Nikolas

Ναι... Νομίζω ότι καταλαβαίνω αυτό που λέει ο Κώστας... Έχουν όλα μια κοινή συνισταμένη που κάποια στιγμή ίσως και να γίνεται κουραστικό. Ως τώρα (αν θυμάμαι καλά και παρακολουθώ καλά) έχεις ανεβάσει 7-8 τραγούδια. Φυσικά τα έχω κατεβάσει όλα! Κράτησα 2-3 τελικά σε CD και τα υπόλοιπα στο σκληρό για γενικότερη ακρόαση! Έχει πολύ γκάζι ρε παιδί μου... Το Never Forever, θα το ήθελα (πχ) με σκέτο πιάνο. Θα ήταν τέτοια η αλλαγή απ'τα άλλα 6-7 που θα ήταν τέλειο νομίζω! Όπως και να 'χει το θέμα το έχεις! Στα πάντα, τα ντραμς, τις κιθάρες, τις φωνές, κλπ... (και το μπάσο το κατέβασες νομίζω, όποτε μπράβο και σε αυτό)

Οι του ωδείου δεν είναι αυτοί;;; εεε;;; Ωραίο το μπαγλαμαδάκι κ. Πέτρο! :)

Το Ξαναδημοσιεύω κι εγώ χωρίς κανένα λόγο... ;D Το ξέρω,δεν έχει καμμία σχέση με μουσική,κιθάρες κτλ.!Ακόμα -όμως- βουίζουν τ΄αυτιά μου από το γήπεδο και είμαι σε μία κατάσταση "μαγική"... :D(Συγχωρέστε με για την όποια δόση υπερβολής,αλλά όπως σας είπα ήδη,ακόμα δεν έχω συνέλθει! ;D) Είμαι ΑΡΗΣ από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου...Όταν ήμουν πιτσιρίκι,πήγαινα στο γήπεδο ανελλιπώς.Σχετικά γρήγορα,όμως,συνειδητοποίησα,οτί κάποιοι (τουλάχιστον κάποιοι-ο Θεός να τους κανει...- "παράγοντες","πρόεδροι" και κάτι τέτοιοι κουτοπόνηροι-ούτε καν πονηροί...- τύποι),με/μας θεωρούν πρόβατο/α και το κοψα μαχαίρι.Ήμουν δεν ήμουν 15-16 χρονών. Από τότε πέρασαν άλλα 16 χρόνια και ενώ δεν πατούσα στο γήπεδο,προσπαθούσα να βλέπω όσα περισσότερα ματς της ομάδας μου μπορούσα από την τηλεόραση(ναι,Αριανός του καναπέ,όπως με πειράζει ο αδελφός μου... ;D) Για να μην τα πολυλογώ,χθες (και με έντονη παρότρυνση του αδελφού μου!),αποφάσισα να πάω[ξανά και μετά από 16(!!!) χρόνια] στο γήπεδο.Ήθελα να πάω και όταν παίξαμε το φιλικό με την θρυλική Boca,αλλά δυστυχώς δεν βόλεψε. Για να πω την αμαρτία μου,πιο πολύ πήγα για να δω την Atletico...Το χα-βλέπετε-χαμένο "από χέρι" το ματς και ακόμα και μία ήττα με 0-2 θα την θεωρούσα αξιοπρεπέστατη…Eίχε προηγηθεί και ο ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΣΤΑΤΟΣ(σοβαρά μιλάω!) "βιασμός" του Παναθηναικού,από την επίσης Ισπανική Barcelona όπου απολύτως σοβαρολογώντας,έπρεπε να είχε χάσει με...τουλάχιστον 12-1 και είχα αγριευτεί-τρομοκρατηθεί... ;D Το ματς άρχισε... :o,έφτασε προς το ημίχρονο,άρχισε το 2ο, :o :o ,τελέιωσε... :o :o :o ...and the rest is (brilliant) history!!! 8) Είναι κρίμα που αυτήν την ομάδα εδώ στην Ελλάδα την αντιμετωπίζουν σαν παρία,σαν να είναι ουρανοκατέβατη από άλλο πρωτάθλημα...(αλλά τι να λέμε,όταν ο Γκαγκάτσης μετά τη ΕΠΟ,πάει υπάλληλος στον ΠΑΟΚ και μετά υπάλληλος στον Ολυμπιακό...(καλά στον Ολυμπιακό ανέκαθεν ήταν,απλά τώρα είναι...κανονικά και με το νόμο!!! ::)) Και για να χουμε καλό ερώτημα...Εσείς τι ομάδα είστε??? (έστω "στα χαρτιά"! ;D) ΥΓ. Δεν είμαι καμία ομάδα, (αν και παλιά έμενα λεωφόρο, άρα...). Δεν παρακολουθώ παρά μόνο με τα παιδιά μου για να τους δώσω να καταλάβουν ότι ΚΑΠΟΙΕΣ στιγμές μερικοί χάνουν και οι άλλοι κερδίζουν (και για να μην γίνουν ρόμπα στο σχολείο: "Παίδάκι... τι όμαδα είσαι; - Δεν είμαι. Ο μπαμπάς μου είναι μουσικός όμως!")

