Τι άλλαξε; Γιατί όλη αυτή η γνώση, όλη αυτή η αισθητική, δεν πέρασε στην επόμενη γενιά;
Γιατί μάλλον επιθυμούσε άλλα πράγματα η επόμενη γενιά.
Γιατί ενώ υπάρχει εξέλιξη τεχνολογική, με μέσα, με δυνατότητες, με ευκολίες, με προϊόντα άμεσα διαθέσιμα στα αυτιά του μέσου καταναλωτή, ηχητικά συστήματα κτλ, αυτή η εξέλιξη δεν έφτασε (ίσως, λέω ίσως) να σημαίνει και πρόοδος;
Για "ηχολήπτες-μουσικούς" μας ενδιαφέρει ή για καταναλωτές ;
Μήπως ο μουσικός πρέπει να μείνει μουσικός και ο "τα του ήχου", μιξεράς και μαστεράς; Μήπως από ένα σημείο και μετά ο μουσικός αναλώνεται σε πράγματα που τον απομακρύνουν από αυτήν καθ'αυτήν την τέχνη του; Μήπως, σε έναν ιδανικό κόσμο, θα ήταν καλύτερα να δίναμε τα tracks μας σε επαγγελματίες και να ήμασταν όλοι ευχαριστημένοι;
Εκεί αρχίσαμε μάλλον, να χάνουμε κάποιοι την μπάλα. Με λύπη μου το παραδέχομαι.