσεταρισμένη κιθάρα ποτέ δεν <<τρώει>> νότες. Αυτό δεν είναι το πρόβλημα πολλών, ότι στα σηκώματα θα σβήσει η νότα.?.

Θα το πω και ας προκαλέσω οποιαδήποτε μειδιάματα. Έχω εδώ και κάμποσες μέρες στο σπίτι μια Fender custom shop Wildwood Stratocaster '65 relic ενός φίλου. Η συγκεκριμένη έχει 10άρι radius και 6150 (μάλλον) τάστα. Η πρώτη μου αντίδραση ήταν τι είναι τούτο, αλλά και μετά από μέρες δεν κατάλαβα καμμία ευκολία ή άνεση σε σύγκριση με τις δύσκολες όπως τις ονομάζετε. Ποτέ μα ποτέ δεν είχα το παραμικρό πρόβλημα σε κιθάρες με 7.25/7.50 radius ούτε σε bends ούτε σε action. Tι στο καλό όλοι παλιοί μεταλάδες είστε και θέλετε χαμηλά action και >_12 radius? ???

Λέω και 'γω μόνο σε μένα αρέσουν τα vintage τάστα και το vintage radius.

Συμφωνώ μ' αυτά που διάβασα και αν και δεν είμαι φανατικός υποστηρικτής του είδους έχω πιάσει ουκ ολίγες φορές τον εαυτό μου να ανατριχιάζει στο άκουσμα εκπληκτικών τραγουδιών, με την ερμηνεία αισθαντικών τραγουδιστών, ή την ευαισθησία σπουδαίων σολιστών. Στο εξωτερικό απ' όπου μόλις επέστρεψα τις πιο πολλές ώρες μου τις πέρασα στην μπλουζ περιοχή του φεστιβάλ. Όχι ότι όλοι ήταν καλοί, με πολλούς μειδίασα, μ' άλλους όμως συγκλονίστηκα. Όσο εύκολο φαίνεται το να παίξεις blues, άλλο τόσο δύσκολο είναι το να είσαι πειστικός και να έχεις ενδιαφέρον. Υ.Γ. Εχω και 'γω κοιμηθεί ακούγοντας άθλιους δίσκους αλλά το τελευταίο μου μεγάλο χασμουρητό το έρριξα ακούγοντας τους Mogwai, α! και είχα επιθετικές συμπεριφορές ακούγοντας τους My bloody Valentine. ;D

Γκαίμπελς, ασ' τον να λέει, διαφήμιση μου κάνει. ;)

Και μας ενδιαφέρει και δεν τον γνωρίζαμε και μας άρεσε πολύ. (Αλλά και ο αρκουδιάρης από δίπλα-δηλαδή αυτός είναι ο β΄της υπόθεσης?).

Aπ' ότι ξέρω έχουν τα δυό τους πηνία άνισα τυλιγμένα (φιλοσοφία burstbucker). Λένε όμως?, διότι διακυρήσσουν ότι είναι πιστά αντίγραφα των original P.A.F.

Που μάλλον πρέπει να είναι ένας mass-produced Antiquity.

Oι περισσότεροι δεν τους ξέρουν. Απ' αυτούς που τους ξέρουν οι περισσότεροι δεν τους συμπαθούν. Εμένα πάλι είναι από τους πολύ αγαπημένους μου (και πίσω από τον χαβαλέ που φαίνεται ότι κάνουν, κρύβονται τεράστιοι μουσικοί). Τώρα πως τους θυμήθηκα? Έφερα απ' έξω τον 2ο δίσκο τους (original με τα ένθετα και το ανάγλυφο εξώφυλλο, γιατί το ελληνικό αν και έχει εξαιρετικό ήχο στερείται των παραπάνω καλουδίων), τον ξανάκουσα και επειδή είναι καταπληκτικός τον προτείνω. The Tubes - Young & Rich 03/09: Pimp

Είναι σούπερ και από ήχο και ως μουσική ιδέα. Μπράβο. ;)

Μια από τις συναρπαστικότερες συλλογές ever. :) Έχεις και για μένα κανά καλό?

Εποχή, dark wave, ανεξάρτητες εταιρίες, ενάμιση σπουδαίο άλμπουμ, 2 ή 3 σπουδαία σινγκλ, και το κυριότερο, αυτόχειρ τραγουδιστής.

Το κυττάζει, και το ζύγισμα και το βάρος.

'70's σίγουρα δεν ακούστηκε. Δεν μου έρχεται όμως το αμερικάνικο συγκρότημα της δεκαετίας του '80 που με παραπέμψατε. Το κομμάτι δε μπορώ να πώ ότι με συνεπήρε, αλλά η μπάντα ακούστηκε πολύ καλά στα ταπεινά μου αυτιά. (Με καλύτερη τη κιθάρα και από παίξιμο και από ήχο, και ((αρκετά)) πιο κάτω η mumbling ερμηνεία του τραγουδιστή*). *Αρκετά σύνηθες φαινόμενο σε πολλά new wave συγκροτήματα της μετα-πανκ εποχής.

Αντιφατικό αυτό το παιδί, από τη μία αναφέρεται σε στούντιος που έχει γραφτεί (κατά το παρελθόν) η καλύτερη μουσική, αναφέρεται με θαυμάσμό σε υπερμουσικούς του παρελθόντος και από την άλλη εκστομίζει αυτό το <<νεο και κακό παρά παλιό....>>. Πολύ με μπερδεύει. ???

Και την κυρία σου την είχες κλείσει μέσα? :D

Εγώ πάντως θα τσίμπαγα για να πω/ρωτήσω: «τι πραγματικά ΝΕΟ και ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ κομίζει η σημερινή μουσική?».

Boss πετάλια, και '70'ς Fender και Gibson? Απαράδεκτος. ;D

Toν Edge! ;D

Τι strat ήχος είναι αυτός, μου φυγε το τσερβέλλο. Και από κινητό ή οτιδήποτε άλλο είναι, super ακούγεται.

Δεν θυμάμαι αν στο 'χω ματαπεί, αλλά είσαι καλύτερος στο να <<στήνεις>> κομμάτια παρά να τα εκτελείς. Ωραία(οι,ος) αλληλουχία ακκόρντων, background ήχοι, αλλά και ήχος κιθάρας, μέτριο παίξιμο όμως, τσαλαπάτημα στις νότες (bluesy άσχετα σηκώματα), περίεργα peakαρίσματα. Τάδε έφη Νέστορας.

Μαrshallist λέγεται ο άνθρωπος, αλλιώς θα (αυτο)ονομαζόταν Peaveyist. :D