Θα ήταν καλό να ξεκαθαρίσουμε λιγο το τοπίο.
Υπάρχουν οι περιπτώσεις των μουσικών που είναι επαγγελματίες, έχουν τις ικανότητες να παίξουν πολλά πράγματα και έχουν λιώσει πολλά και διάφορα, και η μουσική είναι το ψωμί τους. Αυτοί θα παίξουν ότι θέλουν όπως το θέλουν και αν είναι μάγκες θα το δώσουν κ καλά.
Μετά υπάρχουν οι μη επαγγελματίες, όπου εκεί αρχίζει η πλάκα...
Α. Μουσικοί του ΩΔΕΙΟΥ
Μπορεί να ναι παικταράδες, να ασχολούνται πολύ σοβαρά και συνήθως θα κάνουν απίστευτα πράγματα εάν ασχολούνται και διαβάζουν that is, και παίζουν και σε μπάντες.
Β. Μπορεί να είναι εντελώς άσχετοι γιατί πήγαν σε ένα ωδείο δεν ασχολήθηκαν ποτέ, νομίζουν ότι κάτι έμαθαν αλλά μπα...
Γ. Ή ακόμα χειρότερα μπορεί να έλιωσαν χρόνια κ χρόνια αλλά αν τους βάλεις σε μια μπάντα δε σταυρώνουν νότα, παρ αυτά στο υπνοδωμάτιό τους παίζουν τρελούς παπάδες.
Μουσικοί αυτοδίδακτοι
Δ. Μπορεί να ναι παικταράδες, να ασχολούνται πολύ σοβαρά και πολύ συχνά κάνουν ενδιαφέροντα πράγματα εάν ασχολούνται και μελετάνε πολύ that is, και παίζουν και σε μπάντες. Παρ αυτά, αυτές οι περιπτώσεις σπανίζουν πάρα πολύ.
Ε. Μπορεί να είναι πλήρως μα πλήρως άσχετοι και να βαφτίζουν τη φασαρία που δημιουργούν μουσική, να αδυνατούν να ακούσουν και να επιμένουν επι ματαίω ότι είναι και άποψη. Επίσης στο υπνοδωμάτιό τους παίζουν παπάδες.
Οι κατηγορίες Γ και Ε είναι πραγματικά οι χειρότερες...