trolley

Πλάκα κάνω ρε. Άκου τώρα... θα γυρίσεις σπίτι, θα βάλεις το Just An Illusion και θα μετρήσεις πόσες φορές ακούγεται η μπασογραμμή (πρέπει να 'ναι γύρω στις 200). Μετά, θα προβάρεις λίγο (δε νομίζω να χρειαστεί πάνω από δύο ώρες, είσαι μέγας παίχτης), και μετά θα το παίξεις IN-TEMPO όσες φορές το παίζει και το νεγρόνι στο δίσκο. Μετά, θα κοιτάξεις το pitch-bend, θα έχει κονιορτοποιηθεί, οπότε θα βγάλεις μία φωτό έχοντας τοποθετήσει στη θέση του ένα κοχύλι ή ένα ακτινίδιο. Σημαδιακά πράγματα.

Με ακύρωσες... πως θα το ανθέκσω; Έχουνε pitch-bend τα Roland; Αυτό θα πει Value For Money. Σε κάθε περίπτωση, επειδή κάποιοι έχετε προ-τυφλωτικά επεισόδια, ιδού τι έγραψα: Ειλικρινά, δεν ξέρω τι δεν κατανοούμε;

Σωστά, αυτό κατάλαβα και εγώ, το έγραψα μάλιστα λίγο πιο πάνω, ότι δηλαδή δεν είμαστε στην ίδια συζήτηση. Αλλά η ανάλυσή σου, δεν περιγράφει μουσικό όργανο, περιγράφει ηλεκτρονικό υπολογιστή (εννοώ την ανάλυση περί προδιαγραφών κλπ). Άκουγα πρόσφατα μία disco επιτυχία (Just an Illusion) και σκεπτόμουν πόσο αξιόπιστο πρέπει να είναι το pitch-bend για να παίξει κανείς (και να ξαναπαίξει, και να ξανα-ξανα-παίξει, όχι με MIDI) αυτή τη μπασογραμμή. Ένα καλό pitch-bend (σαν εξάρτημα) είναι ακριβότερο απ' όλο το Behringer μαζί, αφού είχες το SY-77 ξέρεις τη διαφορά ανάμεσα στα PitchBend της Yamaha εκείνης της περιόδου, εκείνο που είχε το DX-7 ήταν ακόμη καλύτερο. Καλύτερο pitch-bend, καλύτερο modulation, καλύτερο τροφοδοτικό, καλύτερο κλαβιέ, καλύτερο πάνελ, ανθεκτικότερες πόρτες και να πως βγαίνει η τιμή, πριν ακόμη καν μιλήσουμε για ήχο.

Χαίρε. Δεν έκανα καμία βαθειά έρευνα, και ούτε εμπιστεύομαι τον κάθε βιντεο-δημιουργό, όπως εμπιστεύομαι το SOS. Το παιγχνίδι "πάρτε το τώρα, και όλα θα διορθωθούν σε κάποιο firmware update", το απορρίπτω ως καταναλωτής, διότι για να ισχύει, θα έπρεπε και εγώ να μπορώ να αγοράσω τώρα, αλλά να πληρώσω σε κάποιο μελλοντικό update του μισθού μου. Βλέπω όμως ότι και εσύ αναφέρεσαι σε χαρακτηριστικά, θα επιμείνω να γράφω πως εγώ αναφέρομαι σε ποιότητα (ήχου και κατασκευής, βασικά) οπότε μάλλον δεν είμαστε στην ίδια συζήτηση. Η συζήτηση αφορά ΗΧΟ, όχι τεχνικές προδιαγραφές, δεν ομιλούμε ως ηλεκτρονικοί (sic). Κάποιος, ακούει τη διαφορά στον ήχο (εγώ π.χ.) και κάποιος δεν την ακούει ή θεωρεί ότι μπορεί να την αγνοήσει, ή δεν δικαιολογεί το όποιο επιπλέον κόστος της. Ακόμα και ένα απλό sine wave, μπορεί να ακούγεται (και όντως ακούγεται) διαφορετικά ανάλογα με διάφορες παραμέτρους, τα φίλτρα επίσης ακούγονται διαφορετικά (ακόμη και αν έχουν το ίδιο όνομα) κ.ο.κ. Αν είχα ένα κατοστάρικο για κάθε φορά που κάποιος σύστησε ένα synthesizer ως άξιο αντικαταστάτη ενός ακριβότερου synthesizer, θα αγόραζα όντως το ακριβό Moog, μην το γελάς. Μέχρι σήμερα, έχω δει ότι είναι wishful thinking κυρίως, παρά πραγματικότητα. Γενικώς, δεν συμπαθώ την ιδέα του υποκατάστατου, είναι πιο απλό να πει κάποιος ότι ας δω τι μπορώ να κάνω με τα πρα-πρα που έχω παρά να λέει "έχω και Moog, έχω και Prophet, αλλά περιέργως ακούγομαι σα να μην έχω".

