Evilnye

Εδώ με τη μουσική γενικά δεν έχει εξοικειωθεί και τις απαιτήσεις της. Σαφώς και το παραδέχομαι :) Και γι αυτό όπως έγραψα κ πιο πάνω πρώτο αίτημα δικό μου στην αναζήτηση μουσικών είναι αυτό το ελάχιστο. Να είναι μουσικοί. Στα υπόλοιπα είναι όντως η αναζήτηση σε ακούσματα, το οποίο είναι πολύ δυσκολότερο απ΄όσο φαίνεται. (Δηλώνω ως εντελώς άσχετη στο μπλουζ και τη τζαζ που προσπαθεί να το ψάξει σιγά σιγά) Όλα αυτά είναι ολοφάνερα σε όποιον κάνει τα πρώτα βήματά του σε όποια ερασιτεχνικά συγκροτήματα ανεξαρτήτως ύφους, και γι αυτό κατά καιρούς ανοίγονται απεγνωσμένα θέματα ως προς το τι γίνεται με τους μουσικούς στην Ελλάδα, ή που πάει η σκηνή κτλ :) (Συν μερικά ακόμα πράγματα τα οποία αν δεν τα αγγίξουμε λέω να μην τα αναφέρω καν ;D)

Πάντως στη γενιά τη δική μου (ουάου είμαι σε ηλικία που μπορώ να το γράψω αυτό) δε γεμίζουν ούτε ταξί.

Συμφωνούμε για 2η φορά. Κοσμοϊστορικά γεγονότα. Το ίδιο λέω κ εγώ :D Ευχαρίστως ^^ Φίλος οι μοντς δεν ακολουθούν συγκεκριμένη γραμμή. Ότι γράφεται είναι προσωπική άποψη.

Το ξανάπαμε ότι τα περισσότερα γκρουπ παίζουν μέταλ όχι μπλουζ. Πάνε αυτά τα χρόνια ;D Αλλά ναι ένα 12 μετρο όλοι μπορούν να το παίξουν αλλά όπως είπε κ ο Ray (πολύ μ έχεις παρεξηγήσει εσύ :P) το παίζω ένα 12μετρο δε σημαίνει ότι παίζω κ μπλουζ :)

Καθόλου παράξενο κατά τη γνώμη μου και το γιατί το έθιξε ο blue στο αρχικό ποστ του. Βέβαια λείπουν και μερικοί, ή μπορεί κ απλά να μη γράψουν, γιατί δεν μου είναι και αρκετά εμφανές το τι ζητείται από κάποιον να συμπληρώσει στο αρχικό σου κείμενο, το οποίο για να είμαι ειλικρινής θα μπορούσα να το προσαρμόσω αλλάζοντας μερικά επίθετα ή περιπτώσεις σε οποιοδήποτε είδος μουσικής. Και εκεί τελικά έρχεται κάποιος στην απορία της επιλογής κάποιου συγκεκριμένου μουσικού είδους για το γκρουπ που παίζει. Όσο ασχολούμαι για μένα αυτό έχει όλο και λιγότερη σημασία και τελικά καταλήγει πάντα στο τι εργαλεία και τι μουσικούς έχεις διαθέσιμους οπότε και επιλέγεις ανάλογα. Επίσης οι ακροατές μπλουζ στην Ελλάδα μετρώνται στα δάχτυλα ανάπηρου χελωνονιτζακίου, και να είμαι ειλικρινής τους 2 3 που γνώρισα τους γνώρισα αφού άρχισα να συμμετέχω στο νοιζ :P (όχι δε θα μετρήσω φίλο κ πρώην κιθαρίστα μου ο οποίος δήλωνε μπλουζίστας επειδή του άρεσε ο SRV, ενώ το παίξιμό του ήταν αποτυχημένο metal lead ;D ) Δεδομένων όλων αυτών, συν της ούτως ή άλλως μειωμένης μουσικής παιδείας στη χώρα είναι απόλυτα λογικό να μην βρίσκεις πολλές καλές μπάντες σε διάφορα είδη και πόσο μάλλον σε ένα όχι κ τόσο δημοφιλές.

Παρομοίως με το ίδιο σεταπ.

;D ;D το οποίο το παίζει ο γιός του Γουιλ Σμιθ! Με Μιγιάγκι τον Τσάκι Τσαν. Αποχορό. Ή έστω ζητώ να παίξει τον dojo master της kobra kai ο Dolph Lundgren.

