alderbody

εγω μια φορά κι ένα καιρό το είχα κάνει με πινέλο. Βάφεις, στεγνώνει, τρίβεις. ξανα και ξανα μέχρι να σου αρέσει το αποτέλεΖμα. Μετά έτριβα γουέτ ψιλά και στο τέλος μαλλί για γυαλάδα. Αυτά με νερόλακα CLOU.

Με τα νερά που έχει, εγω θα την έκανα λευκομπλόντ_ψιλο_τρανσπάρεντ_ο_μέρηκέη. Γίνεται και με το χέρι. Είμαι σίγουρος οτι μπορείς να το κάνεις. Θα είναι σαν λευκουλέ_μπέρστ. Άλλωστε έτσι γίνεται και κανονικά. Γύρω γύρω είναι πιο σόλινδ και προς τα μέσα "ανοίγει". Με τίποτα νάτσουραλ. +φωνώ με υπερφάνκ για τα χρώματα που είπε, αλλά θες Μπιστόλι. ...αλλά με τέτοια ελαφύτητα σώματος θές γλυκό, πάλ χρωματάκι. Όχι καραμελέ... ...ντάξει, το καταλάβαμε... sunburst θα κάνεις. ;D

Με sunburst θεωρώ οτι είσαι για Aged White.

Κάτι αντίστοιχο (άσχετος ήχος που πέρασε στην ηχογράφηση) είχα παρατηρήσει στο sunshine of your love. Λεπτομερεια στο Sunshine of your love των Cream in Μουσική & Μουσικοί - Page 1 of 4 Επίσης, χαρακτηριστικό "κλίκ" απο τον διακότπη της Nancy ακούγεται σε μια έκδοση του The Messiah will come again, όταν ο Roy γυρνάει σε Bridge... Φαντάζομαι υπάρχουν κι άλλα. Αν ακούς με ακουστικά είναι σίγουρα ευκολότερο να "πιάσεις" τέτοια πράματα.

έτσι ακριV.O.S. Και στην τελική, ας "πεθάνει"... Κιθάρες έχουμε. Θα πάρουν και αξία...

Thanks Leon! Στη δικιά σου ταιριάζει το χρυσάφι! Θυμίζει την 80s walnut Strat! και όντως, η διαδικασία είναι αντίστροφη. Η δική σου απο κόκκινη σε "ξυλί", η δική μου απο "ξυλί" σε κόκκινη... ...βίοι παράλληλοι 8)

Μπράβο σου!!! Πάντα ήθελα να φτιάξω έναν Princeton...

Αυτά είναι!!! Μπράβο αγορίνα που "σκάβεις" την κορίνα!... ;D κιπ 'εμ καμμιν'

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας. Χθές ασχολήθηκα λίγο πάλι με τη fiesta και τελικά άλλαξα το μικρό πυκνωτάκι με κάτι μεγαλύτερο (0,0089μ) και λιγότερο ..."καθωσπρέπει". :D Έβαλα λοιπόν έναν παλιό κεραμικό (κατόπιν δοκιμών, εννοείται) και μου άρεσε πολύ. 'Αλλωστε το "what sounds best" κερδίζει κάθε "εξωτικό" διηλεκτρικό ή ultra rare and vintage υλικό. Ελπίζω σύντομα να αξιωθώ να σηκώσω κλιψ της προκοπής.

βρε παρ'τον κι αυτόν... Δεν είναι να τα αφήνεις τέτοια πράματα. Τι spec ήταν? Master Volume? Όπως και να' ταν, παλιοφεντεριά είναι... Αναμένουμε φώτοΖ απο τη Jazzmaster

Ωραία πράματα! Δείξε κι άλλα...

