RayDTutto

Απλώς αναφέρομαι στην ενοχλητική συνήθεια των πληκτράδων να παίζουν με το preset "electric guitar solo" και να θεωρούν ότι ακούγονται ακριβώς όπως ο Satriani και ότι δεν υπάρχει διαφορά. Το οποίο είναι απολύτως αναληθές. Ακούγονται ως πληκτράδες που παίζουν με το συνήθως κακίστου ήχου preset "electric guitar solo". :) (Όχι πως λέει κάτι τέτοιο η Flowers, ο Waterfall το λέει ;) ) Κατά τα άλλα, ναι, είναι θεά!

Photo copy είναι μια τεχνολογία για να βγάζεις σχεδόν ακριβές αντίγραφο σελίδας. ;D ;D ;D "Foto-flame" εννοείς μάλλον. http://xhefriguitars.com/page7.html

Απο Μακ δεν ξέρω φίλος, αλλά αυτό μου φαίνεται app-based. Όπως π.χ. το Skype.

Filos poula to macbook kai pare πιση.

Ωχ παναγία μου... Τι μας κάνεις βραδιάτικο...

Άλλο το πεπιεσμένο χαρτί άλλο το cardboard. Εντελώς διαφορετικές αντοχές.

Guitar Rig / Amplitube The best amps for home!

Πάντως το cardboard δεν μου φαίνεται και τόσο cardboard. Τόση τάση, και να μην διπλώνει;

Το ίδιο σκατά ακούγεται... και με βίντεο και χωρίς. Κατα τ'άλλα βέβαια θεά η κοπέλλα.

Ama den einai kalh h pena pou pas re filos...?

Αλλά αυτό το χαρτί είναι από μαχόγκανι γιαυτό ακούγεται λίγο "μεσαίο"...

Το Καρύτση είναι Πλατεία πάντως.

Έχω αυτό. http://www.thomann.de/gb/harley_benton_hot_rod_bass.htm Μια χαρά έως πολύ καλό για αρχάριο. Εγώ δεν είμαι αρχάριος, αλλά περιστασιακός μπασίστας και το βρίσκω τέλειο για τη δουλειά που το θέλω.

Έχω κάτι πατάκια επίπλων. Θα τα βάλω να δοκιμάσω.

Η πλάκα είναι ότι το τραγούδι το έχω... από πάντα στα playlists μου καθώς είμαι μεγάλος φαν των μαύρων τζαζ τραγουδιστριών, ακόμα από εποχές βινυλίου. Αλλά αν και αναγνώριζα το μουσικο του μεγαλείο το απέφευγα χωρίς πραγματικό λόγο. Κάτι με ζόριζε. Προφανώς η εκτέλεση είναι αντίστοιχη των στίχων.

Πάντα αυτό το τραγούδι μου έβγαζε κάτι περίεργο. Ποτέ δεν είχα διαβάσει τους στίχους και πάντα το περνούσα στα playlists. Σήμερα που έβλεπα το Man in the High Castle το έπαιζε και έβαλε τους στίχους στους υπότιτλους. WTF.... Δεν είχα ιδέα. Είναι ανατριχιαστικό..... Λίγα τραγούδια έχουν καταφέρει κάτι τέτοιο σε μένα. Και οι στίχοι... Billie Holiday – Strange Fruit Southern trees bear a strange fruit, Blood on the leaves and blood at the root, Black bodies swinging in the southern breeze, Strange fruit hanging from the poplar trees. Pastoral scene of the gallant south, The bulging eyes and the twisted mouth, Scent of magnolias, sweet and fresh, Then the sudden smell of burning flesh. Here is fruit for the crows to pluck, For the rain to gather, for the wind to suck, For the sun to rot, for the trees to drop, Here is a strange and bitter crop.