Απ' όσο ξέρω ο Portnoy συνεργάστηκε στους Avenged Sevenfold ως έκτακτο μέλος, οπότε δε νομίζω ότι μες τα επόμενα πλάνα του θα μπορούσαν να είναι οι κατά τ' άλλα αδιάφοροι Avenged Sevenfold. Έχει ακόμα και το supergroup των Transatlantic, οπότε ποιος ξέρει; Όπως και να χει είναι ένα ενδιαφέρον νέο και δεν με αφήνει και εντελώς αδιάφορη το ποιες θα είναι οι επιλογές και επόμενες κινήσεις που θα κάνει. Πραγματικά μόνο τυχαίος δεν είναι ο Portnoy. Για τους Dream Theater θα έλεγα τεράστιο ψέμα αν έλεγα ότι έχω ασχοληθεί έστω κ ένα λεπτό μετά το Scenes from a memory. Ήδη με κούραζαν αρκετά σαν μπάντα, και τώρα πόσο μάλλον που έχω άλλα τόσα πράγματα που θα με ενδιέφερε πολύ περισσότερο να ακούσω αντί αυτών.

Τι καλά που τώρα μπορούμε να ψυχαγωγηθούμε και οι υπόλοιποι :)

Σας μισώ μόλις, εκεί στη Θεσσαλονίκη. >:( :'(

Super! Επέστρεψα μόλις. Όντως εξαιρετική συναυλία, με τον ήχο δραματικά καλύτερο στους Porcupine tree απ ότι Anathema. Για μένα ήταν η 1η φορά που έβλεπα κ τις 2 μπάντες. Οι anathema αν κ ποτέ δεν με ένοιαξαν ιδιαίτερα σαν μπάντα, ήταν ωραίοι, αλλά τους χαντάκωσε ο ήχος τους. Αν κ περιμέναμε πως θα ακούσουμε ελάχιστα παλιά κομμάτια τους, μας αποζημίωσαν με σημαντικές επιλογές απο το Alternative 4, και το Deep από το Judgement. Είμαι πολύ παράξενη που ήθελα ν ακούσω και το sleepless? :P Οι Porcupine Tree ήταν το λιγότερο εκπληκτικοί. Δυστυχώς για μένα επικεντρώθηκαν πολύ στις καινούριες δουλειές τους τις οποίες δεν τις έχω ακούσει αρκετά, αλλά καλύψανε και κάποια από τα παλιότερα που ήθελα να ακούσω. Ωραία εμπειρία.

Μήπως είναι αποτυχημένο πείραμα του bakas? http://www.noiz.gr/index.php?topic=177847.0

Σουπερ! Βγήκε το πρόγραμμα σε pdf για τις Νύχτες Πρεμιέρας φέτος! Το διάβασα αρκετά βιαστικά, αλλά έχω βάλει στο μάτι αυτές :D WHEN YOU' RE STRANGE Aυτό το ντοκιμαντέρ για τη θρυλική μπάντα των Doors περιλαμβάνει ακόμη και μια ακυκλοφόρητη ταινία μικρού μήκους με πρωταγωνιστή τον Τζιμ Μόρισον. Μέσα από άγνωστα πλάνα συναυλιών, συνεντεύξεων και την αφήγηση του Τζόνι Ντεπ, μαθαίνουμε ακόμα και την τελευταία λέξη του Μόρισον πριν πεθάνει. Αν, βέβαια, έχει πεθάνει. STRANGE POWERS:STEPHIN MERRITT AND THE MAGNETIC FIELDS Ο Στίβεν Μέριτ, ο ηγέτης των Magnetic Fields, απογυμνώνεται στον κινηματογραφικό φακό. Συναυλίες, αυτοσχέδια στιχουργήματα και ζαχαρένια ριφάκια σε ένα σπάνιο ντοκουμέντο. SEX & DRUGS & ROCK & ROLL Ο Ιαν Ντιούρι, ο άνθρωπος που έκανε μότο γενεών το ροκ λάιφσταϊλ, ξαναζωντανεύει σε μια βιογραφία σπαραχτικά ρεαλιστική. Ο πρωτεργάτης της βρετανικής punk / new wave σκηνής, ερμηνεύεται ανατριχιαστικά από τον -πρώην Γκόλουμ- Αντι Σέρκις και σας προκαλεί να ανεβείτε στο ρόλερ κόστερ της απίστευτης ζωής του. LEMMY Υπάρχει θεός; Ναι! Το όνομά του είναι Λέμι, είναι 62 και έχει μια τεράστια κρεατοελιά στο αριστερό του μάγουλο. Ο ηγέτης των Motorhead τραγουδά δυνατά σ’ αυτό το μπαρουτοκαπνισμένο ντοκιμαντέρ ενώ η μυρωδιά του αλκοόλ σου τρυπάει τα ρουθούνια. Εσύ θέλεις να ζήσεις για πάντα; STONES IN EXILE Γαλλία, 1971: ναρκωτικά, όργια και πολλή μουσική συνθέτουν το χρονικό της τρέλας στη Βίλα Νελκότ, όπου οι Rolling Stones κατέφυγαν για να δημιουργήσουν το θρυλικό «Exile On Main Street». Φτιαγμένο από σκόρπιες στάχτες του παρελθόντος, σπάνιο υλικό, ανέκδοτες φωτογραφίες, super 8 και ηχογραφήσεις που έγραψαν ιστορία.