Καταρχήν, μιας και είσαι 18 ετών... μάλλον φαντάζεσαι πόσο δύσκολο είναι για τον άλλον να διαβάζει κείμενα γραμμένα με στενογραφία... γτ γμτ είναι κ πλύ πρξνο... ;D Κατά τα άλλα. Το εξωτερικό θα κοστίσει πιο πολύ από το να πας Κρήτη (γενικά μιλώντας, έτσι; Προφανώς υπάρχουν και άλλες επιλογές, αλλά στα κεντρικά μέρη της Ευρώπης, έτσι είναι τα πράγματα). + τα δίδακτρα. Αν δεν έχεις ιδέα από νότες, κι εμένα, όπως και του Οδυσσέα, μου φαίνεται δύσκολο να σε πάρουν σε Αγγλικό πανεπιστήμιο για μουσική. Αλλά, στο τέλος, τέλος, έχω μια εντύπωση ότι η ηχοληψία, είναι κάτι που το μαθαίνει κανείς κυρίως στην πράξη (γιατί το θεωρητικό μέρος το διαβάζει από βιβλία). Άρα μήπως να πας σε όποια σχολή έχεις μπει (Ρέθυμνο) και να βρεις ευκαιρίες από 'δω κι από 'κει για να κάνεις πρακτική; Ή και μόνος σου, κάπως;

Δεν είναι θέμα adobe αλλά θέμα του προγράμματος που χρησιμοποιείς για να γράψεις το CD (Nero?). Πρέπει να βάλεις την επιλογή να μην έχουν κενό τα τραγούδια ανάμεσα, και να προσθεσεις τα 10 (όχι 1) τραγούδια, χωρίς κενό. Τουλάχιστον, έτσι νομίζω...

Εγώ τρελαίνομαι για Cobra (την ινδική). http://www.cobrabeer.com/ Και τρελαίνομαι και για Ινδικό φαγητό, γενικά... :P

Δε γίνεται να το αφήσω ασχολίαστο: Είναι μουσικό το φόρουμ, όχι αρχιτεκτονικό... Δε νομίζω να έχω ξαναδεί θέμα, σχετικά με το autocad! Το autocad κοστίζει αρκετά... Άρα πιθανολογώ ότι κοιτάμε σε κάποιο σπασμένο πρόγραμμα... Δυστυχώς η φοιτητικές άδειες της Adobe είναι απογοητευτικές... Επίσης, οι τελευταίες εκδόσεις το autocad έχουν και 3-d δυνατότητες (και αρκετές, μάλιστα), άρα πρέπει να δούμε πως θα το χρησιμοποιεί. Η γυναίκα μου που είναι αρχιτέκτονας-μηχανικός, δεν κάνει 3-d και έτσι και παλαιότερος (αδύναμος) Η/Υ της κάνει. Κάποια στιγμή έβαλε το πολύ απλό sketch-up και ο Η/Υ γονάτισε αμέσως! Επίσης, αν το βάζει στο Ιντερνετ, για παιχνίδια και τέτοια, ο Η/Υ δε θα αντέξει, τέτοιου μεγέθους πρόγραμμα. Είναι βαρύ, ειδικά αν αρχίσει τα μεγαλύτερα σχέδια... Μήπως, λοιπόν, να πήγαινε σε κάποιο desktop, που με τα ίδια χρήματα (πάνω κάτω 1000 ευρώ) παίρνει κανείς πολύ καλό Η/Υ, με την οθονάρα του, κλπ; λέω τώρα...

