σε κάποια συμφωνώ, σε κάποια άλλα όχι. Στην Αθήνα χάσαμε την μπάλα πράγματι... Στην επαρχία και δεν εννοώ στις πόλεις αλλά στα χωριά και τις κωμοπόλεις, δεν υπάρχουν πλέον άνθρωποι. Ερημιά, χωριουδάκια των 15-50 μόνιμων κατοίκων. Μαρτυρούν τα ακατοίκητα σπίτια πως κάποτε υπήρχε ζωή.. Αν συγκεντρωθείς και προσπαθήσεις, θα ακούσεις εκεί στο βάθος ένα κλαρίνο που ακόμα ακούγεται, θα δεις τον κόσμο πως γλεντούσε τότε, χορεύοντας και διασκεδάζοντας, και μετά από λίγο θα φυσήξει ένα απαλό αεράκι, θα τα σκεπάσει όλα και θα καταλάβεις ότι ήταν απλά η φαντασία σου.
Υπάρχουν φορές που αν ακούσουμε βαθιά μέσα μας, θα αντηχεί ακόμα η παραδοσιακή μουσική. Είναι τα βιώματα που μεταφέρει η κάθε γεννιά στην επόμενη έστω και αν οι μουσικές που πλέον αγαπάμε (ροκ πχ) δεν αποτελούν πολιτιστική συνέχεια με την προηγούμενη γεννιά αλλά ακριβώς το αντίθετο! ;) ;) Κόψιμο του ομφάλιου λώρου! Τι να κάνουμε τώρα, μας ήρθε να αντιδράσουμε, να ανεξαρτητοποιηθούμε.
Στην τελική, η μουσική δημιουργείται από τις ίδιες αρχέγονες ανάγκες και πραγματεύεται τα ίδια συναισθήματα. Η αισθητική της, κάνει κύκλους και μεταβάλλεται, η ουσία της ποτέ. ;) ;)