Όταν όμως υπερφορτώνεται το σύστημα, π.χ. πλυντήριο, φούρνο, αερόθερμο, πέφτει η ασφάλεια. Αυτό σημαίνει κάτι ή είναι άσχετο;

Ωραία γούστα βγάζετε. Μπράβο. (Αγαπάτε πολύ Nickelback;)

Εκεί που καθόμασταν προχθές και βλέπαμε τηλεόραση, ξαφνικά το no-name πολύπριζο (μπαλαντέζα, δεν ξέρω πώς το λένε) κάνει ένα μπζζζτ μπζζτ τσαφ και πιάνει φωτιά. Αλλά όχι σε σημείο που έχει να κάνει με μπρίζες αλλά στη μέση του καλωδίου χωρίς κανένα εξωτερικό ερέθισμα. Ευτυχώς είμασταν εκεί δίπλα και δεν είχε κάτι εύφλεκτο κοντά αλλιώς τα πράγματα θα ήταν πολύ δύσκολα. Έσβησα λοιπόν τη μικρή φωτιά που άναψε στο καλώδιο, κατέβασα όλους τους διακόπτες και έβγαλα το πολύπριζο από την πρίζα. (BTW αν ξέρει κανείς - δεν είναι περίεργο που δεν έπεσαν οι ασφάλειες; έχω και ρελέ ασφαλείας υποτίθεται). Anyway προσέχετε τι χρησιμοποιείτε γιατί δεν ξέρετε από που μπορεί να τη βρείτε. Σε τέτοια πράγματα καλύτερα λίγο παραπάνω χρήμα για κάτι καλύτερο παρά να την πάθετε έτσι.

Χαχα μου ήθελες και rimshot. Anyway, η ζωή είναι μικρή για να έχεις μάπα ντράμερ.

Μουξανάρχονται ένα ένα... Les Paul - ο πρώτος ηλεκτρικός solidbody κιθαρίστας. Ναι ξέρω υπάρχουν κι άλλοι αλλά αυτός είναι ο παίκτης που έδωσε την ουσία. Συν όλα τάλλα που έχει κάνει.

Εντάξει αν θέλουμε να μιλήσουμε για slide πάμε στον Duane Allman ο οποίος το πήρε από τα αλώνια και τόφερε στα σαλόνια. Αλλά και πάλι έκανε το μεγάλο άλμα αλλά δεν είναι ground breaking.

Keith Rowe (πρώτη - ουσιαστικά - prepared guitar) Καλά. Και αυτό. Το μουσικό στυλ Beck επίσης είναι μοναδικό. Δεν είναι ροκ, δεν είναι τζαζ, δεν είναι ποπ. Αλλά οκ. Δεν είναι της ώρας η συζήτηση.

Ότι καθιέρωσε έναν (ή δύο-τρεις αν θες) τρόπο παιξίματος ο οποίος δεν υπήρχε πριν και δεν υπάρχει παράλληλα με αυτόν από κάποιον άλλο. Δάχτυλα, μπάρα, volume pot σε ένα χέρι, όλα στην υπηρεσία της εκφραστικότητας. Το ότι δεν μπορούν να τον ακολουθήσουν πολλοί δεν σημαίνει ότι δεν έκανε κάτι ground breaking. Ολόκληρο θρεντ είχαμε κάνει παλιά για το Where were you. Πάλι για μπίρες ήσουν; ;D ;D ;D Δεν έχεις ακούσει πολύ Beck; Ο McLaughlin είναι όντως φοβερός αλλά όχι (πολύ) καινοτόμος. Αν και Mahavishnu επίσης δεν είχε ξανακουστεί και δεν ξανακούστηκε

Robert Johnson (έπαιζε σαν να είχε κάνει deal με τον διάολο) Bo Diddley (η πρώτη "rhythm" κιθάρα) Dave Davies (το πρώτο distortion) Steve Vai (για τη δουλειά του με το τρέμολο - το έκαναν και άλλοι πριν αλλά αυτός το πήγε σε νέα επίπεδα) Jeff Beck (δύο-τρία στυλ μόνος του) (θα έρθουν κι άλλοι). Όλα βέβαια προς συζήτηση.