Το ποσό που θα πάρει όμως στο παράδειγμα θα έπρεπε κανονικά να είναι 1000 ευρώ + 11% ΦΠΑ (άρα 1110... Τι αριθμοί είναι τούτοι ρε παιδιά;;;) Το ΦΠΑ βαραίνει ΠΑΝΤΑ τον πελάτη, όχι τον εργαζόμενο. Τουλάχιστον εγώ έτσι δουλεύω, και η σύζυγος έτσι δουλεύει.

ΑΥΤΗ πήγε στη συναυλία! Εγώ δεν πήγα! ;D (Σοβαρά, τώρα... καταρχήν δεν είναι του στυλ μου (αν και για snow patroll θα έκανα την κίνηση), αλλά και με το γόνατα ακόμη να πονά, να πάω να κάθομαι... δε πάω. Να πάω να πονάω, δεν είμαι ΤΟΣΟ μ@λ@κ@ς και να πάω για να φύγω... κρίμα τα λεφτά).

παραλίγο να τσιμπήσω κι εγώ και να απαντήσω σοβαρά... μππρρρρρ... κι έχω δουλειά σήμερα! Καλοί ήταν οι U2. Δεν πήγα! ;D ήμουν στην πλατεία με τα παιδιά μου, και φάγαμε κάτι κρέπες, και μετά παγωτό απο Δωδώνη. Και μετά LOTR και μετά ύπνο.

Καλή η αναφορά στους Pink Floyd! ;) Θυμάμαι τον Cope, καλά... Χρησιμοποίησα πληροφορίες από τις ιδέες του για το διδακτορικό μου, και αν θυμάμαι καλά, ότι έκανε έχει πολύ έντονα τα στοιχεία της 'συμβουλής' από ανθρώπους (τα πρώτα του προγράμματα έπαιρναν ένα μουσικό κομμάτι και το 'αντέγραφαν', ενώ η Αιμιλία είναι πιο εξελιγμένο (αν και 20 χρονών πια, αν κατάλαβα καλά)... Καλό... :)

Πάντως το αρχικό ερώτημα, κάθε άλλο από παράξενο μου φαίνεται. Το παιδί παίζει σε ένα μαγαζί 4+ ώρες και παίζει... τα πάντα (λες και δε γίνεται...). Σιγά μην έχει 4 κιθάρες να αλλάζει ω σαν να ήταν μπάντα κανονική. Να πάρει μία κιθάρα μπαλαντέρ θέλει και να τελειώνει. Ή κατάλαβα κάτι λάθος;

Τι εννοείται ΒΡΕ "δεν το λες και άσχημο"? :P Είναι πολύ ωραίο. Ομολογώ ότι θα ήθελα να άκουγα κάτι πιο ασυνήθιστο μετά από ένα σημείο, γιατί ποπάρει αρκετά, αλλά και πάλι. Το βίντεο, όμως, είναι όλα τα λεφτά! Μπράβο! Μπράβο! Μπράβο!

