Διαφωνώ με σχόλια περί της γενικευμένης καφρίλας της ελληνικής κοινωνίας.
Όχι επειδή δεν είναι έτσι.
Αλλά επειδή έτσι είναι παντού more or less.
Εκτός και αν νομίζουμε ότι ο μέσος αμερικάνος ή ο μέσος ευρωπαίος είτε άγγλος, είτε γερμανός, είτε εσθονός (ως μέσος εννοώ το μέσο όρο, όχι τη μεσαία τάξη) διαβάζει Νίτσε και ακούει Λιστ, πίνει μόνο ένα κονιάκ το βράδυ μετά το φαγητό και έχει φιλοσοφήσει τη ζωή του.
Το θέμα δεν είναι ο "λαός".
Το θέμα είναι οι ελίτ.
Και αυτό είναι το πρόβλημα στην Ελλάδα.
Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν πραγματικές ελίτε ούτε στην οικονομία, ούτε στη βιομηχανία, ούτε στις τέχνες, ούτε στην ακαδημία ούτε πουθενά.
Γι'αυτό το λόγο βρίσκουν το κενό οι κατασκευασμένες ελίτ, και αναλαμβάνουν τους ρόλους αυτούς παριστάνοντας κάτι που δεν είναι.
Όχι ότι δεν υπάρχουν αξιόλογα άτομα που θα μπορούν να απαρτίσουν αυτές τις ελίτ. Υπάρχουν, αλλά μεμονωμένα και απομονωμένα. Έτσι χάνεται η δυναμική της ομάδας μιας πραγματικής ελίτ που μπορεί να παρασύρει ολόκληρες κοινωνίες μαζί της.