alderbody

Ναι αλλά όπως και να το κάνεις, έχει διαφορά... Άσε που οι γυναίκες δεν παίζουν blues. Είναι η κυριότερη αιτία που γίνονται τα blues... :P

πρέπει να είσαι οπλισμένος με υπομονή... κατα τ'άλλα, οι γνώμες είναι πάντα υποκειμενικές. Αν πας βέβαια να το δείς ως πορνογραφία, καλύτερα... pornhub.

Δεν θα διαφωνήσω. Απλά αν ντε και καλά θέλει να κάνει την αλλαγή, ΠΡΕΠΕΙ να βάλει κάτι της προκοπής εκεί μέσα.

...έεετσι ντε!

Πρέπει να αγοράσεις έναν νέο Power Transformer που να δέχεται στο πρωτεύων τα 220 της Ελληνικής παροχής. Μια πολύ καλή περίπτωση είναι αυτός: http://www.classictone.net/40-18042.html Απλά θα πρέπει να πας σε μάστορα γιατί οι ισχύος θέλουν και καλό κόλλημα στο σασί (γείωση) το οποίο δεν γίνεται με απλό κολλητήρι, και ιδίως απο ανειδίκευτο άτομο. Κατα τ' άλλα, είναι "τυφλοσούρτης". Αλλά επαναλαμβάνω, καλύτερα να το κάνει κάποιος που ξέρει. edit-> επίσης, ενας καλός PT σαν αυτόν που σου έδειξα, θα βγάζει και "σωστές" τάσεις, με αποτέλεσμα ο twin να ακούγεται ..."σωστά". ;)

σωστός! Κι αν ο καιρός είναι πολύ υγρός σ' αυτό το διάστημα, ίσως χρειαστεί και λίγο ακόμα. Άλλωστε όπως λέει και η παροιμία, αγάλι αγάλι γίνεται η κυταρρίνη νίτρο... :P :P :P

Αν θυμάμαι καλά, ο δικός μου ClassicTone δεν έφαγε καπέλο γιατί μου το είχαν στείλει με USPS και πιθανότατα έκατσε και καλός τελώνης... να και τι είχα γράψει τότε στο αντίστοιχο thread:

σαν απλοί Am Std μαγνήτες μου φαίνονται. Οι βίδες στον Bridge με ξενίζουν λίγο, αλλά... Δεν βλέπω να έχει και τίποτα S1 διακόπτη άρα λογικά δεν πρέπει να είναι οι SCN (Samarium Cobalt Noiseless).

εδώ είναι νομίζω ενα σημείο που αξίζει να σταθούμε. To software κάνει emulation τους παλιούς Deluxe, άρα οι άνθρωποι που δούλεψαν στα μοντέλα πήραν προφανώς δείγματα απο κάποιους "καλούς" και χαρακτηριστικούς του "είδους" ενισχυτές. Οι παλιοί Blackface Dlx είχαν ως επι το πλείστον μεγάφωνα Oxford, τα οποία ήταν λίγο πλαδαρά στο breakup. Αυτό νομίζω το πέτυχαν οι modellers. Σε συνδυασμό μάλιστα με την αρκετά πειστική προσωμείωση ενός καλού (και "δουλεμένου" λόγω ηλικίας) μετασχηματιστή που αποδίδει γλυκά στο breakup, είναι αρκετά εύκολο να το μπερδέψει κανείς υπο τέτοιες συνθήκες ηχογράφησης/παραλληλισμού. Ο Reissue με το πιο "efficient" μεγάφωνο και το μοντέρνο κύκλωμα/μετασχηματιστή είναι αναγκαστικά πιο punchy/stiff, ιδιώς όσο "πιάνει" το μικρόφωνο. Στο χώρο πιστεύω να είναι καλύτερα τα πράγματα... Βεβαίως, αν δεν ήταν κι αυτό: ...θα την πατούσα άνετα! :) εύγε και πάλι για τη δουλειά! δε γράφεις και τίποτα με τα νέα ...λευκά άνθη ;) που πρόσφατα απέκτησες;