Για να πάρεις πτυχίο, πρέπει να κάνεις τουλάχιστον 2 χρόνια σε ωδείο και να έχεις κάνει τα προαπαιτούμενα μαθήματα, που είναι: θεωρία αρμονία ιστορία της μουσικής μορφολογία πρακτικό διδασκαλίο χορωδία αν θυμάμαι κι εγώ καλά. Κάποια ωδεία κόβουν μερικά μαθήματα, κάποια όχι, κάποια βάζουν παραπάνω... Όσο για το πως προχωράς, το θέμα δεν είναι η ύλη. Στο ωδείο πας τάξη τάξη. Αν ξεκίνησεις, πχ, στην κατωτέρα, θες 3 χρόνια κατωτέρα, 3 μέση, και 3 ανωτέρα για το πτυχίο. Αν είσαι σε ιδιαίτερα μπορείς να προχωρήσεις πιο γρήγορα και στα 4 χρόνια (πχ) να έχεις φτάσει κοντά στο πτυχίο.

Να σχολιάσω κι εγώ κάτι, αν και δε διαφωνώ ούτε με τον φίλο ΑΪ (και κατ'ουδένα λόγο δε νομίζω ότι εσείς και ο ΣΦ μου την πέφτετε... :)), ούτε βέβαια με τον κ. Ζαϊκο, με τον οποίο βρίσκω ότι σύμφωνώ όλο και πιο πολύ, παρά την εντελώς διαφορετική αισθητική στη μουσική μας! Το ερώτημα για εμένα στην παραπάνω παράγραφο είναι η εξής: Είναι ο κ. Ζαΐκος η εξαίρεση; Ή εγώ που κάποιες φορές μου το λέτε. Και αν ναι, ΠΟΥ ακριβώς είναι το θέμα και γιατί υπάρχουν άνθρωποι που είναι εξαιρέσεις; Γιατί αρνούμε να θεωρήσω ότι η ζωή του όποιου είναι θέμα τύχης, ή γνωστών (μόνο), ή θεϊκής εύνοιας, κλπ. Προσπάθειας ναι, ζήλου ναι, γονέων ναι, αλλά δεν είμαστε παρατημένοι στην μοίρα/τύχη και μόνον οι εξαιρέσεις τα καταφέρνουν ενώ εμείς δε θα τα καταφέρουμε. Θέλει να κουνήσουμε παραπάνω από το δαχτυλάκι μας για να γίνει κάτι. Και φυσικά, διάβασα και τις άλλες παραγράφους σας κ. Αΐ και καταλαβαίνεται, ελπίζω ότι δεν πάει για εσάς το σχόλιο αλλά γενικά προς όλους. Τώρα βέβαια, να πω επίσης ότι να ονειρεύεται κανείς καρίερα με ροκ μπάντα στην Ελλάδα είναι αστείο. Το ξαναλέω δεν είμαι τρελός! Αλλά τα παραπάνω ισχύουν.

Δεν ξέρουμε τι ακριβώς θες τον Η/Υ. Μουσική, απλά και μόνο δε φτάνει. Πχ. Ένας κλασσικός συνθέτης, θέλει μόνο το Finale/Sibelius άρα και μια μάπα του κάνει. Κάποιος που κάνει R&B ή techno/house/κάτι μπορεί να την βγάλει με ένα πολύ δυνατό CPU. Κάποιος που χρησιμοποιεί samples, Θέλει μεγάλη μνήμη και σκληρούς πολλούς, κλπ. Αν θα έχεις μικρόφωνα πρέπει να γίνεται ησυχία. κοκ. Πες μας λοιπόν, και τα ξαναλέμε. :)

Τα πάντα είναι θέμα προοπτικής. Τελικά χρειαζόμαστε τόση βοήθεια, ώστε να μην μπορούμε να δώσουμε... ένα ποτήρι νερό (και καλά...); ΣΦ (και ΑΪ): Πάω στοίχημα ότι μπορεί ο καθένας μας να βοηθήσει αν το θελήσει. Απλά είμαστε μαθημένοι στα λούσα και χάνουμε την μπάλα! (και πάλι, προς αποφυγή παρεξηγήσεων: Δεν λέω ότι πάμε καλά, ή τέλεια, ή ότι έξω είναι χειρότερα, αλλά σε άμεση σύγκριση με χώρες της Αφρικής (πχ), ή Ασίας, είμαστε εξαιρετικά καλά. Για ισορροπία το έφερα έτσι. Για να μη γκρινιάζουμε συνέχεια). ΥΓ: Η τιμιότητα μετράει, γιατι μετράει στις σχέσεις. Νομίζω...