Ε, πήρε και ένα Behringer ο μακαρίτης... κάπου έπρεπε να ακουμπάει το τήλιο του. EDIT: To Ούντερμπέργκ του εννοούσα.

Κάνε ένα κλικ: https://www.google.com/search?client=firefox-b-d&q=behringer+reputation Άντε, πάω για νάνι, δεν με ενδιαφέρει το μετοχικό της Behringer,, για ΠΧΙΟΤΗΤΑ συζητά(γα)με.

Και όλοι ξέρουμε ότι όταν τα μέσα παραγωγής περνάνε στους εργαζόμενους, οι τιμές πέφτουνΕ. (λα, λα, λα... ου) Behringer.... μιλάμε τώρα για μία εταιρεία με παγκόσμια φήμη για την κακή ποιότητα των προϊόντων της. Τώρα, άμα θες εσύ να τα συλλέγεις, ωραία, αλλά δε θα βγάλεις τρελό όλο το κόσμο επειδή δεν έχεις λεφτά να πάρεις κάτι καλύτερο (αυθαίρετο συμπέρασμα, αλλά και εσύ το ίδιο έκανες, γράφοντας ότι δεν έχω πρακτική εμπειρία με τα σκουπίδια τους). Επίσης, θαρρείς ότι εμένα προσωπικά με ενδιαφέρουν αυτά που ισχυρίζεσαι; Όχι δεν με ενδιαφέρουν. Ιδέες παραθέτουμε που αξιολογούνται από άλλους που μας διαβάζουν. Αυτοί, ναι, μας ενδιαφέρουν, αλλιώς δε θα γράφαμε.

Ίνφλουενσερ και έτσι, που τίθεται ζήτημα του να κληθεί να απολογηθεί στο κοινό του; Μάλλον δεν πρόσεξες πόσοι συμφώνησαν μαζί μου, οπότε θεωρώ ότι απλώς βαριέσαι να καταλάβεις τι συζητάμε. Για να το κλείσω και εγώ και ειδικώς επειδή μιλάμε για Behringer, αν κάποιου του μείνει κανά κουμπί στο χέρι, μην έρθει μετά κλαίγοντας και με ρωτήσει που θα βρει ανταλλακτικό (άουτς).

Δύο φορές το μήνα, ΄έρχομαι από πέντε συνοικίες μακρυά για να πάρω πίτσα από το Λούκουλο. Την έβλεπα από τότε που ήμουν 20 χρονώνε, αλλά δεν είχα αγοράσει ποτέ, μέχρι που μία μέρα λέω "ας τη δοκιμάσω, αλλιώς θα μου μείνει απωθημένο". Και ορθώς έπραξα.

Μας προετοιμάζει για την δεύτερη φορά. (Σόρυ, δεν άντεξα)

Στην περιοχή που μένω εγώ, αυτό συμβαίνει συνέχεια, με κάθε λογής "φαγαδικο" - και δεν είναι καζαντζιδικώς οριζόμενη φτωχογειτονιά, αλλά ναι έχει το μειονέκτημα να κατοικείται από ελληναράδες που νομίζουν ότι "όλα τελικά το ίδιο είναι".

