Στην περίοδο του 17ου- 18ου αιώνα, έχουμε την εδραίωση της Τονικής μουσικής, μια κορυφαία στιγμή του Δυτικού πολιτισμού. Δεν μπορεί να ξαναγίνει αυτό. Δεν μπορεί δηλαδή να είναι ξανά στην κορυφή της "δημοφιλίας" ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ στην κορυφή της πρωτοπορίας η Τονική μουσική. Αυτό έγινε τον 17ο και τον 18ο αιώνα, βάλε και κάμποσο 19ο και ΚΛΕΙΣΑΜΕ.
Σήμερα ας πούμε, η Τονική αρμονία π.χ. είναι δεδομένη, τη διδάσκεσαι στα ωδεία κωδικοποιημένη, και δεν εχει σημασία αν την αγνοεί ο κάθε μεταλάς ή ο κάθε dj όταν (συνειδητά ή όχι )την εφαρμόζει για να κάνει τη δουλειά του, έστω κουτσουρεμένη και λειψή. Δεν προσφέρει τίποτα καινούργιο έτσι, ΤΙΠΟΤΑ καινούργιο στη μουσική, και για απόδειξη δες τους πρωτοπόρους, τους ερευνητές αν θέλεις του σήμερα, οι οποίοι χτυπάνε λαχανάκια και πιπεριές ;D μπας και βρούνε κάτι καινούργιο γιατί η τονική μουσική έχει πλέον ερευνηθεί διεξοδικά.
Άρα, για όσο μας ενδιαφέρει η Τονική μουσική, πάντα θα γυρνάμε στον Bach και την παρέα του, οι οποίοι ήταν οι πρωτοπόροι και οι θεμελιωτές της τονικής μουσικής, όπως ακριβώς για όσο μας ενδιαφέρει η βαρύτητα θα πηγαίνουμε στο Νεύτωνα. Το metal δεν έχει ΤΙΠΟΤΑ παρόμοιο να προσφέρει, εκτός ίσως από μια συγκεκριμένη ενορχηστρωτική προσέγγιση, αλλά αυτό το έχουν ΟΛΑ τα είδη της μουσικής, και η ρούμπα ας πούμε ;D ;D ;D