Όποιος μετακίνησε το θρεντ στην ΠΧ είναι εξαιρετικά trigger ready! Αρέσκεται στα κλικ! ;D Κατά τα άλλα... Όπως είπαν οι από πάνω μου επιτυχία είναι: * φήμη * χρήματα * υστεροφημία (άλλο από την φήμη). Σε πρακτικό επίπεδο νομίζω ότι η πρωτοτυπία (μέχρι κάποιο σημείο) είναι απαραίτητο συστατικό για την επιτυχία. Η καινοτομία, το... διαφορετικό. Δε μπορώ να σκεφτώ πολλές μπάντες που έχουν μείνει στην ιστορία επειδή παίζανε covers ή κάτι παρόμοιο με τους άλλους. Η τύχη, φυσικά, αλλά να πω την αλήθεια δεν πολυπιστεύω στην τύχη σε μετέπειτα επίπεδο. Δηλ, προφανώς αν γεννηθείς στην Ουγκάντα είσαι απλά άτυχος και οι πιθανότητες λένε ότι... θα πεθάνεις δυστυχώς (πότε θα κάνουμε κάτι για αυτούς; Γκρινιάζουμε για εδώ και ξεχνάμε τους άλλους). Αν είσαι Ευρώπη, Αμερική, Αυστραλία, κλπ (δηλ, στον δυτικό κόσμο + μεγάλες Ασιατικές χώρες) υπάρχουν ευκαιρίες και θέλει ΚΑΙ τη δική σου προσπάθεια, όχι μόνο τύχη. Δεν είναι τύχη να γνωρίσεις το κονέ, αν είσαι 2 χρόνια στο Λονδίνο και τριγυρίζεις συνέχεια ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΠΕΤΥΧΕΙΣ! Το ίδιο συμβαίνει και με το λεγόμενο ταλέντο. Ναι, μια φυσική κλίση υπάρχει, αλλά σαφέστατα αν απ'τα 5 σου παίζεις κιθάρα/πιάνο/κάτι, τελικά θα κάνεις κάτι καλό, ανεξάρτητα με το πόσο 'ταλέντο' έχεις. Άρα; Θέλει αφοσίωση, προσπάθεια, ιδρώτα, κλπ. Δε θυμάμαι πραγματικά πετυχημένη μπάντα που να μην έχει σκιστεί, να μην έχει τρελαθεί στις πρόβες και χρόνια σε underground μαγαζιά μέχρι που να τα καταφέρει! Ακόμη και οι beattles! Και οι Queen και οι Radiohead, κλπ.

Δε φαντάζομαι οι εξετάσεις της αρμονίας στις πανελλήνιες, να είναι διαφορετικές από αυτές του ειδικού. Αν ξέρει κανείς;

