Α ρε στρατός...
Ροκ κιθαρίστας εγώ... Δεν είχα ιδέα από λαϊκά... Ιδέα όμως... Αλλά για τη λούφα πάω να κάνω audition για μπασίστας. Ήταν ένας άλλος, αυθεντικός αυτός, μπασίστας πριν από μένα. Είχε τελειώσει την audition και περίμενε. Είχε μάλιστα κάνει και "ηχογραφήσεις". Ωχ, λέω, την κάτσαμε. Θα μας πάρει τη δουλειά.
Μπαίνω μέσα. Μου δίνει το μπάσο ο μονιμάς. Έλειπε μια χορδή. Του το λέω. Χαμογελάει. Δεν πειράζει, μου λέει. Παίξε έτσι. Πάω να παίξω, το μπάσο κουρδισμένο αλλού γι' αλλού... Τεσπαν κουρδίζω... και αρχίζω να παίζω κάτι σχήματα - που μου φαίνονται σκυλάδικα. Σιγά σιγά με την κουβέντα, κατάλαβα ότι ο προηγούμενος δεν είχε πάρει χαμπάρι ούτε για τη χορδή ούτε για το κούρδισμα...
Πρόβες, πρόβες, καλός μπουζουξής, καλός τραγουδιστής, ε, δεν χρειάζεσαι και τίποτε αλλό... Τα είχα όλα γραμμένα. Πάμε για την πρώτη βραδιά. Πάω στον ηχολήπτη... Του λέω: κοίτα το μπάσο χαμηλά και πίτα στα μπάσα... Να μην καταλαβαίνει κανείς τι νότα παίζω από το βούισμα... Και έρχεται η θεϊκή ατάκα: "κι εσύ στη ληστεία ε;"... Χαμογέλασα, κούνησα το κεφάλι και άρχισα τη μικρή μου σκυλάδικη καριέρα...