Τα σπασε ειδικά το 1ο. Βάλτο σε σειρά ;) Εν τω μεταξύ έχει πλάκα γιατί μου θυμίζει υπερβολικά πολύ αυτό http://www.noiz.gr/index.php?topic=8604.msg482726#msg482726 ;D

Ερώτημα, μες τη βαβούρα στο λεωφορείο και τις ψείρες- ακουστικά, μπορείς να κάνεις ear training?

Πάντως σαν λύση μπορείς να πάρεις κάποιο παλιό πανάκι κ να το ρίξεις επάνω στη βάση και να μένει εκεί. Μια στις τόσες (βάλε βδομάδες) το ξεσκονίζεις λίγο και όλα καλά. Γιατί τέτοιο άγχος;

Ναι, αλλά και πάλι δεν νομίζω ότι ισχύει. Η χρήση πεταλιών δεν με πείθει για τις ηχητικές ικανότητες του ίδιου του οργάνου.

Ο ντράμερ σου φταίει, trust me. Μια χαρά ηχητικές απαιτήσεις έχει και μάλιστα με ελάχιστα πειράγματα στο πως θα παίξεις ή στο eq μπορεί να αλλάξει ολοκληρωτικά ο ήχος στη μπάντα και να δώσει εντελώς άλλο χαρακτήρα.

Είχε στο bassplayer ένα αφιέρωμα στον Nathan Watts. Από όσα διάβασα εκεί με ένα Stingray έπαιζε στις Stevie Wonder εποχές του κ το γύρισε μετά στο Copollo. Εγώ πιστεύω πως η επιλογή custom οργάνων είναι καθαρά λόγω λειτουργικότητας. Οι επαγγελματίες αυτοί λογικά θέλουν εργαλεία δουλειάς, και κατά δεύτερον ότι άλλο. Οπότε θα θέλουν το τάδε ίσως διαφορετικό μανίκι που να βολεύει για πολύωρο παίξιμο, μια στάνταρ προενίσχυση συν μαγνήτες για ηχητική ευελιξία, την τάδε γέφυρα, ένα σταθερό γενικά όργανο σε θέματα σετάπ. Κυρίως για τέτοιους λόγους φαντάζομαι. Οι κιθαρίστες από την άλλη υποπτεύομαι πως παραμυθιάζονται πιο πολύ με θέματα mojo, οπότε ίσως και να επηρεάζει αυτό. Για τους επαγγελματίες τώρα, δε μπορώ να φανταστώ, αν μπαίνουν και στη λογική μιας πιο πρακτικής προσέγγισης.

Πολύ καλό όντως. Το σωστό είναι shelf life πάντως.

Και ο 0,47 κάνει τη δουλειά του επαρκώς, αλλά εμένα μου άρεσε το ηχητικό αποτέλεσμα του 0,22 πιο πολύ. Γούστα ;D (Για τον διακόπτη δε γνωρίζω)

http://www.noiz.gr/index.php?topic=165919.0 Υπάρχουν και τα Epi Thunderbird pro που είναι neckthrough. Και οι τιμές τους είναι ελκυστικότατες. (Δεν έχω παίξει εγώ πάντως)

Η 2x10 αποδίδει ωραιότατα μπάσα, δε θα έχεις πρόβλημα. Αν όμως όντως θες και το 15ρι κάποτε, νομίζω με κάθε επιφύλαξη ότι θα είναι καλύτερα τότε να πάρεις την 2x10 στα 8ohm. Παράλληλα αν δεν κάνω λάθος και οι 2 καμπίνες (των 8ohm) μαζί θα αποδίδουν στα 4 ohm οπότε και θα έχεις περισσότερα watt διαθέσιμα.

Έλα τώρα που σε πείραξε η οικ. Κλικλικάτι ;) Ευγενική, βολική, δε γκρινιάζει ποτέ, δε νευριάζει και φυσικά μετριόφρων.

Όχι ρε οι Αφανείς μια χαρά ήταν. Αλλά νομίζω πως διαφοροποιείται λίγο το πράγμα αν έστω πας για να ακούσεις καλή μουσική εκεί που θα πας. Αν και η μουσική είναι σάπια (βλ. μπουζούκια ή μέση καφετέρια), ε δεν πας καν. Γιατί νομίζεις εγώ γκρινιάζω κ δε βγαίνω από το σπίτι εδώ κ τόσο καιρό; :P