Έχοντας ακουσει τον δισκο 2-3 φορες αυτο που εχω να πω ειναι οτι στα δικα μου αυτια, οι RS εχοντας πατησει τα 70, δινουν ενα δειγμα δουλειας που αποδεικνυει περιτρανα γιατι ειναι αυτοι που ειναι και σε γενικες γραμμες δειχνουν στους νεοτερους πως πραγματικα γινεται - στα πλαισια φυσικα ενος συγκεκριμενου μουσικου genre.
Οι Stones ποτε δεν ειχαν αυτη την αισθηση της Βρετανιλας που διαβασα να αναφερεται σε καποιο σχολιο, ειναι ξεκαθαρο απο την αρχη της ιστοριας τους οτι η αμερικανικη μαυρη μουσικη ηταν η κινητηριος τους δυναμη. Ακομη και οταν απαγκιστρωθηκαν απο αυτη , τα κατοπινοτερα - και σπουδαιοτερα τους αλμπουμς- ( Sticky Fingers, Exile on Main St) ειχαν σαφεις αναφορες σε country - folk. Μην ξεχναμε την τεραστια επιρροη που ασκησε στον Keef η φιλια του με τον Gramm Parsons. Eν κατακλειδει, οι Stones ηταν και, οπως αποδεικνυεται, παραμενουν μια μπαντα που , φιλτραροντας ολα αυτα τα στοιχεια μεσα απο τις πλεον πληθωρικες και bigger than life προσωπικοτητες τους, μια επιπλεον νεα κυκλοφορια τους ειναι σε θεση να αποτελεσει θεμα συζητησεων!
Οσο για το κλιπ, το μετααποκαλυπτικο στοιχειο του δεν το παρατηρησε κανεις δλδ? Νομιζω οτι εκει βρσκεται και το κλου.