Ένα Μεγάλο Μουσικό Παζάρι αλλά πολύ γκράντε θα το γούσταρα .
Με στρωμένες κουρελούδες για τους ιδιώτες , παγκάκια για τους πιο οργανωμένους, μεγάλα μπούθ με προσφορές πάρε κόζμε από αντιπροσωπίες , πατάρι με εναλλασσόμενους τροβαδούρους φούλ πανσιόν ορχήστρες και πρίμες ντόνες.
Να είναι πολυήμερο , να μη χορταίνω να βλέπω γυαλισμένα μέταλλα στα κρουστά , οξειδώσεις σε χάλκινα που περιμένουν τον μερακλή που θα τους δώσει αγάπη. Πλήκτρα βιντάζ και άθικτα γιατί τον υιό τελικά το κέρδισε το κολύμπι. Μίκτες και όφωνα που μυρίζουν ακόμα τσίκνα από το πανηγύρι , τσιγαρίλα από το κουτούκι , που ανοίγεις την θήκη και έχουν ακόμα χαρτοπόλεμο από τις απόκριες του ‘76 στον Έλατο.
Να συναντώ κάθε πέντε βήματα γνωστούς , να βλέπω να κάνουν νταλαβέρι φίλοι για την EKO χωρίς μαγνήτες. Να κλείνουμε το μάτι οι νοϊζάδες όποτε …. δίπλα στην καμπίνα δίπλα στην ντράμς , πάνω στο πατάρι.
Να γουστάρουν οι πιτσιρικάδες , να γουστάρουν τα μπαρμπάδια , να γίνει θεσμός ρε παιδί μου.
Λέω εγώ τώρα ….