Θα ψηφίσω και τα δύο για διαφορετικούς λόγους. Το πρώτο setup είναι πιο punchy, πιο HiFiντελίστικο με tighter bass και μου ακούγεται πιο ευχάριστο στο πρώτο τμήμα του κλιπ που δεσπόζουν οι τυλιχτές χορδές. Το δεύτερο έχει πιο πολύ γρέζι και μια γενικότερη "άπλα" και "χαλαρότητα". Μου αρέσει ελάχιστα περισσότερο απο το πρώτο setup στο δεύτερο και τρίτο τμήμα του κλιπ. Τώρα για το ποιό είναι ποιό... Ίσως το δεύτερο να είναι το ψεύτικο γιατί το πάει περισσότερο πρός τον γρεζάτο ήχο των παλιών Deluxe, ΕΚΤΟΣ κι αν κάνουν πολύ καλή δουλειά με τους ReIssues... :) To πρώτο επίσης μου συνηγορεί στο ότι είναι ο ενισχυτής λόγω του ότι σε κάποιες κορυφές κλιπάρει και μπουκώνει (πράγμα που το παθαίνω κι εγώ με τον δικό μου). 'Ενα software δεν τα κάνει κάτι τέτοια. Και τα δύο πάντως είναι πολύ καλά ηχητικά και παικτικά.

Γειά σου Νίκο (κι απο ...κοντά :)). Γνωρίζω τις ηχητικές διαφορές των δύο "σχολών", απλά η ερώτησή μου είχε να κάνει περισσότερο με το γεγονός οτι υπάρχουν εκατέρωθεν "οπαδοί", οπότε θα μπορούσες να το έχεις ως option (όπως πχ ο Lollar). Έχω μαγνήτες με flat και με staggered poles και πιστεύω οτι η κάθε σχολή έχει τα υπέρ και τα κατά της. Μια ενδιάμεση κατάσταση είναι οι εκπληκτικοί WCR SR (singles) όπου είναι μεν staggered αλλά με μικρότερες διαφορές στα ύψη και χωρίς κανένα polepiece να προεξέχει απο το καπάκι. Μάλιστα θυμάμαι σε "κουβέντα" με τον Wagner που μου είχε πεί οτι έτσι είναι το βέλτιστο (προφανώς γι' αυτόν, αλλά δεν βρίσκω και πολλούς λόγους να διαφωνήσω μετά απο σχεδόν 10 χρόνια συμβίωσης με τους SR). Anyway, συγχαρητήρια και πάλι.

Συγχαρητήρια για το εγχείρημα και ...καλές δουλειές! Απ' οσα είδα/άκουσα, οι White Lillies μου φάνηκαν πιο "οικείοι". Όμως γιατί μόνο flatpoles και όχι (και) staggered?

πολύ ενημερωτικό video:

τρελλό project! απίστευτο σώμα! το rw μπράτσο παέι ωραία, αλλά κι ένα heavy reliced maple θα ήταν super πιστεύω. ...κιπ όν! ;D

...so far so (very) good! εύγε

και οι 11 ήταν υπέροχες (στα χέρια σου)... ;) Ξεχωρίζω την Heritage Super Eagle (σίγουρα δεν ξεχάστηκε λίιιγο κλειστό το tone?) και τις Gibson L4 και L5. Εξαιρετικός κι ο twin. Εύγε!

το κλασσικό "neck on" κόλπο, γίνεται με έναν SPST διακόπτη: Τώρα αν θέλεις να κάνεις κι άλλα τρελλά (series/parallel, off phase) έχει παντού σχέδια. Αλλά θα καταλήξεις αντί να παίζεις κιθάρα να ανοιγοκλείνεις διακόπτες όλη την ώρα... :P (Κάτι ήξερε ο Leo κι έβαλε 3 θέσεις στη Strat, που στην πραγματικότητα ήταν 5 πράγμα που στανταρίστηκε αργότερα με τους 5θέσιους.)

παρεμπιτόντουsly... τους αντιγράφουν οι περισσότεροι "εκεί έξω" για δεκαετίες και προφανώς το πήραν επιτέλους χαμπάρι...

Μπα... Αυτό έχει τα 3102 και 3207 BBD chips. Αν θυμάμαι καλα ο Banzai έχει και τις NOS εκδόσεις τους (ΜΝ3102, ΜΝ3207) για πιο "accurate" μόντες. ;) Φυσικά με τις ανάλογες τιμές... Εγώ πείραξα λίγα πραματάκια εκεί μέσα (και έξω...).