Ναι, αλλά αυτό το "αραδιάζω", φαίνεται. Δεν θα το πάω στη μουσική (θα ήταν κτύπημα κάτω από τη μέση), αλλά για την πολιτική, το αντιλαμβάνεσαι ότι η φλυαρία δεν είναι μέσο που θα οδηγήσει κάπου. Αλλά, το ερώτημα είναι, έχεις άλλο μέσο; Προτείνω να γυρίσεις στη μουσική.

Έγραψα μία λέξη, και απαντάς με μία σελίδα; Είμαι πολύ καλύτερος απ'΄ότι νόμιζα. ?

Τόσα χρόνια μετά και κάποιοι εξακολουθείτε να το γράφετε λάθος, παρ'ότι σας δίδαξα καταλλήλως. Άλλη μία προσπάθεια λοιπόν: Corrected.

Δεν το πιστεύω ότι ξέχασα το πιο κατάλληλο παράδειγμα: τα καλώδια και τα βύσματα ήχου........ όλοι ξέρουμε ότι το καλώδιο για ΠΟΡΤΑΤΙΦ είναι ισάξιο των καλωδίων που κοστίζουν εκατοντάδες ευρώ ανά μέτρο. Άλλωστε ελάχιστοι δίσκοι έχουν ηχογράφηση τέτοια, που να χρειάζονται την ελάχιστα καλύτερη ήχου που θα προκύψει, και άντε να βρεις και ισάξια ηχεία, σε κατάλληλο χώρο και ... ????????????

Στο παρελθόν είχαμε διάφορους λάτρεις των προδιαγραφών και εχθρούς του overpriced - συνήθως είναι γραφικοί, αλλά τώρα (καλά να πάθουμε) πέσαμε σε κάποιον λογικό άνθρωπο, οπότε δεν μπορείς και να τσακωθείς.... :) :) :) Οπότε ας γίνει άλλη μία προσπάθεια.... Οι... κεφαλές των πικαπ κυμαίνονται από 20 ευρώ εώς μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, κάνουν όλες το "ίδιο" πράγμα και στηρίζονται στην "ίδια" τεχνολογία. Οι "πίτσες σπέσιαλ" σε όλες τις πιτσαρίες της χώρες, γράφουν ακριβώς τα ίδια υλικά (μία ματιά στη ντάνα με τους τιμοκαταλόγους που ίσως έχετε συγκεντρώσει, θα σας πείσει) άρα όποιος αγοράζει την ακριβότερη, είναι κουτός. Τα ακριβότερα Genelec με τα φθηνότερα M-Audio, τελικά περίπου τα ίδια είναι, οπότε όποιοι αγοράζουν τα Genelec είναι μπουμπούνες (άσε δε που σίγουρα δεν έχουν και κατάλληλα διαμορφωμένο χώρο για να τα απολαύσουν, σωστά;). Τα Mac είναι μία απάτη που την αποδέχονται μόνο αμερικανάκια και κακοί μιμητές αυτών, μόνο όποιος φτιάχνει PC στο e-shop ξέρει τι κάνει και απολαμβάνει φοβερές επιδόσεις για το 1/3 των χρημάτων, μη σου πω για το 1/4. Και μην αρχίσω τώρα για τις ακριβές κιθάρες, τις ακριβές μπύρες, τις ακριβές διακοπές, την πρώτη θέση στο αεροπλάνο και διάφορα τέτοια που είναι για κορόϊδα... άλλωστε αν πέσει, όλοι θα πεθάνουμε. Σωστά;

Έχουν (προσωρινά) άλλο όνομα. Είπα να το περάσω υπογείως, αλλα με έδωσες. Πάντως, όντως δεν το έγραψα σαν πολιτική αναφορά.