και επειδή τώρα με το νίτρο η κιθάρα ..."αναπνέει" ;D (guitar rig: τσίτα twin με Leslie, bridge pickup_μικρός πυκνωτής με το Tone σχεδόν στο 0) Breathe.mp3

Θυμάμαι έβγαινε πολύ καλός ήχος με: Jazzmaster. Twin Reverb με το reverb "ψηλά" και λίγο tremolo (bias). Ενίοτε μαζί με: Orange squeezer compressor σε "parked wah" για extra γλύκα αλλά και "κορυφές" στις ατάκες. edit: α ναι, και κάτι σε slapback βολεύει... 8)

Ναι. Αργότερα... :) The DuPont color sheet for the 1956 DeSoto car line. Note the use of "Shell Pink", paint number 2371, second from the bottom. Originally this color was available only in Enamel. But DuPont also offered a nitrocellulose lacquer version of this color later as paint shops preferred using lacquer for repair work. Fender too bought the nitrocellulose version from 1960 to 1963 when Shell Pink was an official custom color. As with most 1950's sales products, there was considerable information on this spec sheet. This included the tints used to construct the final color (1960's paint sheets dropped this information).

Ευχαριστώ Κώστα! Πολύ ωραίο και το πορτοκαλιζέ, απλά εγω θα πρέπει να περιμένω μερικά χρονάκια να κιτρινίσει το clear coat για να πάω προς τα εκεί... Είναι ένα απο τα πιθανά σενάρια ωρίμανσης και σύμφωνα με τα γραφόμενα συνέβη κυρίως σε fiesta reds που είχαν clear coats. Άλλα που πιθανόν δεν είχαν, εξελίχθηκαν σε πιο coral αποχρώσεις. Λέγεται οτι τα "τωρινά" salmon/coral pink και shell pink είναι ...εξελίξεις απο fiesta. Υπήρχε και η σκέψη για το λεγόμενο "tahitian coral" που ήταν κι αυτό automotive χρώμα της "εποχής", αλλά τελικά το πήγαμε σε πιο custom/αμφιλεγόμενο χρώμα. Η πλάκα είναι οτι αλλάζει τόσο πολύ η αίσθηση της απόχρωσης που κυριολεκτικά ...δεν βαριέσαι ποτέ μ' αυτό! Με τους λαμπτήρες LED που έχουν κατακλύσει τα σπίτια και που εκπέμπουν κυρίως μπλέ-λευκό φως, η κιθάρα φαίνεται σαν ...σάπιο μήλο. Με χαμηλό φωτισμό και μέσα στη βαλίτσα της (κοκκινωπό lining) φέρνει ακόμα και σε ...Burgundy mist! Όσο αυξάνεται το φυσικό φώς ή κιτρινίζει το τεχνητό, πάμε προς original fiesta red. μάλλον θα πρέπει να το ονομάσουμε ...ap'ola red... ;D

χαχα, ΟΚ απλά έψαχνα διακαιολογία... ε, όλο και θα μπεί να μας δώσει τα φώτα του... 8)

Ναι, νίτρο τα χρώματα, νίτρο και τα clear coats.

Ευχαριστώ πολύ Έκτορα! Αυτό ήταν και το κονσεπτ. Καρα-καστομιά και το όποιο ρέλικ να έρθει μόνο του... :) και η πλάκα είναι οτι την ιδέα την πήρα κυρίως απο κάτι CustomShop Jazzbass που είδα στο www, με faded FR, με tortoise p/g και matching headstock.

ααα ωραιοτάτη η Τηλεκάστερ σας! Να τις γνωρίσουμε!... Το σίδερο στον νεκ το είχα βάλει για να μου δώσει κι εκεί λίγο "ψωμί" ακόμα. Ίσως το βγάλω τώρα. Ακόμα όμως δεν την έχω ακούσει στον twin για να βγάλω ασφαλές συμπέρασμα για τα ηχητικά της κάλλη...

Π Α Ο Κ you are ;)

α, αυτή είναι η 80s Strat model. Για χρόνια είχα πρόσβαση και έπαιζα συχνά με την Walnut version. Ωραίο όργανο, "διαφορετικούτσικο", αλλά Β Α Ρ Υ ! ! !