Πάντως, με το χέρι στη καρδία (και για τα ίδια τα παιδιά μου, ή όπως προσπάθησα κι εγώ να κάνω) αυτό θα πρότεινα σε όποιον με ρωτήσει: 1. Να κάνει βασικές σπουδές στην Ελλάδα. Τα πράγματα (μακάρι) δε θα είναι για πάντα τόσο χάλια. Το χαρτί από πανεπιστήμιο, όσο και να χτυπιέται κανείς κάτω, κάτι αξίζει. Κάνεις επαφές. Γνωρίζεις κόσμο και πράγματα, και την Ελληνική πραγματικότητα. Ποτέ δε ξέρεις αν θα καταλήξεις πίσω, για όποιον λόγο. ΑΡΑ; Δεν κλείνεις καμία πόρτα. 2. Μετά την κάνεις για έξω. Κάνεις ένα μεταπτυχιακό, μπορεί και διδακτορικό, κλπ. Γνωρίζεις κι εκεί κόσμο, μαθαίνεις πως ζει ο υπόλοιπος κόσμος, κλπ. 3. Και μετά διαλέγεις. Εδώ ή εκεί, για όποιους λόγους μπορεί να έχεις! Τα επιχειρήματά μου: α. Τα Bachelor (τουλάχιστον σε Αγγλία) είναι ψιλομάπα. Και δε μιλάω ΜΟΝΟ για μουσική. Υπάρχουν, φυσικά, και εξαιρέσεις, αλλά δε σημαίνει ότι σε όποιο πανεπιστήμιο θα μπεις, θα βρεις την υγειά σου! Αντιθέτως! β. Πολλά πτυχία του εξωτερικού δύσκολα, ή καθόλου, δεν αναγνωρίζονται από το ΔΟΑΤΑΠ. Καλώς ή κακώς! Άρα; Αν ΠΡΕΠΕΙ να γυρίσεις, σου μένει ένα χαρτί, που αλλιώς θα ήταν έστω... κάτι. γ. Πας έξω για μεταπτυχιακά. Δε χάνεις ευκαιρίες, δε χάνεις χρόνο, πας κατευθείαν εκεί που θες, με εξειδίκευση! Ανοίγεις το κεφάλι σου, και τα μάτια σου με αυτά που βλέπεις έξω. δ. Επειδή, πραγματικά, κανείς δε ξέρει τι θα του φέρει η ζωή, κάνεις ότι μπορείς για να έχεις όσες πιο πολλές πόρτες μπορείς ανοιχτές! Στο εξωτερικό, θεωρώ, οτι ΠΡΕΠΕΙ να πάει κανείς! Αλλά όχι απ'την αρχή, έχοντας απορρίψει τα πάντα χωρίς γνώση, έχοντας κλείσει ένα σωρό ευκαιρίες εδώ (οποιουδήποτε είδους!)

Μα δεν την ανοίγω επειδή βρέθηκαν $ ή επειδή είναι πιο εύκολο! Αλλά γιατί είναι καλή ιδέα, έχει competitive edge και commerciality! ;)

Ακριβώς! Έχοντας ζήσει έξω, αποφάσισα ότι προτιμώ την Ελλάδα, ειδικά για τον τόπο που θα μεγαλώσουν τα παιδιά μου! Για την "καριέρα" δεν το συζητάω, ούτε είμαι τρελός: έξω δουλεύω. Αλλά τέλος πάντων, αρνούμαι κατά σχεδόν απόλυτο τρόπο ότι η μόνη λύση είναι το έξω. Αυτή είναι η μόνη μας διαφορά. Δε λέω ότι δεν υπάρχουν καλύτερα μέρη απ'την Ελλάδα! Θα ήταν αστείο! Και φυσικά, αν μου έδινες λεφτά, λογικά θα πήγαινα California να σκοράρω παιχνίδια! Αλλά και πάλι, αν μου έδινες λεφτά, γιατί να μην κάτσω εδώ; Πολλοί απ'την Αγγλία μας ζήλευαν που γυρίζαμε Ελλάδα! Είναι το όνειρό τους, ξέρεις. Χωρίς πλάκα! ΣΦ: Θα σε εκπλήξω, αλλά ετοιμάζομαι να ανοίξω κάποια εταιρία (λεπτομέρειες σύντομα), όπως κι ο αδερφός μου, και διάφορος άλλος κόσμος που ξέρω. Και πάλι, δε λέω ότι δεν πάμε χάλια, πάμε, αλλά έχω ελπίδα, αυτό που εσύ έχεις χάσει και μεταδίδεις παντού. Κατά τα άλλα μου απάντησες, κι ευχαριστώ! +2002 ston CarpeOmnious