Επαναφέρω το θέμα, μιας και μόλις μόνταρα ενα Joyo Classic Chorus (αυτό με τη μπουνιά... :P). Εδώ είχα θέμα με αρκετό volume drop (ψιλοκλασσική περίπτωση για κυκλώματα chorus) και χρειάστηκε να επέμβω στο feedback loop του 4558 (ναι, το φοβερό και τρομερό "tubescreamer chip" για να απομυθοποιούμε και κάποια πράματα...) και να ανέβω στα 330ΚΩ απο τα ...91ΚΩ που είχε για να "έρθει στα ίσα του". Παρεμπιπτόντως, αν κάποιος έχει αυτό το πετάλι και θέλει να ψαχτεί, το κύκλωμά του είναι κόπια του Ibanez cs9, αλλά σε mono. Το πεταλάκι (ιδίως μετά την "αναβάθμιση") παίζει πολύ καλά. Η ποιότητα των κολλήσεων και γενικώς της κατασκευής είναι πολλά κλίκ πιο πάνω απο αυτή του (HB=Joyo) flanger που είχα πάρει παλιότερα, σημάδι οτι οι Κινέζοι μόνο τον ...Κινέζο δεν κάνουν, αλλά βελτιώνονται σταθερά. Η νεότερες σειρές βέβαια είναι smd και δεν σηκώνουν πείραγμα, αλλά όπως φαίνεται είναι ήδη πολύ καλά και μάλλον δεν χρειάζονται customιές.

Το μόνο που ΙΙΙΙΙΙΙσωως μπορεί να γίνει βασίζεται σε ένα μύθο (δεν τόλμησα ποτέ και ούτε πρόκειται να το δοκιμάσω) που κυκλοφορούσε στα 80s όταν το Poly ήταν παντού. Σύμφωνα λοιπόν με αυτό το μύθο, κάποιοι έχοντας τις κιθάρες τους σε εσωτερικό θερμαινόμενο χώρο (όπως είναι λογικό) φυσικά αποκτούσαν τη θερμοκρασία του χώρου. Λέγεται λοιπόν οτι τις έβγαζαν έξω στην παγωνιά (ή στο χιόνι οι πιο ...hard core τύποι) και απο την απότομη αλλαγή θερμοκρασίας/συστολή το Poly crackάρε και ...απελευθερωνόταν το κsυλο... :D Πολύ πιθανό βέβαια μαζί με το χρώμα να "άρπαζαν" και κάποια άλλα ...ασήμαντα μέρη του οργάνου (όπως το μανίκΗ για παράδειγμα...), αλλά αυτό δεν είχε καμία σημασία... :P Γι' αυτό καλύτερα η μέθοδος ας παραμείνει στο επίπεδο του μύθου... ;)

...Thread Ανέστη! ;D ;D ;D μια και κάτι ...γατάκια απο ενα μικρομάγαζο :P σήκωσαν αυτό το σχετικό link το οποίο είπα να μοιραστώ μαζί σας: http://tonereport.com/blogs/do-it-yourself/easy-mods-guitar-tone-caps 8)

Σε κάθε περίπτωση μετράς προσεκτικά τι έχεις και τι θέλεις να πάρεις και πράττεις ανάλογα!

Γεια σου Eneekay ευχαριστώ για τα σχόλιά σου και sorry για τη ...φρέσκια απάντηση. 1. Οι τρύπες των thumbwheels στις US JM είναι μικρότερης διαμέτρου, άρα και τα ποτενσιόμετρα που χρησιμοποιούνται έχουν αντίστοιχα λετπότερους άξονες. 2. Οι ονομαστικές τιμές των αντιστάσεων είναι ίδιες. Το βάψιμο του headstock είναι κάτι μόνιμο και σίγουρα δεν καλύπτει την τρύπα του TR. Αν είχα κανονικό ;) μανίκι, δεν θα έμπαινα στον κόπο. Σωστά.

παρωωων! Στην καράφλα δουλεύω Bic Metal για τα πολλά και στο δεύτερο πέρασμα μοντέρνο Gillette με 472 λεπίδες (ειλικρινά δεν ξέρω πόσες έχει εκεί μέσα...). Ασπάζομαι τις vintage τεχνικές, τις δούλεψα αρκετά στο παρελθόν, αλλά εκεί που κυριολεκτικά χλεύαζα τις μοντέρνες multiblades ...i was seduced by the dark side και τολμώ να πω οτι τέτοιο "κώλο" ξύρισμα δεν έκανα ποτέ μου. Δεν κόβομαι ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ όσο κι αν πιέσω (και στην καράφλα, τη στιγμή που το Bic καραδοκεί να σφάξει με την παραμικρή απώλεια συγκέντρωσης), και μπορώ να έχω τέλειο ξύρισμα στο φτερό, χωρίς τον παραμικρό ερεθισμό. (no shit) Και σημειωτέον οτι έχω τρίχα (14 gauge ;D) και ...στα ούλα. Συμφωνώ οτι οι τιμές τους είναι εξωφρενικά υψηλές και το θεωρούσα και το θεωρώ κοροϊδία να χρεώνουν τόσο πολύ, αλλά κυριολεκτικά το βούλωσα λόγω αποτελέσματος... :-X