Σκεφτόμουν χθες πριν με πάρει ο ύπνος, ότι ένας άλλος τομέας για τον οποίο χρειάστηκαν περίπου τέσσερις δεκαετίες ώστε να συνειδητοποιηθεί ότι "ναι, ένα ***** μπορεί να κάνει 20 φορές περισσότερο από ένα άλλο, φαινομενικά "ίδιο" *****" είναι τα... ηχεία! Θυμάμαι, τη δεκαετία του '80, επικρατούσε η αντίληψη πως όποιος μπορεί να στήσει ένα ξυλουργείο, να βάλει ένα-δύο μονάδες της ScanSpeak, να κολλήσει και πέντε πυκνωτές / αντιστάσεις σε μία πλακέτα, μπορεί να αυτο-αναγορευτεί σε "κατασκευαστής ηχείων" και να κάνει πλάκα σε χαζούς που αγόραζαν τα Spendor π.χ. Ασφαλώς, και εδώ έχουμε σημαντικές εξελίξεις, αλλά όχι της τάξεως biplane / F35, και στις μέρες μας έχουμε μάλιστα την πολυτέλεια να μην μας κοροϊδεύουν όταν εξηγούμε πως "αυτό το ηχείο είναι monitor, και όχι δεν έχει κάποια σχέση με ηχείο hi-fi, και ναι είναι πέντε φορές ακριβότερο", αλλά το πόσο μελάνι χύθηκε για να φτάσουμε εδώ, μόνο λίγοι από εμάς το θυμούνται πλέον. Απλώς, στη δεκαετία του '80, δεν ήταν της μόδας η ορολογία "overpriced", χαρακτηρισμός που αποδίδεται στα Mac, σε καλά αυτοκίνητα, σε καλά φωτογραφικά είδη (πάρε μωρέ γιαπωνέζικο φακό Sigma, τα ίδια είναι), και - στην καθημερινή ζωή - σε πίτσες, γλυκά (έφερε ο άλλος πριν πέντε χρόνια στη δουλειά να κεράσει εκλαίρ από το φούρνο της γειτονιάς της γυναίκας του, ενώ μία μέρα πριν τον είχα ταϊσει τιραμισού από μαγαζί που τα έσπαγε, και ΔΕΝ παραδεχόταν τη διαφορά στην ποιότητα), σοκολάτες ("εγώ ΙΟΝ αμυγδάλου και τέλος, κάτι Lindt δε μου λένε τίποτε), και πολλά-πολλά άλλα, στο βωμό της πανεθνικής μας μιζέριας. Τέλος, τον είχα ρωτήσει τον Τζήμερο, για πιο λόγο είχε ονομάσει το κόμμα του "Δημιουργία, Ξανά"... "αυτό το "ξανά" του λέω σε ποια εποχή αναφέρεται, διότι δε θυμάμαι καμία κατάλληλη για να της αποδοθεί.... και... παραδέχθηκε πως το αρχικό όνομα ήταν "Δημιουργία" σκέτο, αλλά "αναγκάστηκε" να το αλλάξει διότι τη λέξη "δημιουργία" τη χρησιμοποιούσαν στα τσιτάτα τους και άλλα κόμματα. Το κόμμα δεν κατεβαίνει στις εκλογές, οπότε ας μη θεωρηθεί πολιτική αυτή η αναφορά, αλλά μάλλον ένας μίνι σαρκασμός στην αντίληψη ότι υπήρχε ποτέ κάτι άλλο από μιζέρια και σύνδρομο κατωτερότητας απέναντι στο "καλύτερο" εις τα πάτρια εδάφη. Ελπίζω να μην κούρασα, πολύ.

Εντός θέματος: Adele - Kronos (ας πούμε) Καζαντζίδης - Moog Βερνίκος - Behringer

Βρε άστα αυτά... Και για τις Leica, τα ίδια ανάλογα με τα F35 θα μπορούσαν να ειπωθούν. Κάποιων μελών της κοινότητας. Οι άλλοι έχουν διαφορετική γνώμη. Επίσης, δεν συγκρίναμε τα Moog με το Kronos. Το συγκρίναμε με κάτι που γράφει Behringer. Για να βοηθήσω: F35 = Kronos (ας πούμε) Biplane = Moog Λειχήνα = Behringer

Έτσι είναι, αλλά την περίοδο που είχα ασχοληθεί σοβαρά με audio synthesis (Csound), είχα διαπιστώσει ότι υπάρχουν πολλά πράγματα να πάνε λάθος σε μία υλοποίηση με τρία VCO και ένα Ladder, και να σκεφτείς ότι εγώ εργαζόμουν στο ψηφιακό πεδίο, δηλαδή δεν είχα να λύσω προβλήματα που αφορούν στην ποιότητα των υλικών, την ποιότητα των κολήσεων, την ποιότητα της καλωδίωσης, και ένας Θεός ξέρει τι άλλο.