Τώρα στη μαμακία θα το ρίξουμε; Πάμε για λίγο σοβαρά, έτσι για να παίξουμε λίγο. Λες, λες, λες... 1. Δώσε μου με πραγματικά στοιχεία, δεδομένα ότι η φοίτηση στην Ελλάδα είναι ακριβότερη, από αυτή στο εξωτερικό. Φυσικά, εντάξει, αν κάποιος θέλει να πάει στο L.A. δεν υπάρχει περίπτωση να είναι φθηνότερα. Αν θέλει να πάει Cape Town τότε μάλλον είναι πολύ καλύτερα τα πράγματα. Αλλά μήπως να το αναλύσεις λίγο, για να μην μας πιάνουν οι γενικότητες; 2. Πες μας, επι τι ευκαιρία, τι προτείνεις σε κάποιον που σκέφτεται να μπει μουσικολογία; Τι λες, να πάει έξω; Να ρίξει μαύρη πέτρα; Η οικογένεια; Το κτήμα; Η γκόμενα; Όλα πίσω του... μήπως υπάρχουν και άλλες λύσεις; 3. μιας και σε θυμάμαι να λες ότι γενικά το να γίνει κανείς μουσικός στην Ελλάδα, δεν έχει μέλλον, θες να μας πεις, με κάποια δεδομένα πάντα, ΤΙ έχει μέλλον στην Ελλάδα; Γιατί κάποιος με μεταπτυχιακά στα οικονομικά, με ΑΣΟΕ κλπ, τους βλέπω χωρίς δουλειά εδώ και κάποιους μήνες... Τους δ. υπαλλήλους (που όσο και να χτυπιέσαι ΚΑΠΟΙΟΙ κάνουν την δουλειά τους, και αν επιμένεις ότι ΚΑΝΕΙΣ δεν την κάνει, όχι μόνο θίγεις ανθρώπους μέσα στο νοιζ, αλλά περιμένω και καταγγελία. Όχι να τα λέμε απλά για να κάνουμε εντυπώσεις). Λοιπόν; Τουλάχιστον εγώ αναλύω και αυτά που λεώ, δε πετάω ένα "μάπα είναι" και τελειώνει... ;) x-minor: 4 χρονιά στο Λονδίνο, και τελικά γύρισα... Δεν έχω καμία πλάνη, και ούτε κάνω λάθος. Γιατί η αμφιβολία λοιπόν; Δεν υπάρχει άρνηση της κατάστασης από την μεριά μου. Υπάρχει αντιπάθεια στις ολοκληρωτικές αηδίες που διαβάζω κατά καιρούς εδώ μέσα!