πάντως έχω και λευκό Pickguard άμα βαρεθώ με το tort... ;D

Κύριοι ευχαριστώ για τα σχόλιά σας και να απαντήσω. Το Matching headstock το έκανα γιατί το υπερβολικό flame μου κάνει λίγο heavymetalάδικο και δεν το αντέχω πολύ. Για την πίσω μεριά καλό είναι. Θα μου πείς, γιατί το πήρες ρε μάστορα? Εμ δεν το πήρα... μου το έδωσαν. Όταν πριν 14 περίπου χρόνια είχα παραγγείλει μανίκι vintage spec στον Warmoth, κάτι δεν πήγε καλά στην παραγωγή και μου το καθυστέρησαν πολύ. Μετά απο καιρό και όταν είδαν οτι τα σκ@τωσαν μου πρότειναν ένα μανίκι απο το προσωπικό στόκ του Paul Warmoth ως ανταμοιβή για την ταλαιπωρία μου. ...ε, να μην το πάρω? ;) Όσον αφορά στο Pickguard, είχα ανέκαθεν το tortoise και το concept ήταν για faded fiesta με tortoise γιατί το λευκό με κόκκινο κάπως με ενοχλεί. Θα το προτιμούσα μόνο με maple ταστιέρα. Εκεί, ναι.

θέλω να παίξω και "σκιές" θέλω και γκάρη μούρη, μας σαν αρχίσω τις πενιές μου λέν "σκάσε γαϊδούρι"!

...κι επειδή στο προηγούμενό μου θρενδ ((very) Old Pine Stratocaster in DIY - Page 1 of 6) κατηγορήθηκα ευθέως για τις χρωματικές μου επιλογές: είπα οτι είναι ώρα για λίγο χρώμα... Έπεσε πολύ ζάλισμα ώς προς το ποιά θα έκανε το μεγάλο βήμα, αν θα μπέρδευα μανίκια, pickguards, καπάκια κλπ, και τελικά προέκυψε ...ετυμηγορία. Η Ναυαρχίδα! Η alderbody με τ' όνομα, που στην τελική ήταν και η πιο ...ασπρουλιάρα. :) Την ευθύνη των εργασιών ανέλαβε και πάλι ο γνωστός για τις χρωματοποιητικές του (και όχι μόνο) ικανότητες, Κος Φάνης Πλουμής, των Πνοή & Νύξη heavy industries. Καθότι μοιραζόμαστε μια ιδιαίτερη εκτίμηση στο fiesta red της μαμάς 7εndεr, και ιδίως στον τρόπο με τον οποίο "ωριμάζει" με το χρόνο, είπαμε να κάνουμε μια απο τις πάμπολλες πιθανές εκδοχές του. Μετά απο ΠΟΛΥ ψάξιμο σε φωτογραφίες και "βιβλιογραφία", αναλύσεις και εκτιμήσεις, σκέψεις αγωνία για την έκβαση, ξεκίνησε το "μαγείρεμα" με τα νίτρα... 8) Αξίζει να σημειωθεί οτι το ρημάδι το fiesta είναι πολύ τζαναμπέτικο χρώμα. Αλλάζει συνέχεια αναλόγως της έντασης και του χρώματος του φωτός, και η (όποια) ...faded version είναι ακόμα πιο ..."φχέστα κι άστα" ;D Για να μην πολυλογούμε, ψεκάστηκε, τρίφτηκε, γυαλίστηκε και να τι βγήκε: α ναι... πάντα ήθελα κι ένα matching headstock και ο Θείος Φάνης δεν μου χάλασε χατίρι... Στο παλιό tortoise shell pickguard είχα βάλι ένα mini διακοπτάκι που ενεργοποιούσε εναν πολύ μικρό πυκνωτή, για να προσωμοιώνει τη χρήση μεγάλου καλωδίου, ή γενικώς να παίρνει ελάχιστα πρίμα απο το σήμα σε full χρήση, ή να πλησιάζει στο no load με το pot στο 0. Στη νεα κατάσταση το pickguard ήρθε και πάλι έτσι, αλλά αυτή τη φορά ο μικρός πυκνωτής είναι hand made (χαρτί αλουμίνιο κερί). Δείτε: Και αφού μαζεύτηκαν όλα τα κομμάτια του puzzle, έγινε και το τελικό μοντάρισμα! κι εδώ με την μια αδερφή... και λίγο high contrast ...αυτά Για το τέλος, θα σας δείξω τη χρωματική εξέλιξη αυτής της κιθάρας over the years (14 συναπτά). Πρόσθεσα σε παλιό Image τη νέα μορφή: κλιψ κλπ, άλλη φορά! :)