Θα επαναλάβω πως τη στιγμή που θα γίνει αυτό η Moog θα κλείσει ή θα πουληθεί. Για κάποιο λόγο λες (διότι, αυτό λες) πως ένα Skoda και μία Mercedes, στην τελική αυτοκίνητα είναι, άρα όποιος παίρνει τη Mercedes είναι ψιλοβλαμμένος. Αν ισχύει βέβαια για την Behringer σε σύγκριση με τη Moog, τότε ισχύει για τη Canon σε σχέση με τη Leica, την Turbo-X σε σχέση με την Dell, την πρώτη μας φιλενάδα σε σχέση με την Μάργκοτ Ρόμπυ. Μοιάζει περισσότερο με παρηγοριά, παρά με επιχείρημα - δεν μπορεί να μην το βλέπεις.

Ρε, σεις... την παλεύετε καθόλου; Με βάλατε μεσημεριάτικα και πήγα να διαβάσω τι έγραφε το SOS για το Model D. Πάρτε τη λίστα με τα Cons: Cons Notes are not triggered if one is played close to when another is released. As a consequence, you can’t use it successfully with most arpeggiators and sequencers. There’s an error with the pitch-bend implementation when played over MIDI. The MIDI implementation is very basic and the SysEx implementation isn’t quite right yet. The panel is very compact and you can knock one knob while adjusting another. It uses an external power supply and there’s no stress relief for the cable. Όλα, βρωμοκοπάνε νοοτροπίλα "eimaste apo ta Lidl". Άντε, και κάθομαι και μαλώνω. Να και το summary (το γέλιο δεν έχει τέλος λέμε): Summary Behringer call their Model D a “Legendary Analog Synthesizer”. It’s not, of course, but it’s a very good copy of a legendary analogue synthesizer, imitating the form and sound of the Minimoog Model D with remarkable accuracy. It seems to be a work in progress and currently suffers from a significant problem but, once everything is fixed and finished, it will represent astonishing value for money.

Όντως, δεν ξέρουμε. Γιατί να μιλάμε σα να ξέρουμε; Επίσης, τι είδους προσέγγιση είναι αυτό το "πόσα καθαρίζει" και αν θα μπορούσαν να είναι περισσότερα; Τώρα, είμαστε συντεταγμένοι με την ιδέα ότι καλό είναι να κερδίζεις περισσότερα, ανεξάρτητα από την ποιότητα; Δεν πάνε όλοι για τα "πολλά", υπάρχουν εταιρείες με πιο ισορροπημένες προτεραιότητες. Ξανα-ανοίγω το φάκελλο.

Η άποψη του kpeyos είναι πιο ψυχραιμη και νηφάλια. Δεν μπορεί να γίνει επίκληση της Πραγματικότητας αν δεν έχουμε ή δεν είμαστε διατεθειμένοι να συν-εξετάσουμε όλα τα στοιχεία. Η αρχική τιμή ενός προϊόντος καθορίζεται από πολλά πράγματα, όντως. Κυρίως βέβαια από το πόσα λείπουν στο δημιουργό του. Όμως η όντως τιμή, καθορίζεται αποκλειστικά από τη ζήτηση (το παράδειγμα με την τούρτα είναι απόλυτα δηλωτικό της κατάστασης). Για να υπάρχει μετά από τόσα χρόνια αυτής της πολιτικής τιμών, η εταιρεία, τότε είναι βέβαιο πως υπάρχει ζήτηση, δεν το συζητάμε αυτό. Συζητάμε (δηλαδή εγώ, τουλάχιστον) αν η τιμή της Behringer δίνει ένα προϊόν με ισάξια ποιότητα ήχου, ερώτημα που - ασφαλώς - ΔΕΝ θα απαντήσει ο Τζήμερος, διότι δεν ξέρει.