Και έτσι ποστάρω κι εγώ: Σε δύο μέρη! Μέρος 1ο Καταρχήν δεν έχω φοιτήσει Ελλάδα, ή μουσικολογία, αλλά μάλλον έχω κάποια ιδέα γενικά. 1. Το κάθε τι χρειάζεται την αφοσίωση του. Όπως πιθανόν γνωρίζεις οι φοιτητές ψιλο-βαριούνται τον πιό πολύ καιρό και ξαφνικά σκίζονται να περάσουν τα μαθήματα. Κακώς, κατά την γνώμη μου, αλλά τέλος πάντων γίνεται κι αυτό. Κρίνοντας από την σύζυγο, αρχιτέκτονα που πήρε το δίπλωμα όντας στην σχολή (ΕΜΠ), νομίζω πως με καλή οργάνωση όλα γίνονται. 2. Τα μαθήματα είναι πανεπιστημιακού επιπέδου, ότι και αν σημαίνει αυτό. Για να μπεις θες αρμονία, αυτί και βαθμούς, αν γνωρίζω καλά. Φαντάζομαι λοιπόν, ότι δε χρειάζεται να ξέρεις και φούγκα και καλά... Τώρα, φυσικά, να μάθεις αντίστιξη εκεί μέσα, απίθανο είναι, αλλά πάντως δεν είναι δα και τόσο φοβερό. Ένα μάθημα είναι ντε! 2. (γιατί 2 φορές το 2?) Αυτό, πλέον, δεν έχει να κάνει με το ΤΙ κάνεις, αλλά με το ΠΟΙΟΣ είσαι. Είτε μαθηματικά κάνεις, είτε παιδαγωγός, είτε γιατρός, είτε μουσικός, τα ίδια σκ@τ@ θα κάνεις αν δεν προσπαθήσεις προσωπικά. Τώρα, ναι, υπάρχουν μάλλον λιγότερες ευκαιρίες για 'σοβαρή' (δηλ, με κάποια ασφάλεια) απασχόληση στο μέλλον για τον μουσικολόγο/μουσικό, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δε γίνεται. Στο κάτω κάτω, και στο μαθηματικό να καταλήξεις, μετά τι θα κάνεις; Θα περιμένεις τον ΑΣΕΠ; Ιδιαίτερα με τις 1000 άλλους; Έρευνα; Τα ίδια είναι για τα πάντα! 3. Δεν έχω την παραμικρή ιδέα (αφού δεν φοίτησα εκεί), ΑΛΛΑ: α. Πέρνεις το κ***χαρτό, που μετράει κάτι. Κάποια στιγμή μπορεί να μπεις στο δημόσιο. Και αυτό είναι κάτι. β. Δε μπορεί. Κάτι θα μαθαίνεις. Και αν δε σου μαθαίνουν οι άλλοι, κάνε το μόνος σου! Τράβα στις βιβλιοθήκες, γνωρίσου, μίλα, άκουσε, δες, γράψε, κλπ. γ. Οι γνωριμίες στο πανεπιστήμιο μένουν! Ειδικά να το χειριστείς καλά. δ. Τι άλλη επιλογή έχεις; Το ΦΠΨ είναι καλύτερο; Όλα τα πανεπιστήμια είναι ίδια. Το εξωτερικό; Έχεις λεφτά; ξέρεις τη γλώσσα; κλπ, κλπ... Και εδώ τελειώνει το 1ο μέρος. ΜΕΡΟΣ 2ο. ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ρε ΣΦ! Έχω σκυλοβαρεθεί να σε ακούω συνέχει: "Πήγαινε έξω". "Η Ελλάδα είναι χάλια". "ΔΝΤ αυτό", "ΔΝΤ εκείνο". "Τα πανεπιστήμια έτσι κι αλλιώς", κλπ. Και ξέρεις πολύ καλά για τι μιλάω, μην κάθομαι να βρίσκω quotes και χάσω όλη τη μέρα! Δεν είναι όλα σκατά. Δεν είμαστε όλοι αποτυχημένοι. Δεν είναι όλο το δημόσιο χάλια. Δεν είναι το εξωτερικό καλύτερο επειδή το λες εσύ. Ένα πανεπιστημιακό χαρτί ΔΕΝ είναι για πέταμα! και φυσικά Ο μουσικός μπορεί να βρει δουλειά, και δεν είναι στην κατάντια που θες εσύ να τον βάλεις! Όχι ότι είμαστε καλά, αλλά πιο γκρίνια και μιζέρια δεν έχω ξαναδεί αδερφάκι μου ούτε εδώ, ούτε έξω. Φυσικά έχουμε άλλη γνώμη, κλπ, κλπ, αλλά φτάνει πιά! Αρκετά με τον κατά συρροή διασυρμό των πάντων! ΕΔΙΤ: Άσε που το 99% των ελλήνων δεν έχει χιούμορ. Καλό κι αυτό... :(

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Τα έστειλε στο φόρουμ των κλιπς. Δεν έχω χρόνο να ακούσω μουσική αυτή τη στιγμή, και γενικά αυτόν τον καιρό. Άρα αυτό εξηγεί εμένα. Για άλλες πιθανότητες: 1. Ειναι 16/08/2010. Πολλοί απλά λείπουν. 2. Τα κομμάτια δεν τους αρέσουν. 3. Είσαι νέος δεν έχεις πολυσχολιάσει. Μην αποθαρύνεσε όμως. Δώσε λίγο χρόνο και όλα θα γίνουν.