αντιλαμβάνομαι ότι περί ορέξεως κολοκυθόπιτα και τα συναφή, όμως, κατά την ταπεινή μου γνώμη, ένας μουσικός, οφείλει να έχει ανοιχτά τα αυτιά του, όχι μόνο σε πράγματα που είναι σε άμεση συνάφεια με το είδος της μουσικής που έχει επιλέξει να παίζει, παρά να βρίσκει τα "δυνατά" σημεία προσεγγίσεων διαφορετικών. Εκτός, βέβαια, αν είναι ικανοποιημένος και η εξέλιξη του δεν τον ενδιαφέρει. Θεωρείς δηλαδή ό,τι σε ρυθμικο επίπεδο, ή σε επίπεδο "εκφρασης", το να ασχοληθεί κανείς με την περίπτωση Frusciante-RHCP είναι χάσιμο χρόνου?